«Μαζική απαγωγή κοριτσιών στη Νιγηρία» ήταν η πρώτη είδηση που δημοσιεύθηκε στις 15 Απριλίου για την απαγωγή των 286, κοριτσιών ηλικίας 15-18, από το σχολείο τους στη Νιγηρία από την ισλαμική οργάνωση Μπόκο Χαράμ.
Από τότε οι ειδήσεις για την τύχη τους βρίσκεται στην επικαιρότητα, κυρίως στο διαδίκτυο και λιγότερο στις εφημερίδες, ενώ αναφέρονται και νέες απαγωγές κοριτσιών από την ίδια οργάνωση. Τι θα κάνει η Μπόκο Χαράμ με τα θύματα της απαγωγής; Ο αρχηγός της οργάνωσης Αμπουμπακάρ Σεκάου, με ένα σπάνιο βίντεο που δημοσιοποίησε είπε ότι οι κοπέλες (χριστιανές στο θρήσκευμα) θα πουληθούν ως «σύζυγοι ισλαμιστών, κάτι που πρακτικά σημαίνει ότι θα πουληθούν σε σκλαβοπάζαρα.».
Η Μπόκο Χαράμ, όπως αναφέρεται, έχει πολλές φορές στο παρελθόν απαγάγει γυναίκες και τις έχει χρησιμοποιήσει για διάφορους σκοπούς. Το 1996 μια οργάνωση, στην οποία θεωρείται ότι εκπαιδεύτηκαν πολλά μέλη της, απήγαγε 139 κορίτσια σχολικής ηλικίας. Οι απαγωγείς τα χτύπησαν, τα κακοποίησαν και τα βίασαν. Με τη διαμεσολάβηση της Εκκλησίας τα κορίτσια αφέθηκαν σταδιακά ελεύθερα. Το τελευταίο απελευθερώθηκε το 2006.
Το γεγονός ξεσήκωσε ”παγκόσμια οργή” για την απαγωγή των κοριτσιών. Η κοινωνία έχει σοκαριστεί. Οι εικόνες των μητέρων κυρίως στις οθόνες της τηλεόρασης είναι συγκλονιστικές. Γίνονται πορείες διαμαρτυρίας με το σύνθημα «Φέρτε πίσω τα κορίτσια μας» («bring back our girls»). Συγκλονισμένη είναι η πρώτη κυρία των ΗΠΑ, Μισέλ Ομπάμα, η οποία δήλωσε: «Όπως εκατομμύρια άνθρωποι στην υφήλιο, ο σύζυγος μου κι’ εγώ είμαστε εξοργισμένοι και συντετριμμένοι για την απαγαωγή περισσοτέρων από 200 μαθητριών στη Νιγηρία από τους κοιτώνες του σχολείου τους μέσα στη νύχτα».
Και αλλού: «Θέλω να γνωρίζετε ότι ο Μπαράκ Ομπάμα έχει καθοδηγήσει την κυβέρνησή μας να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να στηρίξει τις προσπάθειες της Κυβέρνησης της Νιγηρίας.» Η ίδια έγραφε στο Twiter: «Ήρθε η ώρα να “φέρουμε τα κορίτσια μας πίσω” Ο ίδιος ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, στις 8.5, σε τελετή κατά την οποία τιμήθηκε με το βραβείο του πρεσβευτή της ανθρωπότητας του Ιδρύματος του Ολοκαυτώματος του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας δήλωσε για την απαγωγή των κοριτσιών «Δεν έχουμε καταστείλει τα σκοτεινότερα ένστικτα του ανθρώπου».
Και η ίδια η Χίλαρι Κλίντον υποστηρίζει την εκστρατεία κατά της απαγωγής. Επίσης ο Πρόεδρος της Γαλλίας υπενθύμισε ότι η «Γαλλία θα κάνει τα πάντα». Το ίδιο και ο πρωθυπουργός της Αγγλίας. Τη δήλωση αυτή έκαμε κρατώντας την πλάκα «Bring back our girls»! Εξάλλου η διάσημη ηθοποιός και πρέσβειρα καλής θελήσεως του ΟΗΕ Αντελίνα Ζολί, σε συνέντευξή της για την προώθηση νέας ταινίας της δήλωσε «Απίστευτη σκληρότητα η απαγωγή των κοριτσιών στη Νιγηρία».
Συμπαράσταση εξάλλου πρόσφερε και η απαχθείσα από τους ταλιμπάν Αφγανή Μαλάτα Γιουσαφζάι, γνωστή για την τραγική ιστορία της γιατί ήθελε να πάει στο σχολείο. Εκδηλώσεις διαμαρτυρίας διατύπωσαν εξάλλου η Διεθνής Αμνηστία, η UNICEF, ο Καναδάς, και η Κίνα αναφέρεται ότι πρόσφεραν βοήθεια στη Νιγηρία.
