Οι γιγάντιες χελώνες έχουν εξαιρετικά μεγάλης διάρκειας ζωής και συχνά ζουν πολύ περισσότερο από 100 χρόνια. Τώρα, μια νέα μελέτη αποκαλύπτει γενετικές ενδείξεις για τη μακροζωία των ζώων, συμπεριλαμβανομένων αλλαγών των γονιδίων που μπορούν να προστατεύσουν τις γιγάντιες χελώνες από τον καρκίνο, ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα και βοηθούν στη ρύθμιση του μεταβολισμού. Τα ευρήματα προσθέτουν τον τρόπο με τον οποίο οι διαδικασίες αυτές συμβάλλουν στη γήρανση.
“Βρήκαμε ενδιαφέρουσες γενετικές παραλλαγές που ενδεχομένως επηρεάζουν έξι χαρακτηριστικά γήρανσης σε γιγάντιες χελώνες, ανοίγοντας νέους δρόμους για την έρευνα“, δήλωσε ο Carlos López-Otín, μοριακός βιολόγος στο Universidad de Oviedo στην Ισπανία.
Ο López-Otín και η ομάδα του εξέτασαν το γονιδίωμα μιας ιδιαίτερα διάσημης χελώνας Pinta γνωστής ως “Μοναχικός Τζόρτζ“, (Chelonoidis abingdonii). Στους νήσους Γκαλαπάγκος, οι χελώνες συχνά έπεφτα θύματα από φαλαινοθήρες και εμπόρους γούνας στη δεκαετία του 1800. Ο πληθυσμός συνέχισε να πέφτει μέχρι που ο “Μοναχικός Τζόρτζ”, ο οποίος πέθανε το 2012, ήταν ο μοναδικός επιζών.
Σύμφωνα με τη διαφύλαξη του Γκαλαπάγκος, η χελώνα ήταν ένα από τα σπανιότερα πλάσματα του κόσμου, γεγονός που τον βοήθησε να γίνει σύμβολο περιβαλλοντικού κινήματος. Την εποχή του θανάτου του, ο “Μοναχικός Τζόρτζ” ήταν σε καλή κατάσταση, ακόμη και στην εκτιμώμενη ηλικία άνω των 100 ετών.
Οι ερευνητές συνέκριναν το γονιδίωμα του και το γονιδίωμα μιας άλλης μακρόβιας γίγαντας της χελώνας, της Aldabra, (Aldabrachelys gigantea) και DNA άλλων ζώων, συμπεριλαμβανομένων άλλων ερπετών, αλλά και ψάρια, ποντίκια και ανθρώπους. Οι συγκρίσεις αποκάλυψαν διαφορές μεταξύ των γονιδιωμάτων που επηρεάζουν τη γήρανση.
Οι γιγαντιαίες χελώνες έχουν περισσότερα αντίγραφα γονιδίων από τα θηλαστικά, που ενισχύουν το ανοσοποιητικό σύστημα, σύμφωνα με τα εύρηματα της ομάδας.
Τόσο ο “Μοναχικός Τζόρτζ”, όσο και η γιγαντιαία χελώνα Aldabra διαθέτουν 12 αντίγραφα γονιδίου που βοηθά το κύτταρο στόχου να επιτεθεί στο ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ τα περισσότερα θηλαστικά έχουν μόνο ένα αντίγραφο αυτού του γονιδίου. Οι χελώνες είχαν επίσης περισσότερα αντίγραφα γονιδίων που υπερασπίζονται από τη μόλυνση.
Υπήρχαν, επίσης, διαφορές στα γονίδια που επηρεάζουν το μεταβολισμό στις γιγάντιες χελώνες. Το γονίδιο για ένα ένζυμο που βοηθά στον έλεγχο της παραγωγής ενέργειας επεκτάθηκε στις γιγάντιες χελώνες, αναφέρουν οι επιστήμονες. Παράλληλα, ένα άλλο γονίδιο που επιδεινώνει τον έλεγχο του σακχάρου στα ποντίκια είχε χάσει τη λειτουργία του στις χελώνες, σύμφωνα με τα όσα αναφέρουν στο περιοδικό, Nature Ecology & Evolution, ο López-Otín και οι συνεργάτες του.
Σε σύγκριση με άλλα σπονδυλωτά, οι γιγάντιες χελώνες είχαν επίσης περισσότερα αντίγραφα γονιδίων που καταπολεμούν τον καρκίνο, έναν άλλο παράγοντα που μπορεί να συμβάλει στη μεγάλη διάρκεια ζωής των ζώων. Μαζί, οι ανακαλύψεις της ομάδας δείχνουν τις εξελικτικές στρατηγικές που μπορούν να συμβάλουν στη μακροζωία των τεράστιων χελωνών.
Να υπενθυμίσουμε ότι ήδη γίνονται προσπάθειες προκειμένου η γιγάντιες χελώνες της Νότιας Αμερικής, αλλά και άλλων περιοχών, να επιστρέψουν στις παραλίες. Μια προσπάθεια που τα νέα ευρήματα θα μπορούσαν επίσης να βοηθήσουν τις προσπάθειες διατήρησης για την αποκατάσταση άλλων πληθυσμών χελώνας.
Επιμέλεια Κειμένου: Κατερίνα Καλτσά
με Αριθμό Μητρώου 12691
