Αφηρημένη τέχνη-Βενετία: Έλληνες και Ιταλοί σε έκθεση ζωγραφικής

Έλληνες και Ιταλοί σύγχρονοι καλλιτέχνες απογειώνουν την αφηρημένη τέχνη σε μια κοινή Έκθεση ζωγραφικής στη Βενετία.

Η έκθεση με τίτλο “BEAUTY IN ABSTRACT – ABSTRACT IN COMPARISON” είναι ανοιχτή για το κοινό από 5 – 18 Απριλίου 2024,στον χώρο της δημόσιας βιβλιοθήκης της πόλης Marcon, μητροπολιτικής της πόλης της Βενετίας. Πραγματοποιείται με την υποστήριξη του Δήμου Marcon και την Αιγίδα του Ελληνικού Προξενείου στη Βενετία.

Την οργάνωση και την επιμέλεια της έκθεσης έχει ο Livio Lopedote ο οποίος τονίζει ότι ήθελε να είναι παρόντες τόσο Ιταλοί όσο και Έλληνες καλλιτέχνες, σε ένα είδος πολιτιστικής ανταλλαγής. Δεν είναι τυχαίο ότι η επιλογή έπεσε στην Ελλάδα, μια χώρα πολύ κοντά στην Ιταλία από άποψη πολιτισμικής επιρροής, καθώς ήθελε να συγκρίνει πώς ερμηνεύεται διαφορετικά η αφηρημένη τέχνη.

1 του 9

Το όραμα του Livio Lopedote βασίζεται στην πεποίθηση ότι «ο σωστός τρόπος για να ακουστεί η φωνή του καλλιτέχνη, είναι να κόψουμε το νήμα που μας δένει ιστορικά με κριτικούς, γκαλερί, πολιτιστικούς συλλόγους, διαγωνισμούς, εκθέσεις τέχνης και δημόσιους φορείς που χρεώνουν τους χώρους τους. Η τέχνη πρέπει να είναι ελεύθερη, όπως ελεύθερες είναι οι σκέψεις και οι πράξεις του Καλλιτέχνη. Με αλληλοβοήθεια θα τα καταφέρουμε».

Συμμετέχουν οι Καλλιτέχνες:

• Ελλάδα: Δήμητρα Τριανταφυλλοπούλου,Kaizer Iωάννης Καϊσερλής, Νικόλ Παπαευθυμίου, Βασίλης Σούλης, Βασίλης Καβουρίδης.
• Ιταλία:Francesco Sisinni, Gianfranco Del Bove, Gianfranco Tonin,Gianluca Gualandi, Giovanni Mangiacapra, Livio Lopedote, Marilena Simionato, Nicola Damiani,Nikos Lamprinos, Rosanna Casagrande.

Αφηρημένη τέχνη και σύγχρονος κόσμος

Η καλλιτέχνης κα Δήμητρα Τριανταφυλλοπούλου περιγράφει τον κόσμο της αφηρημένης τέχνης με μια πολύ ενδιαφέρουσα λεκτική -αυτή τη φορά-προσέγγιση, ως ακολούθως:

“Ο σύγχρονος κόσμος είναι ένας κόσμος ρευστός που διαρκώς μεταλλάσσεται, αναθεωρεί και αναθεωρείται, είναι ακόμα ένας κόσμος που δεν δύναται να έχει μια σταθερή εικόνα του εαυτού τουή επίσης να αποκτά εικόνα του εαυτού του, ή αν έχει, αυτή είτε είναι επιβεβλημένη εκ των έξω, είτε κατασκευασμένη από ψευδαισθήσεις, καταλήγει έτσι σε μια κατασκευή του φαίνεσθαι χωρίς την απαραίτητη σύνδεση με το είναι. «Όσο πιο τρομακτικός γίνεται ο κόσμος, τόσο η τέχνη γίνεται πιο αφηρημένη» (PaulKlee).

Η σύγχρονη τέχνη δεν έχει ανάγκη την παράσταση, δεν έχει ανάγκη την πρόφαση.

Ο σύγχρονος καλλιτέχνης έχει αντίληψη της αναγκαιότητας της τέχνης προκειμένου να υπάρξει ως άνθρωπος.Δεν χρειάζεται καμία απολύτως πρόφαση για να κάνει τέχνη.Οι καιροί είναι ασφυκτικοί και η τέχνη είναι το μέσο που καταργεί τον βασικότερο νόμο, εκείνο της βαρύτητας, που βοηθά τον άνθρωπο να ατενίζει τα υψηλά, να τον κρατά όρθιο στα δύο του πόδια.

