Οικογένεια Ελβετών ταξιδεύει 20 χρόνια με ιστιοφόρο για την κλιματική αλλαγή

Με τα έξι παιδιά τους και ένα ιστιοφόρο, ο Dario και η Sabine Schwörer έχουν ταξιδέψει στις επτά θάλασσες, εκπαιδεύοντας τους ανθρώπους για τη φύση και την αλλαγή του κλίματος, κάνοντας έρευνα και μοιράζοντας παραδείγματα καινοτόμων λύσεων που συνάντησαν στην πορεία. Σε ένα ταξίδι που διαρκεί πάνω από 20 χρόνια, παραμένουν πιστοί στην καθορισμένη πορεία τους: να διατηρήσουν τον πλανήτη μας.

Ο Dario αποφάσισε να «ανοίξει» πανιά όταν διαπίστωσε ότι οι πάγοι έλιωναν. «Εργαζόμουν ως οδηγός βουνού στην Ελβετία και έφτασα σε ένα σημείο που συνειδητοποίησα ότι οι παγετώνες που αποτελούσαν το “γραφείο” μου έλιωναν. Έπρεπε να κάνω κάτι. Μαζί με τη σύζυγό μου Sabine, αποφασίσαμε να αφιερώσουμε τέσσερα χρόνια από τη ζωή μας στην ευαισθητοποίηση για το περιβάλλον».

Η ιδέα ήταν να διασχίσουν τις επτά θάλασσες και να ανέβουν σε επτά κορυφές, τις υψηλότερες σε κάθε ήπειρο, συνδέοντας έτσι τις κλιματικές ζώνες, συλλέγοντας και μοιράζοντας παραδείγματα εμπνευσμένων λύσεων για το κλίμα.

Ο Dario με σπουδές στην κλιματολογία συνεργάζεται με πανεπιστήμια, δοκιμάζοντας τεχνολογίες ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, λαμβάνοντας δείγματα και υποστηρίζοντας τους επιστήμονες στην έρευνά τους.

Τα τέσσερα χρόνια δεν έφτασαν προφανώς κι έτσι αποφάσισαν να συνεχίσουν το ταξίδι τους χωρίς χρονικό όριο. Έχουν περάσει 20 χρόνια από τότε που ξεκίνησαν αυτό το ταξίδι, έχουν έρθει έξι παιδιά στη ζωή τους και φυσικά συνεχίζουν αδιάκοπα την αποστολή τους.

Τα παιδιά συμμετέχουν στην αποστολή ενεργά 

Η ενημέρωση είναι πρωταρχικός σκοπός για τη μετάδοση της γνώσης αυτού του μακροχρόνιου ταξιδιού. Με επισκέψεις σε σχολεία ανά τον κόσμο έχουν μιλήσει σε 150. 000 παιδιά και έχουν συζητήσει μαζί τους τις πιθανές λύσεις για το κλίμα.

«Τα παιδιά έχουν τις πιο φανταστικές ιδέες» λέει ο Dario.
«Η εστίαση στα παιδιά και η συζήτηση μαζί τους για λύσεις είναι η καλύτερη επένδυση που μπορείτε να κάνετε για το μέλλον, επειδή αυτά θα είναι τα άτομα που θα λαμβάνουν τις αποφάσεις που θα διαμορφώσουν τον πλανήτη μας».

Όσον αφορά τα δικά τους παιδιά που τους ακολουθούν στις αποστολές τους, παίζοντας ενεργό ρόλο στην ενημέρωση των συνομηλίκων τους, ο Dario λέει ότι αυτή είναι η καλύτερη προσέγγιση για τους νέους, αν όχι να κάνουν μακροχρόνια ταξίδια τουλάχιστον να βγαίνουν έξω στη φύση και να παρατηρούν τι συμβαίνει.

«Τα παιδιά μας μπορούν να δουν τι συμβαίνει από το πέταγμα ενός άλμπατρος ή από τα σχέδια των κυμάτων στο νερό. Το καλύτερο φάρμακο για να σώσετε τον πλανήτη είναι να βγείτε έξω και να βρεθείτε στη φύση. Δεν μπορείτε να αντικαταστήσετε την εμπειρία της φύσης παρακολουθώντας το National Geographic ή το Animal Planet – πρέπει να βγείτε έξω και να νιώσετε το χιόνι στο πρόσωπό σας ή το νερό γύρω σας όταν κολυμπάτε. Τότε θα αγωνίζεστε πάντα για έναν καθαρό ωκεανό».

Τα παιδιά του Dario  και της Sabine είναι από 4 έως 16 ετών και είναι ενεργά σε αυτό το έργο. «Τώρα τα παιδιά κάνουν επίσης παρουσιάσεις για τους συνομηλίκους τους. Όταν η 10χρονη Allegra μας λέει ιστορίες για όσα έχει δει, όπως τη φορά που είδαμε μια πολική αρκούδα να κολυμπάει στον ωκεανό μακριά από κάθε πάγο και πώς προσπαθήσαμε να τη σώσουμε με τη λέμβο μας, αυτό είναι πολύ πιο ενδιαφέρον για τα παιδιά από ό,τι αν τους το έλεγα εγώ».

Χάνουν την ύπαρξή τους από την αύξηση της θερμοκρασίας ιθαγενείς στο Βόρειο Καναδά και τη Γροιλανδία

Η κλιματική αλλαγή είναι εμφανής σε όλον τον πλανήτη και επηρεάζει τη ζωή των ανθρώπων. Ιδιαίτερα η αύξηση της θερμοκρασίας αποτελεί πρόκληση όπως λέει ο Dario «Η ταχύτητα της αύξησης της θερμοκρασίας είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί και αυτό αποτελεί πραγματική πρόκληση. Έχουμε συνεργαστεί με ιθαγενείς εφήβους στην Ανατολική Γροιλανδία και τον Βόρειο Καναδά. Χάνουν την ύπαρξή τους, τους κυνηγότοπους τους. Ο πάγος λιώνει πολύ νωρίς και παγώνει πολύ αργά.

Αυτοί οι άνθρωποι αισθάνονται ήδη σήμερα τις επιπτώσεις, αλλά δεν ευθύνονται γι’ αυτό. Άνθρωποι όπως οι Πολυνήσιοι στον Ειρηνικό και οι Κούνα στα νησιά San Blas, στα ανοικτά των ακτών του Παναμά. Έχουν σχεδόν μηδενικό αποτύπωμα άνθρακα. Δεν έχουν καν εξωλέμβιες μηχανές, ψαρεύουν μόνο με πανιά. Έχουν ήδη αναγκαστεί να μετακινηθούν σε νησιά που βρίσκονται ακόμη πάνω από το επίπεδο της θάλασσας. Αυτού του είδους η αδικία χρειάζεται περισσότερη παγκόσμια αλληλεγγύη».

Ο Dario λέει ότι η ελπίδα είναι «να αναλάβουν οι νέοι. Ότι το Pachamama, αυτό είναι το όνομα του σκάφους που αντιπροσωπεύει τη Μητέρα Γη, γυρίζει τον πλανήτη πολλές, πολλές φορές ακόμα, εμπνέοντας τους νέους ανθρώπους, και ότι ελπίζω να τακτοποιηθούμε κάποτε τότε».

Έχοντας επισκεφθεί πόλεις και κωμοπόλεις σε όλο τον κόσμο, οι Schwoerers δεν είναι σίγουροι για το πού θα ήθελαν να κάνουν μόνιμο λιμάνι, αλλά λένε ότι η Αλάσκα είναι στην κορυφή της λίστας τους

ΠΗΓΗ: https://fivemedia.com/