Φως στα μυστικά του μεγαλύτερου πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος, του Δία, έριξε ο Κύπριος επιστήμονας Γεώργιος Νικολάου ο οποίος ανέλυσε τα δεδομένα της αποστολής Νέοι Ορίζοντες (New Horizons) της NASA.
Ο Δρ. Γεώργιος Νικολάου, είναι επιστημονικό μέλος του Κυπριακού Οργανισμού Εξερεύνησης Διαστήματος (CSEO) και εργάζεται στο εξωτερικό εδώ και χρόνια σε αποστολές εξερεύνησης του Ηλιακού μας Συστήματος.
Ο κύπριος επιστήμονας μίλησε στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΚΥΠΕ) για τον ρόλο του σε ό,τι αφορά το διαστημόπλοιο «Νέοι Ορίζοντες», το οποίο την Πρωτοχρονιά πέρασε από το μακρινότερο ουράνιο σώμα που ταξίδευσε ποτέ ανθρώπινο σκάφος, την λεγόμενη Εσχάτη Θούλη.
«Το διαστημόπλοιο Νέοι Ορίζοντες που το 2015 μελέτησε τον Πλούτωνα και μόλις τώρα πέρασε από την Εσχάτη Θούλη, στην αρχή του ταξιδιού του, το 2007, πέρασε από τον πλανήτη Δία, για να εκμεταλλευτεί την βαρύτητα του Δία και να επιταχύνει για το μετέπειτα ταξίδι του προς τον Πλούτωνα και πάρα πέρα.
Στο πέρασμά του από τον Δία, εργάστηκα στην βαθμονόμηση του οργάνου που μετράει τις ροές των ιόντων και ανέλυσα τις μετρήσεις που πήρε το εν λόγω όργανο όταν το διαστημόπλοιο περνούσε μέσα από το μαγνητικό σύστημα του Δία» είπε.
Πρόσθεσε ότι για τη σωστή ερμηνεία των δεδομένων ήταν απαραίτητο να εξομοιώσει και να μοντελοποιήσει την απόκριση του οργάνου στο περιβάλλον του πλανήτη.
«Τελικώς, ήμασταν σε θέση να δούμε τις ροές των ιόντων στην βαθιά μαγνητοουρά του πλανήτη και να κατανοήσουμε διάφορους μηχανισμούς που διέπουν την φυσική του συστήματος. Η εν λόγω μελέτη είναι δημοσιευμένη σε μια σειρά άρθρων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά».
Ερωτηθείς τι έδειξαν τα δεδομένα και αν ήταν αναμενόμενα τα αποτελέσματα, είπε ότι οι παρατηρήσεις έδειξαν ότι η μακρινή μαγνητοουρά του Δία, αυτή η τεράστια δομή, είναι επιρρεπής στον Ηλιακό Άνεμο και κυματίζει συνεχώς ακολουθώντας τις διακυμάνσεις του.
Κάτι παρόμοιο, συνέχισε, ξέρουμε ότι συμβαίνει και στην μαγνητοουρά της Γης, η οποία βέβαια είναι ένα σύστημα πολύ μικρότερων διαστάσεων από αυτή του Δία.
«Σε αντίθεση με τη Γη όμως, βλέπουμε ότι στο εσωτερικό της μαγνητοουράς, σε περιοχές που αναμένονταν άδειες, υπάρχει συνεχής ροή πλάσματος που δραπετεύει από το σύστημα του πλανήτη και τους δορυφόρους του. Αυτό το αποτέλεσμα αποτελεί σημαντική πληροφορία για να καταλάβουμε τους φυσικούς μηχανισμούς ενός τέτοιου συστήματος» συμπλήρωσε.
Σε ό,τι αφορά την εξερεύνηση του διαστήματος, ο Δρ Νικολάου ήταν σαφής: «Είναι ξεκάθαρο ότι η μελέτη του διαστήματος είναι το μέλλον».
Όπως είπε, πέραν της ικανοποίησης της ανθρώπινης περιέργειας και της πνευματικής ανησυχίας, η μελέτη του διαστήματος είναι απαραίτητη για να καταλάβουμε τους μηχανισμούς που λαμβάνουν χώρα στο σύστημα του πλανήτη μας και έτσι θα είμαστε σε θέση να τον προστατέψουμε.
Ενδεικτικά, ανέφερε την μελέτη του διαστημικού καιρού, τον κλάδο της φυσικής διαστήματος που ερευνά πώς η δραστηριότητα στον Ήλιο επηρεάζει την μαγνητόσφαιρα της Γης, ενίοτε με ολέθριες συνέπειες στα συστήματα επικοινωνίας, ηλεκτροδότησης κ.τ.λ.
Πηγή: ΚΥΠΕ, protothema
με Αριθμό Μητρώου 12691
