Αρχική Θεραπείες Ενσυναισθητική ακρόαση: Τι είναι και πώς μπορείτε να την εφαρμόσετε στην επικοινωνία...

Ενσυναισθητική ακρόαση: Τι είναι και πώς μπορείτε να την εφαρμόσετε στην επικοινωνία σας με το παιδί

27 Ιουλίου 2019 - 17:02

Διαφήμιση

Πολλές φορές οι γονείς δυσχαιρένουν την επικοινωνία και την συναισθηματική τους εγγύτητα με το παιδί τους εξαιτίας ενός «σφάλματος» επικοινωνίας που κάνουν και αυτό είναι να ακούν το παιδί τους αλλά χωρίς να το προσέχουν και να προσεγγίζουν μια «κρίση» του παιδιού με λογικά επιχειρήματα.

Πολλοί είναι εκείνοι οι γονείς που θα σχολιάσουν με ένα «Έλα τώρα, γι αυτό χαλάς το κέφι σου;» σε κάποιο πρόβλημα του παιδιού αφήνοντάς το θυμωμένο και να πιστεύει ότι το συναίσθημά του δεν έχει αξία.

Είναι βασικό να ξεκαθαρίσουμε ότι το παιδικό μυαλό είναι στο μεγαλύτερο ποσοστό του συναισθηματικό και η λογική δεν μπορεί να επιλύσει τέτοιου είδους προβλήματα.

Επιπλέον, το μικρό ή έφηβο παιδί σας υπολογίζει κάθε αντίδρασή σας και εάν η αντίδρασή σας είναι επίκριση ή υποτίμηση του συναισθήματός του (ακόμη και με πρόθεση να νιώσει εκείνο καλά), το παιδί καταλαβαίνει ότι το συναίσθημά του δεν έχει αξία και δεν είναι σημαντικό.

Όχι μόνο το συναίσθημά του, αλλά το ίδιο το παιδί. Πολλοί θα χαρακτηρίσουν ως υπερβολή αυτές τις θέσεις των επαγγελματιών ψυχικής υγείας αλλά οι έρευνες καθημερινά επαληθεύουν το πόσο η «μη-συναισθηματική» αντίδραση και αγωγή των γονέων επηρεάζουν την ψυχική ισορροπία του παιδιού τους και «γράφουν» την αυτοεικόνα του.

Ο ενσυναισθητικός ακροατής χρησιμοποιεί τα μάτια του για να δει τις σωματικές αντιδράσεις, την γλώσσα του σώματος του παιδιού για να αντιληφθεί την κατάσταση από την οπτική γωνία του παιδιού. Χρησιμοποιεί την συναισθηματική του «πυξίδα», δηλαδή προσπαθεί να εντοπίσει το συναίσθημα του παιδιού και αφήνει τη λογική εξήγηση στην άκρη.

Πώς μπορείτε να γίνεται ενσυναισθητικός ακροατής με το παιδί σας;

Ένα βασικό σημείο κλειδί είναι να μην προσπαθείτε να βρείτε αμέσως τη λύση για λογαριασμό του παιδιού. Ακούστε το, αφήστε το να εκφραστεί και συζητήστε μαζί κάποιες λύσεις. Οι περισσότεροι γονείς μη θέλοντας να βλέπουν το παιδί τους στενοχωρημένο αμέσως «ορμούν» να βρουν μια λύση και το συναίσθημα του παιδιού μένει ανέκφραστο.
Επαναδιατυπώστε τα λόγια του παιδιού με ήρεμο, μη επικριτικό τρόπο. Έτσι του δείχνετε ότι το ακούτε ενεργά και το βοηθάτε να διαχειριστεί τις σκέψεις του.
Υιοθετήστε μια ήρεμη στάση όταν μιλάτε με το παιδί σας. Τα παιδιά είναι άριστοι στο να διαβάζουν τη γλώσσα του σώματός σας επομένως πάρτε μια βαθιά ανάσα, χαλαρώστε και μιλήστε με ήρεμη φωνή. Εάν το σώμα σας έχει ένταση και εκνευρισμό και τα λόγια σας είναι ήρεμα, το παιδί θα λάβει το μπερδεμένο μήνυμα εκ μέρους σας και ότι και να του πείτε ίσως πέσει στο κενό.
Πρώτα κάντε αναγνώριση του συναισθήματος του παιδιού κι έπειτα προτείνετε κάποια λογική λύση. Ας δούμε ένα παράδειγμα: ο Π. Έχει τα γενέθλιά του και λαμβάνει ένα δέμα με το ταχυδρομείο. Ο αδερφός του ζηλεύει και ξεσπάει σε κλάματα θεωρώντας ότι είναι άδικο. Η μητέρα τους του λέει ότι θα λάβει και αυτός ένα δέμα όταν έρθουν τα δικά του γενέθλια. Η λογική σκέψη ήρθε, αλλά αναγνώρισε κανείς το συναίσθημα του αδερφού; Όχι. Σκεφτείτε τώρα πόσο διαφορετικά μπορεί να ένιωθε εάν η μητέρα του έλεγε: «Θα ήθελες κι εσύ ένα δώρο με το ταχυδρομείο έτσι; Μάλλον νιώθεις λίγο ζήλεια με αυτό ε;» «Σωστά», θα σκεφτόταν ο μικρός, το κατάλαβε η μαμά. Κατόπιν η μητέρα θα μπορεί να δώσει μια λογική επίλυση του θέματος: «Όταν θα έρθουν τα δικά σου γενέθλια, θα λάβεις εσύ το δεματάκι σου».
Κάντε παρατηρήσεις παρά ερωτήσεις: αποφεύγετε ερωτήσεις που ξέρετε τις απαντήσεις τους όπως για παράδειγμα «Ποιός έσπασε τη λάμπα;». Βάζετε έτσι το παιδί σε μια διαδικασία να πει ψέματα και να νιώσει μια ατμόσφαιρα δυσπιστίας και επίθεσης. Θα μπορούσατε να πείτε το γεγονός όπως έχει: «Είδα ότι έσπασες τη λάμπα και στενοχωρήθηκα, πώς έγινε;». Αυτή η προσέγγιση αλλάζει τελείως την ατμόσφαιρα της συζήτησης που θα ακολουθήσει.