Πως να αγαπήσω “σωστά”…

25 Αυγούστου 2019 - 12:17

Διαφήμιση

Πολλοί είναι αυτοί που διαχωρίζουν την αγάπη και τον ερωτά υποστηρίζοντας ότι ο έρωτας είναι περισσότερο εγωκεντρικό συναίσθημα ενώ η αγάπη είναι περισσότερο ανιδιοτελής.

Γράφει η Χρύσα Παπακυργιάκη, Ειδική Παιδαγωγός, Ψυχολόγος/Ψυχοθεραπεύτρια εφήβων & ενηλίκων.

Σε έναν ιδανικό κόσμο αυτό θα ήταν όλο το άρθρο, αλλά η αλήθεια είναι ότι τα πράγματα περιπλέκονται, καθώς κουβαλάμε μέσα μας πολλά κενά, το ανώριμο παιδί μας, πολλές πληγές από το παρελθόν μας, τις προσδοκίες και τις ανάγκες μας.

Είναι αλήθεια ότι ο έρωτας είναι ένα εγωκεντρικό συναίσθημα. Την περίοδο του μεγάλους έρωτα, ο ένας βλέπει στα μάτια του άλλου την καλύτερη εκδοχή του εαυτού του και την ερωτεύεται, όπως ο μύθος του Νάρκισσου. Η αντανάκλαση μας στα μάτια του άλλου μας γοητεύει και αυτό μας κάνει να ερωτευόμαστε.

Με την πάροδο του χρόνου και εφόσον η σχέση κρατήσει, τα γυαλιά που μας κρατούσαν τυφλούς από έρωτα θα πέσουν και θα αρχίσουμε να βλέπουμε τον πραγματικό Άλλο. Εάν μας αρέσει θα περάσουμε τον δρόμο της αγάπης και θα μάθουμε τον άνθρωπο που επιλέξαμε ως σύντροφό μας. Η αγάπη γεννιέται και τρέφει τη σχέση…

Πάλι σε έναν ιδανικό κόσμο, το άρθρο θα τελείωνε εδώ (έστω!), αλλά… υπάρχει και κάτι ακόμη. Πόσοι από εμάς αγαπάμε τον άλλο όταν δεν μπορεί να προσφέρει; Ή ακόμη όταν δεν θέλει; Πόσοι από εμάς λέμε ότι αγαπάμε τον σύντροφό μας όταν μας πληγώνει όπως μας πλήγωσαν οι γονείς μας;

Όταν μας φέρεται με έναν τρόπο που δεν μας αρέσει και δεν θέλουμε να ζούμε; Πόσοι από εμάς νιώθουμε αγάπη για τον σύντροφό μας όταν μας κοιτάζει επικριτικά ή αδιάφορα; Όταν δεν τρέφει τα ναρκισσιστικά μας κομμάτια, όταν δεν ταΐζει τον εγωισμό μας ή όταν δεν μας δίνει την αγάπη που έχουμε «συνηθίσει» να παίρνουμε;

Η αλήθεια πίσω από όλο αυτό είναι ότι όσο και να λέμε ότι αγαπάμε αληθινά τον σύντροφό μας, η «ενήλικη», ώριμη και λειτουργική αγάπη είναι εκεί που βιώνεται προς τον Άλλο και ΓΙΑ τον Άλλο. Σε αγαπώ για όσα είσαι, όχι παρ’όλα αυτά που έχεις και τα θεωρώ «αρνητικά». Τα αρνητικά σου δεν με απομακρύνουν, τα σέβομαι κι ας μην τα δέχομαι κάποιες στιγμές… Σε αγαπώ γιατί υπάρχεις, εδώ δίπλα μου και μου δίνεις αγάπη και εμπειρίες και με μαθαίνεις πράγματα ακόμη κι όταν θυμώνουμε ο ένας με τον άλλο.

Δεν είσαι δάσκαλος, δεν είσαι γονιός, δεν είσαι φίλος, δεν είμαι ούτε εγώ όλα αυτά… Είμαστε συνοδοιπόροι, μαζί. Τα αρνητικά μας συγκρούονται γιατί ως παιδιά μάθαμε άλλους τρόπους να αγαπάμε και να αγαπιόμαστε, τώρα πρέπει να ξαναγράψουμε αυτό το βιβλίο μαζί. Ίσως πονάει, ίσως δεν γράφεται τελικά, αλλά κάτι σίγουρα θα μάθουμε και οι δύο… Τι είναι ενήλικη αγάπη. Επιλογή, καθημερινή.