Το Μεγάλο Σάββατο είναι η τελευταία μέρα της Μεγάλης Εβδομάδας και της Μεγάλης Σαρακοστής και σε κάθε γωνιά της Ελλάδας αναβιώνουν έθιμα που αποτελούν πόλο έλξης για χιλιάδες τουρίστες.
Σύνταξη:ecozen.gr
Τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου προς Κυριακή του Πάσχα εορτάζεται κατά το ορθόδοξο τυπικό η Ανάσταση του Χριστού. Είναι το μόνο Σάββατο του χρόνου κατά το οποίο νηστεύεται και το λάδι.
Το πρωί εορτάζεται στην εκκλησία η πρώτη Ανάσταση, κατά την οποία ψάλλεται το «ἀνάστα, ὁ Θεός, κρίνων τὴν γῆν, ὅτι σὺ κατακληρονομήσεις ἐν πᾶσι τοῖς ἔθνεσι».
Η πρώτη Ανάσταση
Το Μεγάλο Σάββατο το πρωί, γιορτάζουμε «την θεόσωμον ταφήν» και «την εις άδου κάθοδον», δηλαδή την ταφή του Κυρίου και την κάθοδο Του στον Άδη, όπου κήρυξε σε όλους τους νεκρούς . Η ταφή έγινε τα απόγευμα της Μ. Παρασκευής, ωστόσο η Εκκλησία έκρινε ορθό να αφιερώσει ιδιαίτερη μέρα προς τιμήν και μελέτη του μυστηριώδους αυτού γεγονότος.
Από το βράδυ έχουν αλλάξει όλα τα πένθιμα καλύμματα του ναού και έχει στολισθεί με κόκκινα, αναστάσιμα.
H τελετή της Αφής του Αγίου Φωτός στα Ιεροσόλυμα
Αυτό που συμβαίνει κάθε χρόνο στον Ναό της Αναστάσεως στα Ιεροσόλυμα, ξεφεύγει από τα ανθρώπινα όρια και έχει σχέση, με την προσωπική παρουσία του Χριστού. Το Άγιο Φως βγαίνει το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου, σαν φωτεινός ανεμοστρόβιλος έξω από το Άγιο Κουβούκλιο και ξεχύνεται στο Ναό της Αναστάσεως που είναι γεμάτος από 5.000 περίπου κόσμο.
Με φωτεινές αστραπές ανάβουν τα σβηστά κανδήλια ψηλά στην Εκκλησία και ορισμένα σβησμένα κεριά, πιστών προσκυνητών.
Αν και τα κλειδιά του Ναού της Αναστάσεως δεν τα έχουν Ορθόδοξοι, αλλά Μωαμεθανοί, από πάππου προς πάππου, το Άγιο Φως ούτε μια φορά δεν έχει δοθεί σε ετερόδοξους (Λατίνους και Αρμενίους) αλλά μόνο στον Ορθόδοξο Πατριάρχη.
Το Άγιο Φως είναι το θεϊκό σημάδι της σωστής τοποθεσίας και ύπαρξης το Τάφου του Χριστού στα Ιεροσόλυμα.
Η Θεία Λειτουργία τα μεσάνυχτα του Μεγάλου Σαββάτου
Στην Ελλάδα η Θεία Λειτουργία της Αναστάσεως γίνεται το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ, ακριβώς τα μεσάνυχτα. Κατά την διάρκεια της Λειτουργίας, τα μεσάνυχτα, σβήνουν τα φώτα της εκκλησίας και ο ιερέας προβάλει στην Ωραία Πύλη, κρατώντας σε κάθε χέρι από μία δεσμίδα τριάντα τριών κεριών με το Άγιο Φως, και ψάλλοντας το «Δεύτε λάβετε Φως…».
Στην συνέχεια ιερείς, ψάλτες και πιστοί βγαίνουν στο περίβολο της εκκλησίας όπου γίνεται η ανάγνωση του Ευαγγελίου της Αναστάσεως και ψάλλεται το «Χριστός Ανέστη εκ νεκρών θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος».
Μετά την Ανάσταση, οι πιστοί μεταφέρουν στο σπίτι τους το Άγιο Φως. Στην είσοδο του σπιτιού τους, κάνουν, με τον καπνό της λαμπάδας, το σχήμα του σταυρού.
Στη συνέχεια κάθονται στο Πασχαλινό τραπέζι για να φάνε την πατροπαράδοτη μαγειρίτσα (σούπα από αρνίσια ή βοδινά εντόσθια). Τσουγκρίζουν κόκκινα αυγά και τρώνε κουλούρια και τσουρέκια.
Παραδόσεις
Στα Καλάβρυτα – “Τις λαμπάδες του ναού ανάβουν κατά οικογένειες, ενώ ψάλλουν το “Δεύτε λάβετε φως”.
Στο Ραψομάτι Αρκαδίας – “Πρώτη παίρνει φως μια νιόνυφη και φιλάει το χέρι του παπά και τον δίνει το τσιμπιλχανέ” (χρήματα).
Στην Αθήνα – Τα κορίτσια ανάβουν την λαμπάδα τους από λαμπάδα κάποιου άντρα, για να παντρευτούν.