Η πλέον επίσημη αντίδραση προήλθε από τον ΟΗΕ. Ο εκπρόσωπός του για τα ανθρώπινα δικαιώματα Ρούπερτ Κόλβιλ δήλωσε στη διάρκεια ενημέρωσης των δημοσιογράφων στη Γενεύη: «Προειδοποιούμε τους δράστες ότι στο διεθνές δίκαιο υπάρχει απόλυτη απαγόρευση της δουλείας και της σεξουαλικής δουλείας. Υπό ορισμένες συνθήκες μπορεί να αποτελούν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας».
Κάλεσε μάλιστα τις ομοσπονδιακές και τις τοπικές αρχές της Νιγηρίας να συνεργασθούν για να διασώσουν τα κορίτσια. Υπογράμμισε ακόμη πως «οποιαδήποτε απόπειρα διάσωσης των κοριτσιών πρέπει να γίνει σύμφωνα με τις διεθνείς προδιαγραφές για τα ανθρώπινα δικαιώματα.»
—
Ύστερα από τη γενική αυτή αναφορά στο γεγονός της απαγωγής των ίσως και 300 μέχρι σήμερα κοριτσιών στη Νιγηρία, την πολυπληθέστερη χώρα της Αφρικής, με τα σοβαρά προβλήματα φτώχειας και ανασφάλειας και εξτρεμιστών ισλαμικών οργανώσεων όπως η Μπόκο Χαράμ, ποια πρέπει να είναι η αξιολόγηση όλων αυτών των αντιδράσεων της πολιτισμένης Δύσης και κυρίως των μεγάλων ηγετών της; Ποιο είναι το διεθνές θεσμικό ΠΛΑΙΣΙΟ για την αντιμετώπιση αυτής της βαρβαρότητας;
α. Και πρώτα πρώτα κριτήριο και οπλοστάσιο των ενεργειών της πολιτισμένης ανθρωπότητας είναι η ΔΕΣΜΕΥΤΙΚΑ ΙΣΧΥΟΥΣΑ ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ της ΑΞΙΑΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Αυτή που εξαγγέλθηκε με την έκρηξη του πλέον απάνθρωπου πολέμου στην ιστορία της ανθρωπότητας, του ΙΙ Παγκοσμίου Πολέμου, με τις τέσσερις ελευθερίες του Προέδρου των ΗΠΑ Φραγκλίνου Ρούσβελτ, του Ιανουαρίου 1941: Ελευθερία ιδεών, θρησκευτική ελευθερία, ελευθερία από τη φτώχεια και ελευθερία από το φόβο.
Οι ελευθερίες αυτές αναφέρονται ρητά στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ, του 1945, και στην Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, της 10ης Δεκεμβρίου 1948, το «ιερό αυτό Ευαγγέλιο για τον ασήμαντο άνθρωπο», όπως έχει αναγνωριστεί, το Διεθνές Σύμφωνο Ατομικών και Πολιτικών Δικαιωμάτων, καθώς και το Διεθνές Σύμφωνο για τα Οικονομικά, Κοινωνικά και Μορφωτικά Δικαιώματα, και οι δύο του Δεκεμβρίου του 1966. Θεμελιώδης επίσης είναι η Διεθνής Σύμβαση για την Εξάλειψη όλων των Μορφών Διακρίσεων σε Βάρος των Γυναικών, η περίφημη πλέον με τα αρχικά της στην αγγλική CEDAW, του 1979.
Η διεθνής αυτή σύμβαση, θεωρούμενη και δικαίως ως «ευαγγέλιο για τα δικαιώματα των γυναικών», επιτεύχθηκε ύστερα από μακροχρόνιους αγώνες του διεθνοποιημένου γυναικείου κινήματος με τη συμπαράσταση του ίδιου του ΟΗΕ. την οποία πλέον έχουν υιοθετήσει όλα σχεδόν τα κράτη, έστω με ορισμένες επιφυλάξεις. Βασικής σημασίας επίσης είναι η Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, του 1989, που τέθηκε σε ισχύ το 1990. Αλλά πέραν αυτών έχουν υιοθετηθεί και μεγάλες περιφερειακές συμβάσεις, όπως η περίφημη Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, του 1950, γνωστή ως Σύμβαση της Ρώμης του 1950. Εξαιρετικής σημασίας είναι επίσης και ο Αφρικανικός Χάρτης για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τα Δικαιώματα των Λαών, που υιοθετήθηκε το 1981 και τέθηκε σε ισχύ το 1986.
