Σημαντικές ελλείψεις σε ανθρώπινο δυναμικό και πόρους καταγράφονται στις προστατευόμενες περιοχές του πλανήτη με αποτέλεσμα να αποτυγχάνει τελικά η προστασία της άγριας ζωής που φιλοξενούν.
Αυτό είναι το συμπέρασμα έρευνας, που δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό «Frontiers in Ecology and Environment». Οι επιστήμονες μελέτησαν περισσότερες από 2.100 προστατευόμενες περιοχές σε ολόκληρο τον κόσμο και διαπίστωσαν ότι ούτε το 1/4 από αυτές δεν έχει τα απαραίτητα μέσα που να εξασφαλίζουν την προστασία τους.
Έλλειψη χρημάτων και προσωπικού
Οι συντάκτες της έρευνας εξέτασαν συνολικά περίπου 12.000 είδη χερσαίων αμφιβίων, πτηνών και θηλαστικών, τα οποία βρίσκονται και σε προστατευόμενες περιοχές για να συμπεράνουν ότι μόνο το 4-9% διαβιώνουν εντός των ορίων περιοχών που προστατεύονται επαρκώς.
«Η ανάλυση αυτή δείχνει ότι οι περισσότερες προστατευόμενες περιοχές δεν χρηματοδοτούνται επαρκώς και, ως εκ τούτου, δεν προστατεύουν την άγρια φύση σε τέτοιο βαθμό ώστε να αποτρέψουν την παγκόσμια μείωση της βιοποικιλότητας», δήλωσε ο Δρ. Τζέιμς Γουάτσον της οργάνωσης Wildlife Conservation Society (WCS) και του Πανεπιστημίου Queensland και ένας από τους συγγραφείς της μελέτης. «Τα έθνη πρέπει να κάνουν πολύ περισσότερα για να εξασφαλίσουν ότι οι προστατευόμενες περιοχές θα εκπληρώσουν τον ρόλο τους ως σημαντικό εργαλείο για τον μετριασμό της αυξανόμενης κρίσης της βιοποικιλότητας».
Παγκόσμια δέσμευση
Παρόλο που οι περισσότερες χώρες επιδιώκουν να εκπληρώσουν την παγκόσμια δέσμευσή τους να καταστήσουν μέχρι το 2020 ως Προστατευόμενες Περιοχές το 17% των χερσαίων περιοχών και το 10% του θαλάσσιου χώρου, τα επιστημονικά ευρήματα δεν ψεύδονται. Αντιθέτως, αποδεικνύουν ότι διευρύνοντας απλώς την έκταση μιας προστατευόμενης περιοχής δεν σημαίνει απαραίτητα ότι προστατεύεται και η βιοποικιλότητά της.
Προτάσεις
Οι επιστήμονες προτείνουν την εφαρμογή απλών αλλά ισχυρών δεικτών που θα αποτυπώνουν την ουσία της αποτελεσματικής διαχείρισης και υποστήριξης των Προστατευόμενων Περιοχών. Οι δείκτες αυτοί μάλιστα θα πρέπει να τεθούν σε σχέση με τους διεθνείς στόχους για την προστασία της βιοποικιλότητας όπως καταγράφονται στον «Πράσινο κατάλογο» της Διεθνούς Ένωσης Προστασίας της Φύσης (IUCN).
«Ενώ είναι αναγκαία η συνεχής επέκταση των προστατευόμενων περιοχών στον κόσμο, θα πρέπει να δοθεί έμφαση στην ποιότητα και λιγότερο στην ποσότητα αν επιθυμούμε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά την παγκόσμια κρίση της βιοποικιλότητας».
Το τελευταίο προπύργιο
Οι προστατευόμενες περιοχές αποτελούν το τελευταίο προπύργιο για τη φύση στη Γη. Αν οι προσπάθειές μας να διατηρήσουμε τις τελευταίες αυτές φυσικές περιοχές, δεν ευοδωθούν, τότε η ζωή όπως την ξέρουμε θα απειληθεί. Και ο δρόμος δεν θα έχει επιστροφή.
με Αριθμό Μητρώου 12691
