Η εξαφάνιση του πραγματικού Κινγκ Κόνγκ-Πότε και γιατί

Δεδομένης της έλλειψης μη κρανιακών απολιθωμάτων, είναι δύσκολο να γνωρίζουμε ακριβώς πώς έμοιαζε ο Gigantopithecus. Οι άνω γομφίοι του είναι κατά 57,8% μεγαλύτεροι από εκείνους ενός γορίλα και οι κάτω γομφίοι κατά 33% μεγαλύτεροι, γεγονός που υποδηλώνει ότι το σωματικό του βάρος θα ήταν 200 με 300 κιλά. Το μέγεθός του δείχνει ότι πιθανότατα ζούσε στο έδαφος. Μια ανάλυση των πρωτεϊνών που βρέθηκαν σε ένα απολίθωμα του Gigantopithecus υπέδειξε ότι ο πλησιέστερος ζωντανός συγγενής του είναι ο ουρακοτάγκος του Βόρνεο.

Τώρα, μια νέα μελέτη αυτών των σπάνιων απολιθωμάτων και των σπηλαίων όπου βρέθηκαν, αποκαλύπτει ένα πιο ακριβές χρονοδιάγραμμα της εξαφάνισης του γιγαντοπιθήκου, που όλοι συνηθίζουμε να λέμε Κινγκ Κόνγκ.

«Νομίζω ότι το παιδί που έχουμε μέσα μας θέλει να μάθει για αυτά τα εκπληκτικά πλάσματα και τι τους συνέβη», δήλωσε ο Ρενό Τζοάνες-Μπογιό, συν-συγγραφέας της μελέτης που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Nature». Ο Τζοάνες-Μπογιό είναι καθηγητής στη σχολή θετικών επιστημών και μηχανικής στο Πανεπιστήμιο Southern Cross της Αυστραλίας.

Πριν από περίπου 2 εκατομμύρια χρόνια ο γιγαντοπίθηκος ζούσε σε ένα πλούσιο και ποικιλόμορφο δασικό περιβάλλον, τρώγοντας κυρίως φρούτα, εξήγησε η Κίρα Γουέσταγουεϊ, συν-επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και γεωχρονολόγος στο Πανεπιστήμιο Macquarie της Αυστραλίας.

«Γύρω στα 700.000 με 600.000 χρόνια πριν, αρχίζουμε να βλέπουμε μεγάλες περιβαλλοντικές αλλαγές και κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου βλέπουμε μια μείωση στη διαθεσιμότητα των φρούτων», πρόσθεσε.

«Ο Gigantopithecus τρεφόταν με λιγότερο θρεπτικές τροφές. Έχουμε αποδείξεις από την εξέταση της δομής των δοντιών του. Οι λακκούβες και οι γρατζουνιές στα δόντια υποδηλώνουν ότι έτρωγε ινώδη τροφή, όπως φλοιό και κλαδιά», σημείωσε η ερευνήτρια.

Λεπτομερές χρονοδιάγραμμα

Κατά τη διάρκεια σχεδόν μιας δεκαετίας, η ομάδα Κινέζων και Αυστραλών επιστημόνων πήρε δείγματα ιζημάτων από 22 σπήλαια σε μια ευρεία περιοχή της περιοχής Γκουανγκσί στη Νότια Κίνα που συνορεύει με το Βιετνάμ. Τα μισά από τα σπήλαια περιείχαν απολιθώματα Gigantopithecus, ενώ τα άλλα μισά όχι.

Αρχικά, οι ερευνητές έλαβαν ακριβείς ημερομηνίες για τα απολιθώματα και το ίζημα χρησιμοποιώντας διάφορες μεθόδους όπως η τεχνική της φωταύγειας, η οποία εκτιμά πότε ήταν η τελευταία φορά που το υλικό εκτέθηκε στο φως του ήλιου και εναποτέθηκε σε ένα σπήλαιο. Στη συνέχεια, η ομάδα ανέλυσε ίχνη γύρης στα δείγματα ιζημάτων για να κατανοήσει ποια φυτά και δέντρα κυριαρχούσαν στο τοπίο. Η ισοτοπική ανάλυση στοιχείων όπως ο άνθρακας και το οξυγόνο που περιέχονται στα δόντια του Gigantopithecus βοήθησε τους ερευνητές να κατανοήσουν πώς μπορεί να άλλαξε η διατροφή του ζώου με την πάροδο του χρόνου. Διαπιστώθηκε ότι ο γιγάντιος πίθηκος δεν προσαρμόστηκε καλά στις μεταβαλλόμενες περιβαλλοντικές συνθήκες και εμφάνισε χρόνιο στρες.

Ο αγώνας του Κινγκ Κόνγκ να προσαρμοστεί σε αυτές τις αλλαγές είχε ως αποτέλεσμα την εξαφάνιση αυτού του τεράστιου πρωτεύοντος, καταλήγει η μελέτη.

«Με την απειλή μιας έκτης μαζικής εξαφάνισης να πλανάται πάνω μας, υπάρχει επείγουσα ανάγκη να κατανοήσουμε γιατί τα είδη εξαφανίζονται. Η διερεύνηση των λόγων για τις προηγούμενες ανεπίλυτες εξαφανίσεις μας δίνει ένα καλό σημείο εκκίνησης για να κατανοήσουμε την ανθεκτικότητα των πρωτευόντων και την τύχη άλλων μεγάλων ζώων, στο παρελθόν και στο μέλλον», κατέληξε η ερευνήτρια.