Αρχική Διατροφή - Προτάσεις Το πράσινο τερατάκι της ζήλιας….

Το πράσινο τερατάκι της ζήλιας….

28 Σεπτεμβρίου 2019 - 12:07

Διαφήμιση

Δυστυχώς η ζήλεια και ο ανταγωνισμός είναι μέσα στην ανθρώπινη φύση. Από τότε που ο άνθρωπος έγινε μέλος κοινωνικών ομάδων, πάντα χρησιμοποιούσε αυτό που αποκαλούμε «κοινωνική σύγκριση» για να αξιολογήσει τον εαυτό του αλλά και τους άλλους. Σήμερα η κοινωνία μας είναι περισσότερο ατομικιστική, ωστόσο και πάλι θα συγκρίνουμε, άλλοι με μια γρήγορη ματιά, άλλοι πολύ αναλυτικά, τις ζωές μας και την επιτυχία μας σε σχέση με τον διπλανό μας.

Πολλοί θα έχετε παρατηρήσει ότι ενώ βιώνετε ίσως κάποια επιτυχία ή κάποια καλή πορεία στη ζωή σας, οι γύρω σας μοιάζουν να μην το αναγνωρίζουν και να μην μοιράζονται τη χαρά σας. Ίσως φτάσατε εκεί που πάντα θέλατε με την καριέρα σας, ίσως αλλάξατε σπίτι, ίσως πήρατε κάτι που τόσο καιρό ονειρευόσασταν, ίσως η άφιξη ενός νέου μέλους… Όλα μοιάζει να φαίνονται απαρατήρητα και “φλατ”. Τί κρύβεται πίσω από αυτο; Η ζήλεια αγαπητοί μας αναγνώστες.

Η ζήλεια είναι ένα πανανθρώπινο συναίσθημα και φυσικά θα πρέπει να γίνει πλήρως αποδεκτό αφού είναι στη φύση μας. Ωστόσο, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά να νιώθει κανείς ζήλεια και τί κάνει με αυτό το… δυσάρεστο θα λέγαμε συναίσθημα. Η ζήλεια έρχεται σε σύγκρουση με τον ναρκισσισμό που ο κάθε άνθρωπος έχει για να διατηρεί την περσόνα του και την εικόνα του στους γύρω του,όπως και το αίσθημα της αυταξίας του. Όλοι έχουμε ναρκισσσιστικά στοιχεία, απαραίτητα για την ψυχική μας επιβίωση εάν είναι σε μικρό βαθμό.

Η ζήλεια μπορεί να καλλιεργηθεί σε ένα σπίτι που πάντα οι γονείς έκαναν συγκρίσεις το παιδί τους με άλλα παιδιά: «Κοίτα η Αννούλα έβγαλε 20», «Κοίτα το παιδάκι δεν τρέχει και δεν πέφτει», «Κοίτα ο Άρης παίζει ποδόσφαιρο, θες κι εσύ;». Αθώες φαινομενικά συγκρίσεις κάνουν το παιδικό μυαλό να στρέφει την προσοχή του προς τα έξω και να μιμείται για να πάρει θετικές αξιολογήσεις από τους δικούς του ανθρώπους.

Όταν αυτό- δηλαδή το να μιμούμαστε τους γύρω μας-, μεγαλώνοντας, δεν μπορούμε να το πετύχουμε (και ευτυχώς) νιώθουμε ένα περίεργο συναίσθημα…μια ψυχική πτώση, έναν θυμό ανεξήγητο…νιώθουμε άσχημα για τον εαυτό μας και σκεφτόμαστε με θολό μυαλό ότι ίσως δεν τα καταφέραμε…δεν είμαστε αρκετά καλοί. Ο άλλος είναι καλύτερος και πρέπει να τον υποτιμήσουμε για να νιώσουμε πάλι καλά…

Εάν, λοιπόν, νιώθετε τη ζήλεια κάποιου ατόμου στο περιβάλλον σας να ξέρετε ότι δεν φταίτε εσείς, είναι δικό του το θέμα. Μην παίρνετε τίποτε προσωπικά και εάν νιώθετε κοντά στο άτομο αυτό προσπαθήστε να τον εμψυχώσετε και να του υπογραμμίσετε τα δικά του θετικά στοιχεία και τις επιτυχίες. Βοηθήστε τον να χτίσει μια θετική εικόνα εαυτού και μην ντρέπεστε για τις δικές σας επιτυχίες!

Επίσης, εάν το άτομο αυτό είναι τοξικό για εσάς και δεν έχετε ψυχική επαφή πλέον μεταξύ σας, καλό θα ήταν να απομακρυνθείτε διακριτικά και να βρείτε νέους φίλους που θα σας στηρίζουν και δεν θα βλέπουν την εξέλιξη σας σαν απειλή για τη δική του αυτοεικόνα. Γιατί αυτό είναι ουσιαστικά η ζήλεια. Ένα μπλέξιμο θα λέγαμε απλοϊκά ταυτοτήτων και συμπλεγμάτων από την παιδική ηλικία.

Σε όποια μεριά του στρατοπέδου κι αν είστε, πάρτε μια βαθιά ανάσα και κοιτάξτε με θάρρος τον Εαυτό σας. Είστε Αρκετός και έχετε άπειρες δυνατότητες όπως κάθε άνθρωπος σε αυτό το πλανήτη. Είμαστε όλοι μοναδικοί.