Ανησυχητικά δεδομένα: Το Έβερεστ χάνει τους πάγους του

Κατασκοπευτικοί δορυφόροι, φέρνουν στο φως αποκαρδιωτικές εικόνες από το Έβερεστ, οι οποίες δείχνουν τεράστια απώλεια πάγων, μεγαλύτερη από αυτή που πίστευαν μέχρι τώρα οι επιστήμονες.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν εικόνες δεκαετιών σε συνδυασμό με νεότερα δεδομένα προκειμένου να δημιουργήσουν ψηφιακά μοντέλα ανύψωσης επιφάνειας των παγετώνων, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός λεπτομερούς ιστορικού τήξης των πάγων, όπως αναφέρεται αναλυτικά σε δημοσίευμα του Live Science, που αναμεταδίδει η “Huffingtonpost“. Από το 1962 ως το 2018, οι παγετώνες γύρω από το Έβερεστ έχουν συρρικνωθεί σημαντικά από πάνω προς τα κάτω, σύμφωνα με την έρευνα που παρουσιάστηκε στις 13 Δεκεμβρίου στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Ένωσης Γεωφυσικών.

Οι δορυφόροι

Στο πλαίσιο των κατασκοπευτικών δραστηριοτήτων του Ψυχρού Πολέμου οι ΗΠΑ είχαν, μεταξύ άλλων, και την αποστολή Corona, που εκτοξεύτηκε το 1960 και έλαβε τέλος το 1972, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της CIA. Η κοινή αυτή προσπάθεια της CIA, της αμερικανικής πολεμικής αεροπορίας και της βιομηχανίας είχε ως αποτέλεσμα τη λήψη φωτογραφιών από διάφορες περιοχές της ανατολικής Ευρώπης και της Ασίας.

Όταν αποχαρακτηρίστηκαν αυτές οι φωτογραφίες, το 1995, η αποστολή αυτή είχε συγκεντρώσει περισσότερες από 800.000 εικόνες. Μεταξύ αυτών ήταν πολλές εικόνες των Ιμαλαΐων, παρέχοντας στους επιστήμονες μια άνευ προηγουμένου ματιά ως προς το πώς άλλαξαν στο πέρασμα του χρόνου οι παγετώνες της περιοχής, είπε ο Τομπάιας Μπολτς του Πανεπιστημίου Σεντ Άντριους στη Μ. Βρετανία.

Ο Μπολτς και οι συνάδελφοί του συνδύασαν την ανάλυση αυτών των δορυφορικών εικόνων με εικόνες από αέρος και εικόνες σύγχρονων δορυφόρων, για να οπτικοποιήσουν την απώλεια μάζας παγετώνων από τη δεκαετία του 1960.

Η απώλεια

Καθώς θερμαίνεται η Γη, τα εξώτερα όρια πολλών παγετώνων υποχωρούν εμφανώς και αφήνουν έκθετο τον βράχο από κάτω, οπότε και είναι εύκολο να διαπιστωθεί πού έχει χαθεί πάγος. Στο πλαίσιο της νέας έρευνας οι επιστήμονες αναζήτησαν ένα χαμένο μέρος του «παζλ»: Πώς η απώλεια πάγου μπορεί να επηρεάζει το ύψος ενός παγετώνα, ανέφερε ο Μπολτς στο Live Science. Τα πρώτα ίχνη σημαντικής μείωσης πάγου εντοπίζονται στη δεκαετία του 1960.

«Όταν βλέπουμε ολόκληρη την περιοχή, παρατηρούμε μια ξεκάθαρη αύξηση απώλειας μάζας, ενώ την περίοδο 1962-1969 ήταν 20 εκατοστά ετησίως» σημείωσε.

Συνολικά, οι ερευνητές βρήκαν ότι οι παγετώνες Ρονγκμπούκ και Κούμπου, όπου βρίσκονται τα base camps του Έβερεστ, έχουν αδυνατίσει κατά πάνω από 80 μέτρα μέσα σε διάστημα 60 ετών, ενώ ο Ίμτζα έχασε πάνω από 100 μέτρα πάγου μέσα στην ίδια χρονική περίοδο. Οι επιστήμονες επίσης ανακάλυψαν ότι η απώλεια πάγου επιταχύνθηκε τις τελευταίες δεκαετίες, με την επιτάχυνση αυτή να αρχίζει τη δεκαετία του 1980.

Τα νέα αυτά ανησυχητικά δεδομένα για τον εξαφανισμένο πάγο υποδεικνύουν πως τα αποθέματα γλυκού νερού της περιοχής εξαφανίζονται ταχύτερα από ό,τι είχαν προβλέψει μοντέλα υπολογιστή.