Παιδικά ξεσπάσματα: τι είναι και πώς αντιμετωπίζονται

Πολλές φορές στο δρόμο θα έχετε συναντήσει κάποιο παιδάκι να χτυπιέται και να κλαίει και κάποια μαμά να του μιλάει ψιθυριστά κοιτώντας ενοχικά τους γύρω της… σκέφτεστε ότι κάποιο λάθος έχει κάνει αυτή η μητέρα η νιώθετε λύπηση για το παιδάκι που κλαίει γοερά. Εάν είστε βέβαια ο ίδιος γονιός… ξέρετε το ζήτημα εκ των έσω, οπότε κάνετε πιο ακριβείς υποθέσεις όπως για παράδειγμα ότι το παιδί αυτό δεν έχει διδαχτεί τα όρια από τους γονείς του ή ότι τώρα τα διδάσκεται επομένως περνάει αυτή την περίοδο “εκμάθησης”.

“Temper Tantrums”

Στην ηλικία των 2 κι έπειτα ξεκινούν κάποια έντονα ξεσπάσματα τα οποία είναι παγκόσμιο φαινόμενο και λέγονται “temper tantrums”. Πρόκειται για σχεδόν υστερικές κρίσεις του παιδιού στις οποίες κλαίει γοερά, χτυπιέται στο πάτωμα, χτυπάει τους γονείς του ή τον εαυτό του. Είναι μια πολύ δύσκολη στιγμή για το παιδί και πολύ δύσκολη να τη διαχειριστεί και ο γονέας ο ίδιος. Τα ξεσπάσματα αυτά ξεκινούν την περίοδο που ξεκινά και μια σχετική αυτονομία για τα μικρά παιδιά, μια περίοδος που συνειδητοποιούν ότι μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα και ελέγχουν πολύ καλύτερα το σώμα τους. Είναι η περίοδος που κόβεται η πάνα, που ξεκινούν να έχουν άποψη για τα ρούχα τους, το φαγητό τους, το ωράριο του ύπνου τους. Σε αυτή τη περίοδο που πραγματοποιούνται φοβέρες αλλαγές στη ψυχοσύνθεση του παιδιού, είναι σύνηθες φαινόμενο να εμφανίζονται αυτά τα ξεσπάσματα καθώς το παιδί επαναστατεί στις “απαγορεύσεις” η στις “προσταγές” των γύρω του.

Τι μπορούμε να κάνουμε;

1. Αρχικά πρέπει να αποβάλλετε από πάνω σας την ενοχή και το αίσθημα ντροπής εάν κάποιο τέτοιο ξέσπασμα συμβεί ενώ είστε εκτός σπιτιού. Είναι σύνηθες και δεν σημαίνει ότι είστε κακός γονέας.
2. Μην επιχειρήσετε να κάνετε την οποιαδήποτε συζήτηση με το παιδί σας εκείνη τη στιγμή. Δεν μπορεί να σας ακούσει.
3. Αγκαλιάστε το παιδί σας η δείξτε του σωματική “συμπαράσταση” να κατανοήσει ότι είστε εκεί για ότι χρειαστεί.
4. Δώστε επιλογές: ο χρυσός κανόνας στην επικοινωνία με τα παιδιά είναι να δίνετε επιλογές. Για παράδειγμα μπορείτε να υποχωρήσετε στην επιλογή ρούχων η στην επιλογή κάποιου σνακ. Δώστε επιλογές και εναλλακτικές: “Θες να φας αγγούρι η σταφύλι;”, “θες τη ζακέτα η το πουκάμισο;”. Έτσι δίνετε μια αίσθηση αυτονομίας στο παιδί και γλιτώνετε πολλές ώρες θυμού η τσακωμού μαζί του.

Γράφει η Χρύσα Παπακυργιάκη, Ειδική Παιδαγωγός, Ψυχολόγος/Ψυχοθεραπεύτρια εφήβων & ενηλίκων.

Email: chrysapapakirgiaki@yahoo.gr 
Blog: https://psuxopaidia.blogspot.com/