Κίνηση στους δρόμους: Οι χαμένες ώρες των οδηγών Ι.Χ, το κόστος και η μόλυνση

Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία, η κίνηση στους δρόμους στην Αθήνα μεταφράζεται ως εξής: ο μέσος οδηγός ΙΧ ξοδεύει +106 ώρες ετησίως λόγω της κίνησης, 223 ευρώ σε καύσιμο, ενώ επιβαρύνει την ατμόσφαιρα με 254 kg CO2, ενώ όσοι οδηγούν σε ώρες αιχμής χάνουν επιπλέον 13-15’ ημερησίως στο δρόμο. Όλα αυτά αθροιστικά, καθιστούν την πρωτεύουσα μια από τις χειρότερες πόλεις στην Ευρώπη για να μετακινηθεί κανείς, με τα αντίστοιχα νούμερα να είναι εξίσου απογοητευτικά.

Για την αντιμετώπιση αυτής της πρόκλησης, το FREENOW, το Super App μετακινήσεων στην Ευρώπη, με ανοιχτή του επιστολή προς την Πολιτεία προτείνει λύσεις για τη μείωση της ταλαιπωρίας στους δρόμους.

Όπως επισημαίνει, η Πολιτεία οφείλει να λάβει άμεσα και ριζοσπαστικά μέτρα, ανάλογα με όσα πλέον εφαρμόζονται στην Ευρώπη, καθιστώντας τη μετακίνηση με ΙΧ λιγότερο ελκυστική. Ως αντίβαρο για τη μείωση στους δρόμους, απαιτείται μεγαλύτερη επένδυση στα δημόσια μέσα μεταφοράς, τα οποία μπορούν να αποτελέσουν τον πυρήνα ενός σχεδίου ενίσχυσης των πολυτροπικών μεταφορών. Τι σημαίνει αυτό; Τον σχεδιασμό συμπληρωματικών τρόπων μετακίνησης, με επίκεντρο το δίκτυο δημόσιων συγκοινωνιών, ώστε το ΙΧ να μένει σπίτι, ιδιαίτερα κατά τη μετακίνηση από και προς την εργασία.

Για να συμβεί αυτό απαιτούνται μια σειρά από άμεσες κινήσεις, προκειμένου να μειωθεί η κίνηση στους δρόμους, να διευκολυνθεί η καθημερινότητα των εργαζομένων και παράλληλα να στηριχθεί ο κλάδος των μεταφορών στην Ελλάδα. Ενδεικτικά, η FREENOW προτείνει:

1. Υιοθέτηση ενιαίου ετήσιου εισιτηρίου ανταγωνιστικού κόστους για όλα τα Μέσα, με ταυτόχρονα μεγαλύτερη αξιοπιστία και συχνότητα στα δρομολόγια. Στη Γερμανία, το ετήσιο εισιτήριο των 49 ευρώ επιτυγχάνει ενθαρρυντικά αποτελέσματα, με αρκετές πόλεις όπως η Βαρκελώνη και η Βιέννη, να παρέχουν αντίστοιχα κίνητρα για τις καθημερινές μετακινήσεις των εργαζομένων. Σε πρόσφατη έρευνα της FREENOW, σχεδόν οκτώ στους δέκα χρήστες της εφαρμογής (77.7%) τόνισαν πως θα αξιοποιούσαν μια ‘ετήσια κάρτα απεριορίστων διαδρομών για όλα τα δημόσια Μέσα Μεταφοράς, με αξία 49 ευρώ΄, ως ένα κίνητρο να αφήσουν το ΙΧ στο σπίτι.
2. Φορολογικό κίνητρο στις επιχειρήσεις για τις μετακινήσεις από και προς την εργασία των εργαζομένων τους (Mobility Allowance): Επέκταση της δυνατότητας των επιχειρήσεων να περνούν στα έξοδά τους τις δαπάνες για μετακινήσεις των εργαζομένων τους από και προς την εργασία, με εναλλακτικά του ΙΧ μέσα μεταφοράς. Η απλοποίηση των διοικητικών διαδικασιών που σήμερα απαιτούνται θα απελευθερώσει σημαντικές δυνατότητες συνεργασιών στην αγορά.
3. Πρόσβαση των ταξί στις λεωφορειολωρίδες για μείωση των χρόνων διαδρομών και κίνητρα για περισσότερα ταξί στο Κέντρο της πόλης, ώστε η υπηρεσία να καταστεί ελκυστικότερη.
4. Άμεση λειτουργία του συστήματος ‘tap and pay’ στις δημόσιες συγκοινωνίες της Αττικής, για μείωση των χρόνων αναμονής και της εισιτηριοδιαφυγής. Σύμφωνα με έρευνες, εάν μόνο ο χρόνος παραμονής ενός λεωφορείου στις στάσεις μειωθεί στο μισό, ο συνολικός χρόνος διαδρομής μπορεί να μειωθεί έως και 10%.
5. Συνολικό σχέδιο για πολυτροπικές – συνδυαστικές μετακινήσεις στην Αττική, προκειμένου να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα των υπολοίπων Μέσων, έναντι του ΙΧ.
6. Δημιουργία ανεξάρτητου μητροπολιτικού φορέα, ο οποίος θα έχει τις πλήρεις και καθετοποιημένες αρμοδιότητες για τις μεταφορές, στο πρότυπο του ‘Transport of London’. Θα σχεδιάζει και θα εποπτεύει όλα τα ρυθμιστικά ζητήματα, αξιοποιώντας την τεχνολογία, δίχως τις αγκυλώσεις και τις καθυστερήσεις του κεντρικού κράτους.

Μέτρα για το κυκλοφοριακό-Μηδενική η πρόσβαση ΑμεΑ στην Αθήνα

Η ελληνική Πολιτεία πρέπει να αναγνωρίσει τον επείγοντα χαρακτήρα της κρίσης κυκλοφοριακής συμφόρησης στην Αθήνα και να μειωθεί η κίνηση στους δρόμους, λαμβάνοντας τολμηρά μέτρα για ένα μέλλον πολυτροπικών μεταφορών. Μέτρα ριζοσπαστικά, ρεαλιστικά και συμπεριληπτικά για όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα όταν η κοινωνία είναι πλέον πιο ώριμη από ποτέ. Ενδεικτικά, 9 στους 10 οδηγούς ταξί της FREENOW απάντησαν πως η επιδότηση αλλαγής οχήματος θα ήταν ορθό να συνδέεται με την αγορά οχήματος ικανού να μεταφέρει και άτομα σε αναπηρικό αμαξίδιο, όπως συμβαίνει στην Ιρλανδία, όταν στην Αθήνα, ο αριθμός ταξί προσβάσιμων σε ΑμΕΑ είναι μηδέν. Αυτή την εικόνα, οφείλουμε να την αντιστρέψουμε. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα πλέον από ευρωπαϊκές πόλεις που κατάφεραν να ανακτήσουν μέτρα από το δημόσιο χώρο από τα ΙΧ, προς όφελος των πολιτών.