Κοινό ζιζανιοκτόνο με το συστατικό Γλυφοσάτη συνδέεται με τους θανάτους μελισσών

Το πιο ευρέως διαδεδομένο ζιζανιοκτόνο μπορεί επίσης να σκοτώνει έμμεσα τις μέλισσες. Νέα έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν δείχνει ότι οι μέλισσες που εκτίθενται στη glyphosate (Γλυφοσάτη , το δραστικό συστατικό του Roundup, χάνουν μερικά από τα ευεργετικά βακτήρια στα έντερά τους και είναι πιο ευαίσθητα σε μόλυνση και θάνατο από επιβλαβή βακτήρια.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτό αποδεικνύει ότι το glyphosate μπορεί να συμβάλλει στη μείωση των μελισσών σε όλο τον κόσμο.

“Χρειαζόμαστε καλύτερες οδηγίες για τη χρήση glyphosate, ειδικά όσον αφορά την έκθεση σε μέλισσες, διότι τώρα οι οδηγίες υποθέτουν ότι οι μέλισσες δεν βλάπτονται από το ζιζανιοκτόνο”, δήλωσε ο Erick Motta, ο μεταπτυχιακός φοιτητής που διεξήγαγε την έρευνα μαζί με τον καθηγητή Nancy Moran. “Η μελέτη μας όμως δείχνει ότι αυτό δεν είναι αλήθεια.”

Τα ευρήματα δημοσιεύονται αυτήν την εβδομάδα στο περιοδικό Proceedings της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών.

Επειδή το glyphosate παρεμποδίζει ένα σημαντικό ένζυμο που απαντάται στα φυτά και τους μικροοργανισμούς, αλλά όχι στα ζώα, θεωρείται από καιρό ότι είναι μη τοξικό στα ζώα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρώπων και των μελισσών.

Αλλά αυτή η τελευταία μελέτη δείχνει ότι μεταβάλλοντας το μικροβιακό έντερο μιας μέλισσας – το οικοσύστημα των βακτηριδίων που ζουν στην πεπτική οδό της μέλισσας, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που την προστατεύουν από τα επιβλαβή βακτηρίδια- η glyphosate υπονομεύει την ικανότητά της να καταπολεμά τις λοιμώξεις.

Οι ερευνητές εξέθεσαν τις μέλισσες σε glyphosate σε επίπεδα που είναι γνωστό ότι συμβαίνουν σε καλλιεργητικά πεδία. Οι επιστήμονες ζωγράφιζαν τις πλάτες των μελισσών με χρωματιστές κουκίδες, ώστε να μπορούν να τις εντοπίσουν αργότερα

Τρεις ημέρες αργότερα, παρατήρησαν ότι το ζιζανιοκτόνο μείωσε σημαντικά τον υγιή μικροβιακή ιστό του εντέρου. Από τα οκτώ κυρίαρχα είδη υγιών βακτηριδίων στις εκτεθειμένες μέλισσες, τέσσερις βρέθηκαν να είναι λιγότερο άφθονες.

Αυτό που πλήττεται περισσότερο, το Snodgrassella alvi, είναι ένα κρίσιμο μικρόβιο που βοηθά τις μέλισσες να επεξεργάζονται τα τρόφιμα και να υπερασπίζονται τους παθογόνους παράγοντες.

Οι μέλισσες με μειωμένα μικροβιακά έντερα ήταν επίσης πολύ πιο πιθανό να πεθάνουν όταν εκτίθενται αργότερα σε ένα ευκαιριακό παθογόνο, το Serratia marcescens, σε σύγκριση με τις μέλισσες με υγιή έντερα. Η Serratia είναι ένα ευρέως περιστασιακό παθογόνο που μολύνει τις μέλισσες σε όλο τον κόσμο. Περίπου οι μισές μέλισσες με υγιή μικροβιοκτόνο ζούσαν ακόμα οκτώ ημέρες μετά την έκθεση στον παθογόνο παράγοντα, ενώ μόνο περίπου το ένα δέκατο των μελισσών των οποίων τα μικροβιοκτόνα είχαν μεταβληθεί μετά την έκθεση στο ζιζανιοκτόνο ήταν ακόμα ζωντανά.

“Οι μελέτες σε ανθρώπους, μέλισσες και άλλα ζώα έχουν δείξει ότι το μικροβιοκτόνο του εντέρου είναι μια σταθερή κοινότητα που αντιστέκεται στη μόλυνση από εισβολείς”, ανέφερε ο Moran. “Έτσι, εάν διαταράξετε την κανονική, σταθερή κοινότητα, είστε πιο επιρρεπείς σε αυτή την εισβολή παθογόνων.”

Με βάση τα αποτελέσματά τους, οι Motta και Moran συστήνουν στους αγρότες, τους καλλιεργητές κήπων και τους ιδιοκτήτες σπιτιού να αποφεύγουν να ψεκάζουν ζιζανιοκτόνα με βάση το glyphosate σε ανθοφόρα φυτά που οι μέλισσες είναι πιθανό να επισκεφθούν.

Πάνω από μια δεκαετία πριν, οι μελισσοκόμοι των ΗΠΑ άρχισαν να βρίσκουν την κυψέλη τους αποδεκατισμένες από αυτό που έγινε γνωστό ως διαταραχή κατάρρευσης αποικιών. Εκατομμύρια μέλισσες εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς, αφήνοντας αγροκτήματα με λιγότερους επικονιαστές για καλλιέργειες. Οι επεξηγήσεις για το φαινόμενο περιλάμβαναν έκθεση σε φυτοφάρμακα ή αντιβιοτικά, απώλεια ενδιαιτημάτων και βακτηριακές λοιμώξεις. Αυτή η τελευταία μελέτη προσθέτει τα ζιζανιοκτόνα ως πιθανό παράγοντα που συμβάλλει.