Μία νέα μελέτη στις ΗΠΑ, με τη συμβολή της τεχνητής νοημοσύνης έρχεται να καταρρίψει αυτήν την πεποίθηση που επικρατούσε για δεκαετίες που ήθελε τα δακτυλικά αποτυπώματα από διαφορετικά δάχτυλα του ίδιου ατόμου να είναι μοναδικά.
«Σε αντίθεση με αυτή την επικρατούσα υπόθεση, δείχνουμε με βεβαιότητα άνω του 99,99% ότι τα δακτυλικά αποτυπώματα από διαφορετικά δάχτυλα του ίδιου ατόμου παρουσιάζουν πολύ μεγάλες ομοιότητες», έγραψαν οι ερευνητές σε άρθρο τους που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό «Science Advances».
«Είναι σαφές ότι δεν βασίζεται στους παραδοσιακούς δείκτες που χρησιμοποιούν οι εγκληματολόγοι εδώ και δεκαετίες», εξήγησε ο καθηγητής Χοντ Λίπσον, ρομποτικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια και επικεφαλής της μελέτης.
«Φαίνεται ότι χρησιμοποιεί την καμπυλότητα και τη γωνία των στροβίλων στο κέντρο των δακτυλικών αποτυπωμάτων», πρόσθεσε.
Οι ερευνητές εξεπλάγησαν με αυτό το εύρημα.
«Ήμασταν πολύ επιφυλακτικοί… έπρεπε να το ελέγξουμε και να το ξαναελέγξουμε», είπε ο Λίπσον.
Οι ερευνητές επανεκπαίδευσαν το μοντέλο τους περιλαμβάνοντας δακτυλικά αποτυπώματα από διαφορετικές φυλετικές ομάδες και διαπίστωσαν ότι είχε καλύτερη απόδοση.
Σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC , τα αποτελέσματα της μελέτης του Πανεπιστημίου Κολούμπια θα μπορούσαν να επηρεάσουν τόσο τη βιομετρία – τη χρήση ενός συγκεκριμένου δακτύλου για το ξεκλείδωμα μιας συσκευής ή την ταυτοποίηση – όσο και την εγκληματολογία. Εάν, για παράδειγμα, βρεθεί ένα άγνωστο αποτύπωμα αντίχειρα στη σκηνή εγκλήματος Α και ένα άγνωστο αποτύπωμα δείκτη στη σκηνή εγκλήματος Β, τα δύο δεν θα μπορούσαν επί του παρόντος να συνδεθούν εγκληματολογικά με το ίδιο άτομο. Ωστόσο το σύστημα τεχνητής νοημοσύνης θα μπορούσε να το κάνει.
Τα δακτυλικά αποτυπώματα σχηματίζονται πριν από τη γέννηση. Μελέτη που δημοσιεύθηκε πέρυσι έδειξε ότι η γενετική διαδικασία πίσω από αυτά μπορεί να είναι παρόμοια με τον τρόπο που ζώα όπως οι ζέβρες και οι λεοπαρδάλεις αποκτούν τα μοτίβα τους: μια θεωρία που ανέφερε για πρώτη φορά ο «πατέρας της επιστήμης των υπολογιστών» Άλαν Τούρινγκ τη δεκαετία του 1950.
«Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η τεχνητή νοημοσύνη δεν μπορεί να κάνει πραγματικά νέες ανακαλύψεις – ότι απλώς αναμασάει τη γνώση», δήλωσε ο Λίπσον. «Αλλά αυτή η έρευνα είναι ένα παράδειγμα για το πώς ακόμη και μια αρκετά απλή τεχνητή νοημοσύνη που τροφοδοτείται με ένα αρκετά απλό σύνολο δεδομένων που η ερευνητική κοινότητα δεν χρησιμοποιούσε εδώ και χρόνια, μπορεί να προσφέρει γνώσεις που διέφευγαν από τους ειδικούς για δεκαετίες», κατέληξε ο ερευνητής.
με Αριθμό Μητρώου 12691