Σε πλήθος διατάξεών του αναφέρεται στο σεβασμό των δικαιωμάτων των γυναικών, αλλά και στις διατάξεις της ίδιας της CEDAW. Όλα αυτά τα διεθνή και περιφερειακά νομικά κείμενα, αλλά και πλήθος άλλα που έχουν θεσπιστεί και αναφέρονται σε ειδικά θέματα, έχουν συντελέσει, στη διαμόρφωση ενός πολιτικού ανθρωπισμού, που αποτελεί το νέο υπόβαθρο για τη νομική – πολιτική στήριξη της νέας πραγματικότητας. (Γ,. Δ. Δασκαλάκη, «Το πιστεύω ανθρώπων και λαών σε όλη την οικουμένη..» 1989). Βέβαια είναι γνωστές οι αδυναμίες που συναντά η εφαρμογή γενικά των κανόνων του Διεθνούς Δικαίου. Αυτό όμως δεν αναιρεί τη μέγιστη αξία του οικουμενικού ανθρωπισμού τον οποίον έχει διαμορφώσει, τα θεμέλια του οποίου στηρίζονται στις στέρεες αξίες της φιλοσοφίας των δικαιωμάτων του ανθρώπου μέχρι σήμερα, αλλά και των αγώνων σεβασμού τους.
Ειδικά για τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών που δεν αναγνωρίζονται μόνο από τις διεθνείς συμβάσεις και διακηρύξεις που αναφέραμε, με κορυφαία τη CEDAW, τονίζουμε την μεγάλης σπουδαιότητας, παρά τον μη δεσμευτικό χαρακτήρα της Διακήρυξη της Βιέννης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου του 1993, η οποία ρητά στο άρθρο 18 αναφέρει:
«Τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών και των κοριτσιών είναι αναφαίρετα, ακέραια και αναπόσπαστο μέρος των παγκοσμίων δικαιωμάτων του ανθρώπου.
Η βία που βασίζεται στα φύλα και όλες οι μορφές σεξουαλικής εκμετάλλευσης και βίας, συμπεριλαμβανομένων των μορφών που είναι αποτέλεσμα πολιτιστικών παραδόσεων και διεθνούς διακίνησης των ατόμων, αποτελούν καταστάσεις ασυμβίβαστες με την αξιοπρέπεια και την αξία του Ανθρώπου και πρέπει να εξαλειφθούν. Η εξάλειψη μπορεί να επιτευχθεί με νομικά μέτρα, με εθνική δράση και διεθνή συνεργασία σε αυτούς τους τομείς καθώς και με την οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη…..
Τα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών πρέπει να αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των δραστηριοτήτων για τα ανθρώπινα δικαιώματα των Ηνωμένων Εθνών, συμπεριλαμβανομένης της προαγωγής όλων των κειμένων που αφορούν στα ανθρώπινα δικαιώματα των γυναικών.
Η Παγκόσμια Διάσκεψη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου καλεί τις Κυβερνήσεις, τις οργανώσεις, τους διακυβερνητικούς και τους μη κυβερνητικούς οργανισμούς να εντείνουν τις προσπάθειές τους για την προστασία και την προαγωγή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των γυναικών και των κοριτσιών».
β) Ας αναφερθούμε όμως και στο θέμα της Θρησκείας. Θέμα που ιστορικά έσπειρε πολέμους εξοντωτικούς για αιώνες στο Δυτικό κόσμο μέχρι ν’ αναγνωρισθεί το δικαίωμα της ελευθερίας της θρησκευτικής συνειδήσεως, που ως θεμελιώδες κατοχυρώνεται στα εθνικά Συντάγματα όλων των χωρών, αλλά και σε πάρα πολλές διεθνείς και περιφερειακές συμβάσεις. Αποτέλεσε, για να ξαναθυμηθούμε μια από τις τέσσερις μεγάλες ελευθερίες του ανθρώπου που εξήγγειλε ο Πρόεδρος Ρούζβελτ το 1941. Δεν είναι δυνατόν στα πλαίσια αυτού του κειμένου να γίνει έστω και σε γενικές γραμμές αναφορά στο τεράστιο αυτό θέμα. Σ’ αυτό κυρίως θεμελιώνεται η πολύ γνωστή θεωρία του μεγάλου Αμερικανού πολιτικού επιστήμονα Χάντινγκον για τις αιτίες συγκρούσεων στο σημερινό κόσμο.
