Η εικονική πραγματικότητα ως ισχυρό εργαλείο περιβαλλοντικής εκπαίδευσης (video)

Ως ισχυρό εργαλείο για την κατανόηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων και ιδιαίτερα της όξυνσης του ωκεανού, οι επιστήμονες χρησιμοποιούν την εικονική πραγματικότητα.

Οι ερευνητές τονίζουν πως παρόλο που η κλιματική αλλαγή έχει αυξηθεί σταθερά στη δημόσια συνείδηση, ένα από τα πιο ύπουλα αποτελέσματα της, η επίδραση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα στα θαλάσσια οικοσυστήματα  παραμένει,  σχετικά, άγνωστη.

Οι ερευνητές του Stanford και του Πανεπιστημίου του Όρεγκον, σε νέα μελέτη που δημοσίευσαν στο Frontiers in Psychology, επισημαίνουν ότι η εικονική πραγματικότητα, (VR), μπορεί να βελτιώσει την περιβαλλοντική μάθηση, χρησιμοποιώντας την εμπειρία της προσομοίωσης.

Η ομάδα των επιστημόνων δοκίμασε μέσω VR, την προσομοίωση σε περισσότερους από 270 μαθητές γυμνασίου, φοιτητές και ενήλικες. Στη δοκιμασία, που πραγματοποιήθηκε σε μια τάξη θαλάσσιας βιολογίας στο Atherton της Καλιφόρνιας, κάθε ένα άτομο απέκτησε νέες εικονικές ταυτότητες για την προσομοίωση. Κάθ’ ένα έγινε ένα ροζ κοράλλι σ’ένα βραχώδη υποβρύχιο ύφαλο, γεμάτο από αχινούς, τσιπούρες, σαλιγκάρια και άλλα πλάσματα.

Μέχρι το τέλος της προσομοίωσης – που κινείται γρήγορα προς τα εμπρός σε αυτό που ο υφάλων θα μοιάζει μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα – αυτά τα λαμπερά ποικίλα και πολύχρωμα είδη θα έχουν εξαφανιστεί. Αντικαταστάθηκαν από λιπαρά πράσινα φύκια και το ασημένιο Salema Porgy – ένα ψάρι που πιθανότατα θα αντέξει σε πιο όξινα νερά. Τελικά, ο εικονικός κοραλλιογενής σκελετός διαλύθηκε. Η προσομοίωση βασίζεται στο έργο του Fiorenza Micheli, του David και του Lucile Packard, καθηγητές Θαλάσσιας Επιστήμης στο Stanford.

“Εάν η όξυνση των ωκεανών συνεχιστεί, τα οικοσυστήματα όπως ο βραχώδης υφάλων σας, ένας κόσμος που κάποτε ήταν γεμάτος βιολογική ποικιλομορφία, θα γίνει ένας κόσμος ζιζανίων”, λέει η αφήγηση.

Τα περισσότερα άτομα, που δοκίμασαν την εμπειρία της προσομοίωσης, δήλωσαν στο τέλος, πως η όξυνση των ωκεανών είναι πολύ διαφορετική, απ’ότι έχουν ακούσει ή διαβάσει μέχρι τώρα. Σύμφωνα με τους ερευνητές, οι απορίες των μαθητών αυξήθηκαν κατά 150%, αλλά παράλληλα και οι γνώσεις τους πάνω στο θέμα αυξήθηκαν.

 Επιμέλεια Κειμένου: Κατερίνα Καλτσά