Κ. Δούκας: Γιατί πνίγονται οι Έλληνες

Εἶναι στατιστικά διαπιστωμένο ὃτι ο πνιγμός στη θάλασσα αποτελεί αιτία ώστε κάθε χρόνο να θρηνοῦμε τουλάχιστον 300 ἀνθρώπους, πού χάνουν τήν ζωή τους.

Γράφει ο Κώστας Δούκας*

Οἱ Ἓλληνες, ἂν καί περιβάλλονται ἀπό θάλασσα καί γνωρίζουν κολύμπι, πνίγονται. Καί πνίγονται παντοῦ: Στίς θάλασσες, στά ποτάμια, στίς λίμνες, ἀκόμη καί στίς πισίνες. Κι αὐτό συμβαίνει διότι οἱ Ἓλληνες ἀγνοοῦν ἢ ἀψηφοῦν τούς κανόνες ἀσφαλείας, ὃπως γιά παράδειγμα νά ἒχουν ἂδειο στομἀχι ὃταν κολυμποῦν.

Ἓνα μεγάλο μέρος στήν προσπάθεια διάσωσης τῶν ἀνθρώπων πού πνίγονται ἀνήκει στούς διασῶστες, ἀλλά καί στούς λουμένους, οἱ ὁποῖοι πολλές φορές ἐπεμβαίνουν γιά νά γλυτώσουν τόν ἂνθρωπο από τον πνιγμό.  Γνωρίζουν ὃμως ποιός πραγματικά πνίγεται; Οἱ χρήσιμες πληροφορίες πού ἀκολουθοῦν προέρχονται ἀπό μικρό βιβλίο τῆς Ἀμερικανικῆς Ἀκτοφυλακῆς 

Ὁ πνιγμός εἶναι σχεδόν πάντα ἓνα ἀπατηλό ἣσυχο περιστατικό. Ἀπ᾽ἒξω ὁ πνιγμός, ἡ ἀσφυξία πού προκαλεῖ τό νερό, φαίνεται σάν ἓνα ἣσυχο καί ἣρεμο περιστατικό, πού…δέν μοιάζει μέ πνιγμό. Καί ὃμως εἶναι. Τό στόμα τῶν ἀνθρώπων πού πνίγονται βουλιάζει καί βγαίνει, δέν μένει ἀρκετή ὣρα πάνω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τοῦ νεροῦ, ὣστε νά μπορέσουν ἐκπνεύσουν, νά εἰσπνεύσουν καί νά φωνάξουν βοήθεια.

Ὃταν τό στόμα τῶν ἀνθρώπων πού πνίγονται εἶναι πάνω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τοῦ νεροῦ, ἐκπνέουν καί εἰσπνέουν γρήγορα, ἐνῶ τό στόμα τους ἀρχίζει νά βυθίζεται πάλι κάτω ἀπό τήν ἐπιφάνεια τοῦ νεροῦ. Οἱ ἂνθρωποι πού πνίγονται καί ἀγωνίζονται στήν ἐπιφάνεια τοῦ νεροῦ, δέν μποροῦν νά σταματήσουν νά πνίγονται καί νά ἐκτελέσουν τίς κινήσεις πού θά ἢθελαν, ὃπως νά κουνήσουν τά χέρια τους πρός βοήθεια ἢ νά ἁρπαχθοῦν ἀπό κάτι ἢ ἀπό κάποιον.

Οἱ ἂνθρωποι πού πνίγονται μποροῦν νά παλέψουν στήν ἐπιφάνεια τοῦ νεροῦ μόνο ἀπό 20 ἓως 60 δευτερόλεπτα πρίν βουλιάξουν. Δέν μποροῦν νά φωνάξουν. Βρίσκονται σέ αγχώδη κατάσταση, πού δέν διαρκεῖ πολύ. Ὁ θάνατος είναι δίπλα ἂν δέν ὑπάρχει <<σανίδα σωτηρίας>> ἢ ἂμεση βοήθεια. Λίγο πρίν πεθάνουν φαίνεται σάν νά προσπαθοῦν νά σκαρφαλώσουν σέ μία ἀόρατη σκάλα. Δέν φωνάζουν βοήθεια. Δέν μπορούν νά βγάλουν τά χέρια ἒξω ἀπό τήν ἐπιφάνεια. Τελικά βουλιάζουν καί χάνονται ἂν κάποιοι δέν ἀντιληφθοῦν ὃτι αὐτοί βρίσκονται στήν τελευταία φάση τοῦ πνιγμοῦ καί ἐπέμβουν.

Ἀντιθέτως, τά ἂτομα πού κολυμποῦν καί αἰσθάνονται ὑδρόβια δυσφορία, χτυποῦν μέ ἀπελπισία καί πιτσιλίζουν μέ τά χέρια τό νερό γύρω τους καί φωνάζουν βοήθεια, αὐτοί δέν κινδυνεύουν ἂμεσα. Δέν εἶναι αὐτοί πού πνίγονται. Οἱ ἂλλοι κινδυνεύουν ἂμεσα πού δέν ἐκδηλώνονται καί δέν εἶναι σέ θέσηγ νά ἐπιβιώσουν. Καί βουλιάζουν σάν μολύβι στόν βυθό. Αὐτούς πρέπει πρωτίστως νά προσέξουν οἱ διασῶστες ἢ οἱ λουόμενοι καί νά ἐπέμβουν ἂμεσα.

*Ο Κώστας Δούκας είναι δημοσιογράφος  (μέλος της ΕΣΗΕΑ) ειδικευμένος στο ναυτιλιακό ρεπορτάζ, ερευνητής και συγγραφέας (μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών). Ασχολείται επί 40ετία με την ομηρική γραμματεία. Έχει μεταφράσει την Ιλιάδα και την Οδύσσεια σε πεζό λόγο και, τελευταία, σε έμμετρο μετά σχολίων, με την διάσωση του 80% των λέξεων του Ομήρου.