Τα έργα οδοποιίας μειώνουν τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις

Αν το οδόστρωμα είναι σε καλή κατάσταση, αν δηλαδή γίνονται συστηματικά έργα συντήρησης της οδοποιίας, τότε εξοικονομεί χρήματα από τους κρατικούς προϋπολογισμούς και τους πολίτες, ενέργεια και μειώνει τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

Αυτό, υποστηρίζει μελέτη του Πανεπιστημίου Rutgers στο Νιου Τζέρσεϊ, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο Διεθνές Περιοδικό Βιώσιμων Μεταφορών, (International Journal of Sustainable Transportation).

Πιο συγκεκριμένα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η προληπτική συντήρηση των πεζοδρομίων και των οδοστρωμάτων σε συχνή βάση, μπορεί να μειώσει

• τα αέρια του θερμοκηπίου κατά 2%
• οι οργανισμοί μεταφορών μπορούν να μειώσουν τις δαπάνες κατά 10% έως 30%
• και οι οδηγοί μπορούν να εξοικονομήσουν περίπου 2% έως 5% στην κατανάλωση καυσίμου, στη φθορά των ελαστικών, στο κόστος επισκευής και συντήρησης οχημάτων λόγω ομαλότερων επιφανειών.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε προκειμένου να βοηθήσει τους οργανισμούς μεταφορών να επιλέξουν κατάλληλες στρατηγικές συντήρησης που θα λαμβάνουν υπόψη τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις στη λήψη αποφάσεων.

«Όταν τα πεζοδρόμια, (για παράδειγμα), είναι σε πρώιμο στάδιο φθοράς, η προληπτική συντήρηση μπορεί να αποκαταστήσει την απόδοση και να επεκτείνει τη ζωή του πεζοδρομίου με χαμηλότερο κόστος», δήλωσε ο συγγραφέας επικεφαλής της μελέτης Hao Wang, αναπληρωτής καθηγητής που επικεντρώνεται στην μηχανική υποδομής στο Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών και Μηχανικών Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Rutgers.

«Η συντήρηση του οδοστρώματος οδηγεί σε σημαντικά περιβαλλοντικά οφέλη λόγω της βελτιωμένης κατάστασης της επιφάνειας, η οποία έχει ως αποτέλεσμα την ομαλή επίστρωση, εξοικονομεί ενέργεια και μειώνει το κόστος των χρηστών», συνέχισε.

Ο τομέας των μεταφορών είναι η μεγαλύτερη πηγή εκπομπών αερίων θερμοκηπίου, κυρίως διοξειδίου του άνθρακα από αυτοκίνητα, φορτηγά και λεωφορεία. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν τη βάση δεδομένων μακροπρόθεσμων επιδόσεων οδοστρώματος (LTPP) που διατηρούσε η Ομοσπονδιακή Διοίκηση Αυτοκινητοδρόμων του Υπουργείου Μεταφορών των ΗΠΑ για τη μέτρηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των επισκευών των οδοστρωμάτων, ιδίως για τη διατήρηση της σωστής ασφαλτικής επίστρωσης των δρόμων.

Η μελέτη χρησιμοποίησε μια προσέγγιση πλήρους κύκλου ζωής για να εξετάσει το αποτύπωμα άνθρακα των κοινών τρόπων διατήρησης του πεζοδρομίου.

Οι «θεραπείες» περιλαμβάνουν:

• λεπτή επίστρωση (τοποθέτηση ασφάλτου στους δρόμους έως 2 ίντσες),
• σφράγιση τσιπς (ψεκασμό γαλακτώματος ασφάλτου στο πεζοδρόμιο και τοποθέτηση αδρανών υλικών),
• τσιμεντολάσπη (εξάπλωση ενός πολτού τσιμέντου στο πεζοδρόμιο),
• σφράγισμα ρωγμών (γεμίζοντας τις ρωγμές με άσφαλτο από καουτσούκ ή με τροποποιημένη πολυμερές άσφαλτο).

Η μελέτη διαπίστωσε ότι: η λεπτή επίστρωση οδηγεί στη μεγαλύτερη συνολική μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα – 2% – λόγω της μεγάλης μείωσης της τραχύτητας του δρόμου. Η μέθοδος σφράγισης ρωγμών οδήγησε στη χαμηλότερη μείωση εκπομπών – 0,5% – αλλά όλες οι μέθοδοι προληπτικής συντήρησης μειώνουν συνολικά τις εκπομπές. Οι ερευνητές ανέπτυξαν περαιτέρω το εργαλείο αξιολόγησης του κύκλου ζωής για την αξιολόγηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων των έργων οδοποιίας.

Η μελέτη διεξήχθη από ερευνητές στη Σχολή Μηχανικών του Rutgers και τους συνεργάτες τους στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Βόρειας Ντακότα και στο Πανεπιστήμιο Al-Mustansiriyah στο Ιράκ.

Επιμέλεια Κειμένου: Κατερίνα Καλτσά