Ο σύγχρονος κόσμος κυριαρχείται όλο και περισσότερο από τη θεοποίηση της ύλης, τον μονοθεϊσμό του χρήματος και το δίπολο πλούτου και φτώχειας να γίνεται όλο και πιο ακραίο. Αυτή η πόλωση καθόλου δεν βοηθά στις πολλές και ποικίλες αναγνώσεις του κόσμου, η υπερσυσσώρευση της ύλης αποκόπτει τον άνθρωπο από το πνευματικό και του στερεί ακριβώς τη σύνδεση με την υλικότητά του και τον κόσμο,εντείνονταςτου τη σκοτεινή αίσθηση της μοναξιάς.

Μέσα σε έναν κόσμο που τείνει να είναι μόνο υλικός, λες και η μόνη ουσία του κόσμου είναι η ύλη, η εικόνα, το image, σε άμεση σχέση με την υπερκατανάλωση και την προώθηση προτύπων, κυριαρχεί παντού, κατακλύζει το βλέμμα και διαμορφώνει ήθη, αντιλήψεις, συμπεριφορές και συνειδήσεις. Με τη χρήση της εικόνας χτίζονται ή γκρεμίζονται κόσμοι με τεράστια ευκολία και ταχύτητα. Στον κόσμο της ψηφιακής εποχής τα όρια του υπαρκτού με τον εικονικό κόσμο δεν είναι πλέον σαφή και ξεκάθαρα.

Ο άνθρωπος αποκομμένος από τους φυσικούς τρόπους ζωής καταναλώνει όλο και περισσότερο προκειμένου να συντηρήσει ή να αναδείξει την εικόνα του μέσα σε έναν κόσμο που δεν τον περιέχει.

Πως θα μπορούσε ο σύγχρονος καλλιτέχνης να μην καταπιαστεί και να μην πειραματιστεί με οποιαδήποτε μορφή ύλης η οποία έτσι κι αλλιώς τον κατακλύζει τόσο που νιώθει να τον πνίγει;Πώς να μην εξαντλήσει κάθε προσπάθεια αναμέτρησης μαζί της προκειμένου να νοηματοδοτήσει και πάλι τον κόσμο; Και πώς να μην ψάξει πέρα από την ίδια την εικόνα και μακριά από κάθε καθιερωμένο τρόπο και αντίληψη;

Η ύλη, ακόμα και για την υλιστική φιλοσοφία, αποτελεί την πρωταρχική ουσία ώστε να γίνει ορατό το αόρατο, να πραγματωθεί το θαύμα του κόσμου.

Και αυτό σημαίνει ότιη τέχνη αντλεί απότην απειρία του κόσμουεξαντλώντας πληθώρα υλικών και τεχνικών προκειμένου να αποκαλύψει το πνευματικό, αυτό ακριβώς που αποτελεί το αναγκαίο του έργου τέχνης. Αυτό, δηλαδή το πνευματικό στην τέχνη, απασχολεί και διατρέχει όλη την ιστορία της τέχνης!

Εκεί όπου ο λόγος ή η επιστήμη μιλούν ή σιωπούν, η τέχνη αποκαλύπτει, υπονοεί, καταδεικνύει την απειρία του κόσμου,την απειρία των στοιχείων του κόσμου,μέσα από την αποκάλυψη των ίδιων των νόμων και σχέσεων που επίσης διέπουν τον κόσμο.Αυτό αποκαλύπτει πάντα η τέχνη, εκείνο που διαφέρει, είναι ο τρόπος αποκάλυψης σε σχέση με τις διάφορες μορφές της. Γι αυτό και η τέχνη, η μεγάλη και αληθινή τέχνη, διέπεται από την άχρονη αλήθεια, τη συμπαντικότητα,την αποκάλυψητου πνευματικού.

Γι αυτό, η τέχνη είναι πέρα και έξω από τα συστήματα, τα ιδεολογήματα και τις επιβεβλημένες φόρμες της ενατένισης της εικόνας του κόσμου. Είναι η βουτιά στο χάος όπου συλλέγεις μέσα από την απειρία των στοιχείων και δομείς κόσμους εκτελώντας θεϊκές συνταγές.