Στη Χίο, όταν ο παπάς διαβάζοντας το Ευαγγέλιο λέει: “και σεισμός εγένετο μέγας” και ψάλλεται το Χριστός Ανέστη, η ατμόσφαιρα δονείται από τις κωδωνοκρουσίες, τους πυροβολισμούς, τους κρότους των κροτίδων και πυροτεχνημάτων. Μερικές φορές στόχος των κροτίδων που εκσφενδονίζονται είναι ο ίδιος ο παπάς.
Στην Κορώνη της Μεσσηνίας ένα πραγματικό πανδαιμόνιο γίνεται στους δρόμους, όπου πολλοί σπάνε πήλινα κανάτια, όπως λένε στη Ζάκυνθο, “για τη χάρη του Χριστού και την πομπή των Οβραίων”, αλλά στην ουσία, για την εκφόβιση των δαιμόνων που αντιμάχονται την Ανάσταση του Σωτήρος.
Στη Σινώπη, οι πιστοί δεν λησμονούν το πάθος τους κατά του Ιούδα και όταν πει ο παπάς το Χριστός Ανέστη, τότε θα πάρει ο καθένας από κάτω ένα δαφνόφυλλο να το κάψει, γιατί η δάφνη είναι καταραμένο δέντρο, (από τη δάφνη κρεμάστηκε ο Ιούδας).
Στην Κέρκυρα, στις 11:00, λίγο μετά το τέλος της λιτανείας, οι καμπάνες των εκκλησιών κτυπούν και δίνουν το σύνθημα, για την «Πρώτη Ανάσταση», το έθιμο των «μπότηδων», που είναι πήλινες στάμνες. Χιλιάδες κόσμου κάθε χρόνο το απολαμβάνουν, κατακλύζοντας τους δρόμους και τις πλατείες. Το θέαμα είναι φαντασμαγορικό. Όλοι τρέχουν να πάρουν ένα σπασμένο κομμάτι για γούρι, ενώ οι φιλαρμονικές ξεχύνονται στο δρόμο, με χαρούμενα εμβατήρια και μαζορέτες. Το έθιμο για τους περισσότερους, στηρίζεται στο χωρίον του Ευαγγελίου: «ίνα συντρίψω αυτούς ως σκεύη κεραμέως».
Την ίδια ώρα το έθιμο της «Μαστέλας», αναβιώνει στη γειτονιά Πίνια. Ένα μεγάλο ξύλινο βαρέλι στολισμένο με δάφνες, μυρτιές και γεμάτο νερό στήνεται από τη Μεγάλη Δευτέρα. Οι πιστοί κάνουν ευχές και ρίχνουν κέρματα. Μόλις οι καμπάνες για την Πρώτη Ανάσταση κτυπήσουν, εκείνους που θα μπει πρώτος στη Μαστέλα θα πάρει και τα κέρματα. Συγχρόνως οι γυναίκες δαγκώνουν, στο σπίτι τους, όποιο σιδερένιο αντικείμενο βρουν πρόχειρο, (ένα κλειδί στη Ζάκυνθο), λέγοντας “Σιδερένιο το κεφάλι μου !”.
Στη Φθιώτιδα τη νύχτα που γίνεται η Ανάσταση, ένας Επίτροπος της Εκκλησίας παίρνει μια σκλίδα (καλάμι από βρίζα) αγιασμένη από τον αγιασμό των Φώτων, ανεβαίνει στο καμπαναριό ψηλά και την ανάβει για να προφυλάξουν ολόκληρη την περιοχή από το χαλάζι. Ο τόπος που θα δει το φως αυτής της σκλίδας δεν κινδυνεύει από χαλάζι. Το Aγιο Φως της Ανάστασης, που θα φωτίσει το αγιασμένο από τα Φώτα καλάμι, έχει την δύναμη να προστατεύσει ολόκληρη την περιοχή που θα φωτίσει από το φως της Ανάστασης.
Στη Βινία των Αγράφων την ώρα που θα πει ο παπάς το Χριστός Ανέστη, οι Χριστιανοί καίνε το φανό. Μαζεύουν τα παιδιά ξερά κλαδιά πάνω στο βράχο, που είναι αντίκρυ στο χωριό και λέγεται Σουφλί. Ακούγοντας το πρώτο Χριστός Ανέστη, τρέχουν με τη λαμπάδα στο χέρι (που την άναψαν, όταν ο παπάς είπε “Δεύτε λάβετε φως”) και λαμβάνουν φωτιά στο φανό”.
Στη Σύρο το Μεγάλο Σάββατο αρχίζει με το κάψιμο του φανού, στη θέση στην Κιουρά της Πλάκας. Το Πανελλήνιο αυτό έθιμο έχει σχέση με τη δεισιδαιμονία του λαού μας που πιστεύει ότι η καταστροφή του ομοιώματος του προδότη θα τον απαλλάξει από τα όποια δεινά.
Η Ανάσταση του Χριστού είναι και για το λαό σύνθημα αγάπης, το οποίο εκδηλώνεται με τον αμοιβαίο ασπασμό των εκκλησιαζόμενων.
Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/1470
με Αριθμό Μητρώου 12691
