Σέ κίνδυνο τά ὑπέροχα μάρμαρα τῶν δαπέδων τῆς Ἁγίας Σοφίας

Του Κώστα Δούκα

 Δέν ξέρουν, οὒτε εἶναι ὑποχρεωμένοι νά ξέρουν οἱ νεοβάρβαροι Τοῦρκοι τήν σημασία, τήν ἀξία καί τήν δόξα τοῦ συμβόλου τῆς Ὀρθοδοξίας, τῆς Ἁγίας Σοφίας. Γι᾽ αὐτό καί τό καταστρέφουν. Οὐ γάρ οἲδασι τί ποιοῦσι.

Ἢ μήπως οἲδασι;

Δέν φθάνουν οἱ συχνές φθορές τῶν ξυλίνων θυρῶν μέ σφυρί ἢ σκαρπέλλο ἢ μαχαίρι, οὒτε τό καθημερινό ξύσιμο τῶν πανάρχαιων τοίχων ἡλικίας ἂνω τῶν 1500 ἐτῶν, γιά…σουβενίρ! Οὒτε νοιάζονται γιά τήν μετατροπή τοῦ ναοῦ σέ καθημερινή ἐμποροπανήγυρη.

Ἡ χειρότερη καταστροφή πού κάνουν οἱ Τοῦρκοι εἶναι ἡ κάλυψη τῶν μαρμαρίνων δαπέδων μέ διαφόρους φθηνιάρικους τάπητες, πού κλείνουν τούς πόρους τῶν ἁρμῶν καί δέν ἐπιτρέπουν στούς ὑδρατμούς, πού ἀναδύονται ἀπό τά ὑπόγεια ρέοντα ὓδατα τῆς Ἁγἰας Σοφίας, νά διοχετευθοῦν πρός τήν ἀτμόσφαιρα.

Ἒτσι μέ τήν πάροδο τῶν ἐτῶν, εἶναι περισσότερο ἀπό βέβαιο ὃτι τά περίτεχνα καί πανάρχαια μάρμαρα θά πάθουν τόσες φθορές, ὃσα δέν ἒπαθαν στά 1500 χρόνια πού πέρασαν ἀπό τήν τοποθέτησή τους.

Δέν γνωρίζουν οἱ νεοβάρβαροι γείτονές μας ὃτι γιά τήν ἀνοικοδόμηση τοῦ Ναοῦ τῶν Ναῶν πού πατοῦν, ὁ Ἰουστινιανός, μέσα σέ ἓνα μόνο μῆνα ἀπό τήν καταστολή τῆς Στάσης τοῦ Νίκα (23 Φεβρουαρίου τοῦ 532) βρῆκε τούς πιό διάσημους μηχανικούς τῆς ἐποχῆς, τόν Ἀνθέμιο καί τόν Ἰσίδωρο, καί ἒδωσε ἐπείγουσα ἐντολή στήν Αὐτοκρατορία νά συγκεντρωθεῖ οἰκοδομικό ὑλικό ἀπό ὃλους τούς ἀρχαίους ναούς τοῦ κόσμου.

Ἒτσι συγκεντρώθηκαν στήν Κωνσταντινούπολη πολύτιμα δομικά ὑλικά ἀπό τούς ἀρχαίους ναούς τῆς Αἰγύπτου, ἀπό τόν περίφημο ναό τῆς Ἀτέμιδος στήν Ἒφεσο, ἀπό τά μνημεῖα τῶν Κυκλάδων, τῶν Ἀθηνῶν, τῆς Ρώμης καί ἀλλοῦ.

Τόν θρίαμβο τοῦ Χριστιανισμοῦ, αὐτόν πού ποδοπατοῦν σήμερα τά μιλιούνια τῶν μωαμεθανῶν, στολίζουν μέχρι σήμερα ὑπέροχα μάρμαρα ἀρίστης ποιότητος ἀπό τά λατομεῖα τῆς Πελοποννήσου, τῆς Θεσσαλίας καί τῆς Ρόδου γιά τήν πλακόστρωση τῶν δαπέδων καί τίς ὀρθομαρμαρώσεις, αὐτά πού σκεπάζουν σήμερα μέ <<χαλιά>> οἱ νεοβάρβαροι.

