Παρατηρούμε υπερβολικά τα αρνητικά συναισθήματά μας σε έρευνες, δείχνει… νέα έρευνα

Τείνουμε να υπερεκτιμούμε τα αρνητικά συναισθήματα και τα συμπτώματά μας σε έρευνες, δείχνει μια νέα μελέτη από μια ομάδα ερευνητών ψυχολογίας. Αυτή η προκατάληψη εξαφανίζεται με την πάροδο του χρόνου, αλλά τα αποτελέσματα δείχνουν ότι οι μετρήσεις της υγείας και της ευημερίας, που είναι ζωτικής σημασίας για την πραγματοποίηση ιατρικών αξιολογήσεων και για την καθοδήγηση της έρευνας που σχετίζεται με την υγεία, μπορεί να παρερμηνευθούν.

«Η κατανόηση του μεγέθους αυτής της μεροληψίας είναι απαραίτητη για την ακριβή ερμηνεία των αποτελεσμάτων της έρευνας που περιλαμβάνουν υποκειμενικές αναφορές των συναισθημάτων και των συμπτωμάτων», λέει ο Patrick Shrout, καθηγητής στο Τμήμα Ψυχολογίας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης και στέλεχος της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών (PNAS).

Από μακριά έγινε κατανοητό ότι τα όργανα έρευνας είναι ατελείς μετρήσεις της διάθεσης και των συναισθημάτων. Ωστόσο, παρέχουν πληροφορίες για τις προτιμήσεις, τους φόβους και τις προτεραιότητες των ανθρώπων – πληροφορίες σχετικά με τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, τους ηγέτες της βιομηχανίας και τους επαγγελματίες του τομέα της υγείας που βασίζονται στη λήψη αποφάσεων.

Λιγότερο σαφής, ειδικότερα, είναι η ακρίβεια της καταγραφής των συναισθημάτων μας με την πάροδο του χρόνου, με τη χρήση επαναλαμβανόμενων μετρήσεων, η οποία είναι μια κοινή μέθοδος για τη μέτρηση των αλλαγών στα συμπτώματα, τη στάση και την ευημερία. Συγκεκριμένα, στην ψυχολογική βιβλιογραφία υπήρξαν αινιγματικά ευρήματα ότι οι αναφορές άγχους, κατάθλιψης και σωματικών συμπτωμάτων μειώνονται με την πάροδο του χρόνου, ανεξάρτητα από τις συνθήκες των ανθρώπων που μελετήθηκαν.

Για να μελετήσουν αυτή την εξασθένιση, οι ερευνητές διεξήγαγαν τέσσερα ξεχωριστά πειράματα στα οποία τα άτομα από κάθε ομάδα συζήτησαν, πολλές φορές, για το άγχος και τα σωματικά συμπτώματα.

Σε τρεις από τις τέσσερις μελέτες, τα άτομα αντιμετώπιζαν αγχώδη επεισόδια και η προσδοκία ήταν ότι το άγχος και οι σωματικές ταλαιπωρίες, όπως οι πονοκέφαλοι και η διαταραχή του ύπνου, θα ήταν πιο συνηθισμένες καθώς μαι σημαντική ενέργεια πλησίαζε.

Συγκεκριμένα, μία από αυτές τις μελέτες επικεντρώθηκε στους πρόσφατους αποφοίτουςτης νομικής που προετοιμάζονταν για τις εξετάσεις και δύο άλλοι επικεντρώθηκαν σε φοιτητές που προετοίμαζαν δύσκολες προ-ιατρικές εξετάσεις. Η τέταρτη μελέτη ήταν μια διμηνιαία έρευνα των φοιτητών κατά τη διάρκεια ενός ακαδημαϊκού έτους. Και οι τέσσερις μελέτες σχεδιάστηκαν έτσι ώστε οι ομάδες να δώσουν τις πρώτες τους εκθέσεις σε διαφορετικούς χρόνους σε σχέση με το αγχωτικό γεγονός ή το ακαδημαϊκό έτος.

Σε όλες τις μελέτες, τα άτομα ανέφεραν μεγαλύτερη ανησυχία και συμπτώματα την πρώτη φορά που ολοκλήρωσαν την έρευνα σε σύγκριση με τις δικές τους μεταγενέστερες αναφορές. Αυτή η αρχική υπερεκτίμηση περιορίστηκε στην πρώτη μέρα της έρευνας και ήταν ασυμβίβαστη με την πορεία του άγχους και των συμπτωμάτων που συνήθως συνδέονται με ένα δύσκολο συμβάν.