Αυτοάνοσα νοσήματα του δέρματος

Πριν μιλήσουμε για τις αυτοάνοσες ασθένειες του δέρματος, είναι βασικό και σημαντικό να αναφερθούν μερικές βασικές έννοιες για να καταλάβει ο κόσμος τι είναι μία αυτοάνοση ασθένεια.

Άρθρο του Δημήτρη Καπετανάκη*

Παρ’ όλο που οι έννοιες αυτές είναι δύσκολες στην
κατανόησή τους ακόμα και από τους γιατρούς, θα προσπαθήσω με απλά λόγια να είμαι όσο γίνεται πιο κατανοητός και παραστατικός.

Το ανοσολογικό σύστημα του ανθρώπου είναι υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού και σκοπός του είναι να «πολεμάει» τους εισβολείς που μπορεί να είναι μικρόβια,ιοί ή άλλοι βλαπτικοί παράγοντες για τον οργανισμό.

Σε μερικούς ανθρώπους όμως, το ανοσολογικό σύστημά τους δεν λειτουργεί σωστά και έτσι κατά λάθος, υγιείς ιστούς τους εκλαμβάνει σαν ξένους εισβολείς και τους επιτίθεται. Αυτό οδηγεί σε διάφορες καταστάσεις που ονομάζονται αυτοάνοσες ασθένειες.

Τα αυτοάνοσα νοσήματα του δέρματος, όπως ο ερυθηματώδης λύκος, η δερματομυοσίτιδα και η σκληροδερμία, είναι χρόνιες παθήσεις που συχνά έχουν δερματικές εντοπίσεις, όπως εξανθήματα, φωτοευαισθησία, αλωπεκία, άφθες και αλλοιώσεις των νυχιών. Σε μερικούς ασθενείς το δέρμα είναι το μοναδικό όργανο που προσβάλλεται, ενώ σε άλλους το δέρμα είναι ένα από τα πολλά όργανα που προσβάλλονται.

Σήμερα έχουν καταγραφεί περισσότερες από 1000 ασθένειες και θα αναφέρω τις πιο συχνές από αυτές: Γυροειδής αλωπεκία, αυτοάνοση κνίδωση, νόσος Αδαμαντιάδη Behcet, Πέμφυγα, πεμφιγοειδές, Δερματομυοσίτιδα, Ερυθηματώδης Λύκος,
Ιδρωταδενίτιδα, Ομαλός λειχήνας, Ψωρίαση, ψωριασική αρθρίτιδα,σκληροδερμία, λεύκη.

Οι δερματολόγοι κάνουμε μία πλήρη κλινική εξέταση του δέρματος για να εντοπίσουμε πρόωρα συμπτώματα κάποιας αυτοάνοσης πάθησης. Μπορεί να χρειαστεί να γίνουν βιοψίες ή εργαστηριακές εξετάσεις για την διάγνωση και την παρακολούθηση των παθήσεων αυτών.

Η διάγνωση κάποιου αυτοάνοσου νοσήματος μπορεί να είναι δύσκολη, αφού τα συμπτώματα μπορεί να είναι ήπια ή γενικά και το αυτοάνοσο νόσημα να παρουσιάζεται με πολλούς διαφορετικούς
τρόπους προσβάλλοντας τον θυρεοειδή, τον εγκέφαλο,το δέρμα ή άλλα όργανα.

Μερικά «σημάδια» που πιθανολογούν κάποιο αυτοάνοσο νόσημα είναι:

• Πόνοι αρθρώσεων,μυών ή τρόμος (τρέμουλο)
• Ελάττωση βάρους, δυσανεξία στην ζέστη, φωτοευαισθησία, ταχυκαρδία
• Υποτροπιάζοντα εξανθήματα, εξάνθημα σαν πεταλούδα στο πρόσωπο
• Εύκολη κόπωση
• Τριχόπτωση γενική ή εντοπισμένη (κενή πλάκα στο τριχωτό)
• Λευκές κηλίδες στο δέρμα
• Έλκη στο στόμα

Η θεραπεία εξατομικεύεται πάντα και περιλαμβάνει τόσο τοπικά, όσο και συστηματικά από του στόματος ή ενέσιμα φάρμακα. Οι θεραπείες αυτές τροποποιούνται ανάλογα με το αποτέλεσμα που προσφέρουν.

Είναι επίσης πιθανόν ο δερματολόγος να χρειαστεί να συνεργαστεί με γιατρούς άλλων ειδικοτήτων για την παρακολούθηση σφαιρικά της αυτοάνοσης πάθησης.

Η έρευνα που γίνεται τα τελευταία χρόνια για την κατανόηση των ασθενειών αυτών, αλλά και ως προς την θεραπευτική κάλυψή τους είναι τεράστια και έχουν ανοίξει πολλές πόρτες για την διερεύνησή τους.

Πολλές από τις ασθένειες αυτές, που πριν λίγα χρόνια ήταν ανίατες ή δυσίατες, σήμερα αντιμετωπίζονται πολύ καλά, έτσι ώστε η ποιότητα ζωής των ασθενών αυτών να είναι πολύ καλή.

*Ο κ.Καπετανάκης είναι δερματολόγος στο νοσοκομείο ΥΓΕΙΑ