Νέα έρευνα από τους βιολόγους του Πανεπιστημίου McGill δείχνει ότι οι ήπιοι χειμώνες έχουν οδηγήσει σε φυσικές αλλοιώσεις σε δύο είδη ποντικών στο νότιο Κεμπέκ τα τελευταία 50 χρόνια, παρέχοντας ένα παράδειγμα των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής στα μικρά θηλαστικά.
Στο Gault Nature Reserve του McGill, περίπου 40 χιλιόμετρα ανατολικά του Μόντρεαλ στην κοιλάδα του St. Lawrence, η βιολόγος Virginie Millien για τα τελευταία 10 χρόνια έχει μελετήσει δύο παρόμοια συνυπάρχοντα είδη: το ελάφι-ποντίκι, 100 μόλις γραμμαρίων και το λευκό ποντίκι.
Και τα δύο είναι κοινά στην ανατολική Βόρεια Αμερική. Αλλά ενώ το ελάφι-ποντίκι μπορεί να βρεθεί στα βόρεια του Καναδά, το λευκό ποντίκι είναι ένα πιο νότιο είδος και σπάνια θα βρεθεί βόρεια του ποταμού St Lawrence.
Συγκρίνοντας τα στοιχεία της προηγούμενης δεκαετίας με δείγματα που συλλέχθηκαν ήδη από τη δεκαετία του 1950, η ομάδα της Millien ανακάλυψε ότι τα σχήματα του κρανίου και των δύο ειδών ποντικιών έχουν αλλάξει με την πάροδο του χρόνου.
Οι αλλαγές στα δύο είδη ήταν παράλληλες μεταξύ τους, αλλά ήταν πιο έντονες στα λευκά ποντίκια – με αποτέλεσμα τα κρανιακά σχήματα των δύο ειδών να έχουν γίνει πιο ξεχωριστά.
Ταυτόχρονα, το λευκό ποντίκι κινείται μακρύτερα στο βορρά καθώς οι χειμώνες γίνονται πιο ήπιοι – με ρυθμό περίπου 11 χιλιόμετρα το χρόνο, εκτιμούν οι ερευνητές.
Μορφολογικές αλλαγές
“Η θεωρία της εξέλιξης προβλέπει μορφολογικές αλλαγές ως απάντηση στην αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, αλλά μέχρι στιγμής υπάρχουν ελάχιστα στοιχεία για τα θηλαστικά”, επισήμανε η Millien.
Αυτές οι αλλαγές μπορεί να σχετίζονται με την αλλαγή διατροφής που προκαλείται από την αλλαγή του κλίματος, σε συνδυασμό με τον ανταγωνισμό για την εύρεση τροφίμων μεταξύ των δύο ειδών ποντικών, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Ένα ζήτημα που παραμένει να διευθετηθεί είναι εάν οι αλλαγές είναι γενετικές και θα μεταφερθούν στις μελλοντικές γενιές – την πραγματική εξέλιξη – ή αν αντιπροσωπεύουν την «πλαστικότητα», την ικανότητα ορισμένων ειδών να προσαρμοστούν στις ραγδαίες περιβαλλοντικές αλλαγές.
Και στις δύο περιπτώσεις, οι φυσικές αλλαγές – αν και δύσκολο να διακρίνουν παρατηρητές – είναι σημαντικές. “Μιλάμε για οστά και δόντια, σκληρές δομές που δεν είναι εύκολο να επανέλθουν”, σημειώνει η Millien.
Τα ευρήματα έρχονται να προστεθούν στις λίγες τεκμηριωμένες περιπτώσεις ταχεία ανταπόκριση των θηλαστικών της άγριας φύσης στις κλιματικές αλλαγές, όπως οι μελέτες για τους σπίνους στο αρχιπέλαγος Γκαλαπάγκος για τέσσερις δεκαετίες, αρχής γενομένης από το 1973.
Με προσεκτικές μετρήσεις του πληθυσμού των ειδών σε ένα μικρό νησί κατά τη διάρκεια σημαντικών αλλαγών του καιρού, όπως τα γεγονότα του El Nino και οι ξηρασίες, μπόρεσαν να αποδείξουν ότι οι εξελικτικές αλλαγές στο μέγεθος των ράμφων και το μέγεθος του σώματος μπορούν να συμβούν σε λίγα μόλις χρόνια!
https://www.youtube.com/watch?v=wo6MG_NSuqY
με Αριθμό Μητρώου 12691