«Το χάος είναι απλώς μια τάξη που περιμένει να αποκρυπτογραφηθεί» (Jose Saramago).

Η τέχνη είναι το πνεύμα που αποκαλύπτεται μέσα από την δομή και σύνθεσηυλικών και(ή)τεχνικών μέσων, μαζί με κάτι άλλο που λέγεται πνοή η έμπνευση.Το ικανό και το αναγκαίοως οιπροϋποθέσεις της τέχνης. Όσο για το θέμα ή τη θεματική στην τέχνη, πάντα αποτελεί την αφορμή. Ε, στην αφηρημένη τέχνη,το θέμα δεν αποτελείούτε την ικανή ούτε την αναγκαία συνθήκη, η σύγχρονη τέχνη δεν χρειάζεται προφάσεις όπως δεν έχει ή δεν θα έπρεπε να έχει υποστηρικτές για κανένα άλλο λόγο εκτός από εκείνον που την προάγει αμιγώς.

Η τέχνη δεν σχετίζεται με ωφελιμιστικούς σκοπούς πέρα από εκείνους της αισθητικής,ηθικής και πνευματικής ανύψωσης του ανθρώπου.

Και όσο ανοίγει αυτή η αντίληψη, τόσο πιο αφηρημένη θα μοιάζει η τέχνη… Γιατί ο όρος αφηρημένη δύναται να παρεξηγηθεί… Να χαθεί το νόημα… που είναι η ουσία του κόσμου. Η ουσία του κόσμου δεν είναι οι μορφές, τουλάχιστον με την έννοια μιας προκαθορισμένης φόρμας. Είναι όμως η αναζήτηση εκείνης της μορφής που παίρνει η ουσία προκειμένου να ενσαρκωθεί για να καταφέρει να αποκαλύψει στον άνθρωπο τη θεϊκή του υπόσταση.

Αλλιώς καταντά κάτι άλλο… διακόσμηση, δεξιότητα, εργαλείο των διαφόρων και διαφορετικών συστημάτων με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ας είμαστε ακόμα ειλικρινείς: Η σύγχρονη τέχνη δεν είναι και δεν μπορεί να είναι χάος, αντλεί από το χάος για να δομήσει κόσμους, ως εκ τούτου, απαιτείται σπουδή, αφοσίωση και γνώσημαζίμε τη μεγάλη και πρωταρχική ανάγκη να διασωθεί η ομορφιά,τοδιακριτό αυτό της ανθρώπινης αντίληψηςως προς τη θεώρηση του κόσμου.

Και η αποκάλυψη ότι τελικά, δεν είναι ο καλλιτέχνης που κάνει όμορφο τον κόσμο: Ο κόσμος είναι όμορφος!

Και το μόνο που μένει είναι να το αντιληφθούμε. Ο ρόλος της τέχνης είναι ακριβώς αυτός, να ανοίξει το δίαυλο μεταξύ των ανθρώπων, προκειμένου να το επικοινωνήσει. Αυτή η ομορφιά έρχεται και επικοινωνείτε μέσα από το έργο τέχνης. Livio σε ευχαριστώ!”

Θερμές Ευχαριστίες απηύθυνε και ο οργανωτής της Έκθεσης κ Livio Lopedote στον Δήμο Marcon για τη δωρεάν χρήση των χώρων, το Επίτιμο Προξενείο της Ελλάδος στη Βενετία για την αιγίδα, την Bortoli Assicurazionisnc ως κύριο συνεργάτη, τους άλλους συνεργάτες, τους Έλληνες σπόνσορες επικοινωνίας και ιδιαίτερα τον κύριο Άρη Ρουπίνα για όλη την υποστήριξη, και όλους τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες.

ΧΟΡΗΓΟΙ:

Comune di Marcon – Città Metropolitana di Venezia

 Άμισθο Προξενείο της Ελλάδος Βενετία Consolato Onorario della Repubblica Ellenica – Venezia

Χορηγοί:

Main Partner: Bortoli Assicurazioni snc – Venezia

Associazione Culturale Echo APS – Bassano del Grappa (VI)

Connessioni APS Culture Contemporanee  – Napoli

Hellenic Media Partners: