Για πρώτη φορά κατασκευάστηκε ανθρώπινος χόνδρος στο Διάστημα!

Επιμέλεια: Μαίρη Αλιβιζάτου

Για πρώτη φορά ένας κοσμοναύτης στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό κατασκεύασε ανθρώπινο χόνδρο σε συνθήκες μικροβαρύτητας.

Βιοεκτυπωτές που μπορούν να παράγουν ανθρώπινο ιστό ήδη υπάρχουν στη Γη, αλλά χρησιμοποιούν τη βαρύτητα για να ενώσουν ανθρώπινα κύτταρα. Στον αντίποδα, η νέα διαδικασία που χρησιμοποιήθηκε, χρησιμοποίησε το μαγνητισμό ως αντικαταστάτη της βαρύτητας, και μέσα σε μια προηγμένη μηχανή συναρμολόγησης κατά παραγγελία.

Με τη βοήθεια του μαγνητισμού, οι επιδράσεις της μικροβαρύτητας και της επιτάχυνσης αντισταθμίζονται. Έτσι, συγκεκριμένα αντικείμενα όπως τα κύτταρα ανθρώπινου ιστού, μπορούν να κρατηθούν μαζί, έτοιμα να συντεθούν.

Μπορεί τα ίδια τα κύτταρα να μην είναι μαγνητικά, αλλά το υγρό στο συναρμολογητή είναι, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να χειριστεί τον ιστό.

Πριν τα πειράματα πάνω στον ΔΔΣ, οι επιστήμονες ανέπτυξαν μαθηματικά μοντέλα και προσομοιώσεις υπολογιστή προκειμένου να διερευνήσουν τη βιωσιμότητα της διαδικασίας, εξετάζοντας πως η μικροβαρύτητα θα μπορούσε να επηρεάσει τον τρόπο ένωσης των κυττάρων.

Η ομάδα τότε, ανέπτυξε σφαιροειδή, βασιζόμενα σε κύτταρα ανθρώπινου χόνδρου, τα οποία στάλθηκαν στον ΔΔΣ μαζί με μία κατά παραγγελία μηχανή μαγνητικού βιο-συναρμολογητή.

Πάνω στον ΔΔΣ, η διαδικασία συναρμολόγησης απαιτούσε την ψύξη των σφαιροειδών χόνδρου, ώστε να απελευθερωθούν από τη συσκευασία υδρογέλης, μέσα στην οποία είχαν κλειστεί, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν από τον βιο-συναρμολογητή στη σωστή μορφή τους, η οποία φαίνεται και στην εικόνα του τίτλου.

Το πείραμα πραγματοποιήθηκε από τον κοσμοναύτη Oleg Kononenko.

“Ο άνθρωπος έχει διεξάγει βιολογικά πειράματα και καλλιέργειες κυττάρων στο διάστημα, αλλά το να είναι ικανός να συναρμολογήσει επιπλέον αυτές τις μονάδες σε πιο περίπλοκες συνθέσεις χρησιμοποιώντας ένα εργαλείο βιοκατασκευής – Αυτό δεν έχει προηγούμενο”, δήλωσε ο ραδιολόγος Utkan Demirci, του Stanford University στο IEEE Spectrum.

Το μέλλον αισιόδοξο…

Σε επίπεδο προοπτικής, θα μπορούσαν να συντεθούν τόσο βιολογικά όσο και ανόργανα υλικά. Ακόμη και να αντικαθιστούμε οστά κατά την ώρα που είμαστε έξω στο Διάστημα και επισκεπτόμαστε άλλους πλανήτες. Φυσικά, για το στόχο αυτό, απαιτείται ακόμη πολλή δουλειά. Ενώ, ένα ζήτημα θα ήταν και η αποστολή των απαιτούμενων μηχανημάτων στο Διάστημα, αφού “ντελικάτα” μηχανήματα θα έπρεπε να υποστούν ακραίες συνθήκες πίεσης για να ταξιδέψουν προς το Διάστημα και να επιβιώσουν από το “άγαρμπο” ταξίδι.

Παρόλα αυτά οι ερευνητές είναι αισιόδοξοι για τις δυνατότητες κατασκευής στις συνθήκες μικροβαρύτητας του Διαστήματος. Την ίδια ώρα, που υπάρχει και εξέλιξη με την καλλιέργεια τροφής στο Διάστημα. Αυξανόμενοι παράγοντες που καθιστούν ακόμα πιο πιθανό ένα ταξίδι στον Άρη για παράδειγμα.

“Θα μπορούσε κανείς να φανταστεί στο όχι και τόσο μακρινό μέλλον, ότι εάν αποικούσαμε στον Άρη ή ξεκινούσαμε μακροσκελή ταξίδια στο Διάστημα, μπορεί να θέλαμε να διεξάγουμε πειράματα όπου κατασκευάζουμε λειτουργικούς ιστούς στο Διάστημα και έχουμε την ευκαιρία να τους δοκιμάσουμε στο εξωγήινο περιβάλλον” προσέθεσε ο Demirci. Ενώ, η σχετική μελέτη έχει δημοσιευθεί στο Science Advances.

Πηγή: sciencealert.com