Δεν μπορούμε όμως παρά να αναφέρουμε ότι οι διώξεις των χριστιανών στον ταραγμένο σήμερα μουσουλμανικό κόσμο έχουν πάρει ανησυχητικές διαστάσεις. Το πρόβλημα αυτό ήταν αντικείμενο συνεδρίου του Συμβουλίου της Ευρώπης, που έγινε στην Αθήνα στη Βουλή των Ελλήνων, την 7 Μαΐου. Θέμα του ήταν: «Η Θρησκευτική Ελευθερία στη Μέση Ανατολή και στη Νότια Μεσόγειο. Η κατάσταση και η ασφάλεια των χριστιανικών κοινοτήτων»
Ακολούθησε συνεδρίαση της Επιτροπής Πολιτικών Θεμάτων και Δημοκρατίας. Εμπειρογνώμονες, μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης, του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εκπρόσωποι θρησκειών παρουσίασαν με πνεύμα συνεργασίας και κατανόησης το πλήθος των θεμάτων που συνδέονται με τη θρησκευτική ελευθερία αλλά και τις υλικές προϋποθέσεις απόλαυσής της.
Ως ακροάτρια των εργασιών του πρώτου μέρους του συνεδρίου, χωρίς δυνατότητα παρέμβασης, ασχολούμενη όμως τα τελευταία τρία χρόνια με το θέμα της οικουμενικότητας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τα δικαιώματα των γυναικών στο Ισλάμ, θα είχα να παρατηρήσω ότι το θέμα των δικαιωμάτων των γυναικών στις χώρες αυτές, αλλά και στις χώρες της Δύσης που κατά εκατομμύρια ζουν μουσουλμάνοι δεν αναφέρθηκε καθόλου. Αντίθετα ο Έλλην Υπουργός Παιδείας κ. Αρβανιτόπουλος στο χαιρετισμό του στο συνέδριο αναφέρθηκε στο σεβασμό της χώρας προς τη μουσουλμανική θρησκεία ότι η «χώρα διατηρεί τη ΣΑΡΙΑ».
Όμως, οι μέρες και οι ώρες που κρατούνται τα μικρά κορίτσια όμηροι των ισλαμιστών τρομοκρατών περνούν. Η αντίδραση όχι μόνον της Δύσης αλλά και όλου του κόσμου που έχει δεσμευτεί με διεθνή κείμενα που ΥΠΑΓΟΡΕΥΟΥΝ ΔΡΑΣΕΙΣ δεν έχει περιθώρια αδράνειας, ούτε δράσεις ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ ΑΠΌ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ. Κάποιες οριακές ιστορικές συνθήκες επιβάλλουν ΑΜΕΣΕΣ ΔΥΝΑΜΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ. Ιστορικά παραδείγματα αποτελεσματικών δράσεων σε άλλες συγγενείς περιπτώσεις υπάρχουν. Αυτό κατέδειξε και η ανθρωπιστική και όχι μόνον διεθνής κινητοποίηση για την ανεύρεση του χαμένου επιβατικού αεροπλάνου της Μαλαισίας πρόσφατα.
Πρέπει να σημάνουν σειρήνες αφύπνισης όλων των γυναικείων οργανώσεων και ανθρωπιστικών οργανώσεων στον κόσμο. Δεν είναι δυνατόν καμιά γυναίκα, καμιά μάνα να δεχθεί τη φρίκη του σαδισμού των εξτρεμιστών. Αυτό το δράμα που βιώνουν τα 300 κορίτσια της Νιγηρίας είναι και δικό μας δράμα. Ιστορικά τις γυναίκες έχει ενώσει μια κοινή μοίρα. Αν εκατομμύρια στην αναπτυγμένη Δύση έχουν ξεφύγει από τις πατριαρχικές αντιλήψεις και τη σεξουαλική εκμετάλλευση, η ελευθερία και τα δικαιώματα των γυναικών σε όλο τον κόσμο έχουν αναγνωρισθεί ως το μόνο κριτήριο μιας δίκαιης, ελεύθερης και δημοκρατικής κοινωνίας.
ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΘΥΜΑΤΑ.
Όχι άλλα σύμβολα ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ τον οποίον με κόπους κατακτήσαμε.
Κύριοι, υπεύθυνοι της λειτουργίας των μεγάλων οργανισμών ειρήνης ΕΝΕΡΓΕΙΣΤΕ ΔΥΝΑΜΙΚΑ ΑΜΕΣΩΣ.
Τηρείστε στοιχειωδώς τις υποσχέσεις που δώσατε με τη Δήλωση των Ηνωμένων Εθνών για τη Χιλιετία, του Σεπτεμβρίου 2000 στη Νέα Υόρκη, για Ειρήνη, Ισότητα, Αλληλεγγύη, Ειρήνη, Ανθρώπινα Δικαιώματα και Δημοκρατία. Καταπολέμηση κάθε μορφής βίας κατά των γυναικών.
Γράφει η Νίκη
Καλτσόγια-Τουρναβίτη
με Αριθμό Μητρώου 12691
