Δεν χρειάζεται τίποτα παραπάνω από το να αφουγκραστούμε σιωπηλά την φύση στο Φαράγγι της Σαμαριάς, ανακαλύπτοντας τη φωνή που έχει μέσα από τον ήχο του ανέμου στα βουνά, το κρώξιμο των πουλιών, το σύρσιμο των πετρών, τη βροχή, όπως πέφτει στο έδαφος. Τη φωνή στο Φαράγγι της Σαμαριάς μας βοηθάει να αφουγκραστούμε η μηχανικός Περιβάλλοντος και υποψήφια Διδάκτορας στο ΕΛΜΕΠΑ, Χριστίνα Γεωργάτου.
Η κα Γεωργάτου τοποθέτησε καταγραφικά σε διάφορα σημεία του ορεινού όγκου των Χανίων, τα οποία έχουν συγκεντρώσει συγκλονιστικό υλικό.
Καταγραφικά τοποθετήθηκαν στο δυτικό τμήμα των Λευκών Ορέων (Λιμνίο και Δάσος Αμπελιτσιάς στον Ομαλό, Γρε Λέσκα, μέσα στο φαράγγι της Σαμαριάς (Ξυλόσκαλο, “Νερούτσικο”, οικισμός Σαμαριάς) αλλά και στο κεντρικό, νότιο και ανατολικό τμήμα (Αι Γιάννης, στο μονοπάτι προς Πάχνες, στα Ασκύφου).
Τα καταγραφικά συστήματα ρυθμίστηκαν ώστε να έχουν συνεχόμενη ή διακεκομμένη ηχογράφηση, σε πολλά αρχεία ώστε να μην είναι τεράστια και δύσχρηστα, ενώ οι ήχοι που καταγράφονται είναι διαφορετικοί. Άλλο το τοπίο στις Πάχνες, όπου το έδαφος είναι πετρώδες, άλλο στη “Γρε Λέσκα” στο δάσος Κυπαρισιού, ή στο δάσος της Αμπελιτσιάς που είναι πιο πλούσιο σε βιοφωνία, οι ήχοι είναι καθαροί και δεν ακούγεται τόσο ο άνεμος αλλά το κελάδημα των πουλιών, εξηγεί η κα Γεωργάτου.