Καί γιά τήν ἱστορία λοιπόν: Ἂριστοι ἐργοδηγοί (μαΐστορες) ἀνήγειραν τό ἀγλάϊσμα τῶν αἰώνων. Κάθε ἐργοδηγός εἶχε στήν διάθεσή του 100 χτίστες. Χωρισμένοι σέ δύο μεγάλα συνεργεῖα, ἀπό 50 μαΐστορες καί 5.000 ἂνδρες ὁ καθένας, ἒχτιζαν τήν Ἁγία Σοφία  (σύνολο 10.000 ἂνδρες) ἁμιλλόμενοι σέ ταχύτητα καί τεχνική. Δαπανήθηκε τό μυθῶδες ποσό τῶν 320 κεντηταρίων χρυσοῦ, πού ἀντιστοιχεῖ σέ 3.600.000 ἀγγλικές χρυσές λίρες.

Μόνο γιά τόν ἂμβωνα ἡ δαπάνη ξεπέρασε τό σύνολο τῶν ἐτησίων φόρων ὁλόκληρης τῆς ἐπαρχίας τῆς Αἰγύπτου. Μέσα σέ 5 χρόνια καί 10 μῆνες ἡ οἰκοδομή καί μέγα μέρος τῆς ἐσωτερικῆς διακοσμήσεως τοῦ ναοῦ εἶχαν ἀποπερατωθεῖ, ὣστε τά θυρανοίξια νά γίνουν ἀπό τόν πατριάρχη Μηνᾶ καί τόν κτήτορα αὐτοκράτορα Ίουστινιανό στίς 27 Δεκεμβρίου του 537. Τόσο ἐνθουσιασμένος ἀπό τό ἒργο ἦταν ὁ Ἰουστινιανός, ὣστε ἀνέβηκε στόν ἂμβωνα, σήκωσε κεφαλή καί χέρια πρός τόν οὐρανό καί ἀνεφώνησε: Δόξα τῶ Θεῶ τῶ καταξιώσαντί με τοιοῦτον ἒργον ἀποτελέσαι. Νενίκηκά σε Σολομῶν.

Αὐτό τό μεγαλούργημα προσπαθοῦν μέ κάθε τρόπο νά φθείρουν καί νά καταστρέψουν οἱ νεότουρκοι, πού τό μετέτρεψαν σέ τζαμί (γιά δεύτερη φορά μετά τόν Μωάμεθ τόν Πορθητή), χωρίς νά συναντήσουν σοβαρές ἀντιδράσεις ἀπό τήν ΟΥΝΕΣΚΟ, τήν Ἑλλάδα καί τήν Ρωσία, ἀλλά καί ὃλο τόν πολιτισμένο κόσμο, γιά νά μή στενοχωρήσουν τόν σουλτάνο Ἐρντογάν. Ἡ Ὀρθοδοξία, μέ πρωτοστατούσα τήν ἑλληνική ἐκκλησιαστική ἡγεσία, πρέπει νά ἀντιδράσει σθεναρῶς κατά τῆς καταστροφῆς τοῦ ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας.

Καί ἂς σταματήσουν κάποιοι νά ἀποκαλοῦν τό τζαμί (κεμπέρ) ὡς τέμενος γιά νά ὑποδηλώσουν τάχα ἱερότητα τοῦ χώρου. Ἡ λέξη τέμενος εἶναι ὁμηρική καί παράγεται ἀπό τό ρῆμα τέμνω. Καί ἦταν τό τέμενος ἓνα ξεχωριστό κομμάτι γῆς πού δωριζόταν τιμητικῶς στούς βασιλεῖς τῆς ὁμηρικῆς ἐποχῆς.

Ἀς μή μαγαρίζουμε λοιπόν αὐτή τήν ὁμηρική λέξη γιά νά ἱεροποιήσουμε τήν λέξη τζαμί, ὑποδηλώνοντας τήν ἱερότητα ἑνός χώρου ἀλλοπίστων. Τζαμί σκέτο. Ὂχι τέμενος.

*Ο Κώστας Δούκας είναι δημοσιογράφος (μέλος της ΕΣΗΕΑ), ερευνητής και συγγραφέας (μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών). Ασχολείται επί 40ετία με την ομηρική γραμματεία. Έχει μεταφράσει την Ιλιάδα και την Οδύσσεια σε πεζό λόγο και, τελευταία, σε έμμετρο μετά σχολίων, με την διάσωση του 80% των λέξεων του Ομήρου.