Για του λόγου το αληθές υπάρχει μία θεωρία που λέει ότι το έθιμο αυτό να σβήνουμε τα κεριά στην τούρτα έχει τις ρίζες του στην αρχαία Ελλάδα. Οι αρχαίοι πρόγονοί μας έφτιαχναν πίτες με μέλι που τις στόλιζαν με κεριά, προς τιμήν της θεάς Αρτέμιδος, με τα κεριά να συμβολίζουν το φεγγάρι και τα αστέρια.
Το έθιμο ήθελε να σβήνουν λοιπόν τα κεριά κάνοντας μια ευχή, γιατί πίστευαν ότι μεταφερόταν έτσι στους θεούς. Την ίδια τελετή ακριβώς έκαναν και στα γενέθλια των παιδιών τους, γιατί θεωρούσαν ότι η θεά Άρτεμις, ως προστάτιδα των παιδιών, θα τα προστάτευε από αρρώστιες και οτιδήποτε κακό βρισκόταν στον δρόμο τους.
Η αρχαία ελληνική ευχή για τα γενέθλια λέγεται πως ήταν η παρακάτω: «Ω κορυφαία Θεά των γεννήσεων, Ακραία Άρτεμις δέξου αυτόν τον σεμνό ύμνο και χάρισε την ευλογία σου σε αυτόν που γιορτάζει την ημέρα της γεννήσεως του στο υλαιό πεδίο της ύπαρξης. Σεμνή Θεά, δώρισε την σπουδαιότητα και τον σεβασμό σε τούτη την ύπαρξη».
Το σενάριο αυτό θεωρείται πιθανό, αν σκεφτεί κανείς ότι “αντιδάνεια” συναντάμε συχνά και στην ελληνική γλώσσα που έχει προσφέρει τα μέγιστα στις γλώσσες των άλλων λαών!
Βέβαια, μία άλλη θεωρία λέει ότι το έθιμο των κεριών έρχεται από την Γερμανία του 18ου αιώνα. Τα κέικ που έφτιαχναν μέχρι τότε, τα εμπλούτισαν με ζαχαρόπαστα και τα στόλιζαν με κεριά. Το έθιμο λέγεται πως καθιερώθηκε στο φεστιβάλ Kinderfeste, που είναι για παιδιά. Έβαζαν στην τούρτα όσα κεριά ήταν τα χρόνια του παιδιού συν ένα ακόμα, συμβολίζοντας έτσι την μακροζωία.
Σε κάθε περίπτωση σήμερα συμβαίνει κάτι ανάλογο: Τα κεριά που βάζουμε πάνω στην τούρτα, είτε πολλά είτε αριθμούς αντιπροσωπεύουν ουσιαστικά την ηλικία του εορτάζοντος και μετά το τέλος του καθιερωμένου τραγουδιού, ο εορτάζων φυσάει τα κεριά για να τα σβήσει, αφού πρώτα κάνει την ευχή του. Άμα δε τα κεριά σβήσουν με το πρώτο φύσημα θεωρείται ότι αυτή η ευχή θα πραγματοποιηθεί!
με Αριθμό Μητρώου 12691
