Περισσότερα από τα τρία τέταρτα των πληθυσμών θαλάσσιων θηλαστικών και θαλάσσιων χελωνών έχουν αυξηθεί σημαντικά μετά την εισαγωγή του αμερικανικού νόμου περί απειλούμενων ειδών (ESA), σύμφωνα με μελέτη του Abel Valdivia και των συναδέλφων του, από το Κέντρο Βιολογικής Διαφορετικότητας της Καλιφόρνια.
Τα ευρήματά τους, που δημοσιεύθηκαν περιοδικό ανοικτής πρόσβασης PLOS ONE, δείχνουν ότι τα μέτρα διατήρησης, όπως η προσαρμοσμένη διαχείριση των ειδών και οι κανονισμοί αλιείας, εκτός των άλλων διεθνών και εθνικών μέτρων, φαίνεται να είναι σε μεγάλο βαθμό επιτυχείς στην προώθηση της ανάκτησης των ειδών, οδηγώντας στη διαγραφή ορισμένων εξ’αυτών από τη λίστα με τα υπό εξαφάνιση και σε σημαντικές αυξήσεις στους περισσότερους πληθυσμούς.
Ο ESA είναι ένας ισχυρός περιβαλλοντικός νόμος που προστατεύει τα απειλούμενα φυτά και ζώα και ένας αυξανόμενος αριθμός θαλάσσιων ειδών προστατεύεται βάσει αυτού, καθώς ο κίνδυνος εξαφάνισης στους ωκεανούς έχει αυξηθεί. Ωστόσο, για την ώρα, δεν υπάρχουν επίσημες αναλύσεις των τάσεων ανάκαμψης των παραπάνω ειδών μετά την εφαρμογή του νόμου.
Για την αντιμετώπιση αυτού του κενού στη γνώση, ο Valdivia και οι συνάδελφοί του συγκέντρωσαν τις καλύτερες διαθέσιμες εκτιμήσεις ετήσιας αφθονίας για τους πληθυσμούς και των 62 ειδών θαλάσσιων θηλαστικών και των θαλάσσιων χελωνών που απαριθμούνται στον ESA.
Οι ερευνητές ανέλυσαν τις τάσεις του πληθυσμού, το μέγεθος της μεταβολής του πληθυσμού, και την κατάσταση ανάκτησης για 23 αντιπροσωπευτικούς πληθυσμούς, 14 ειδών θαλάσσιων θηλαστικών και 8 αντιπροσωπευτικούς για 5 είδη θαλάσσιων χελωνών.
Τα ευρήματα αποκάλυψαν ότι 18 (ή 78%) των πληθυσμών θαλάσσιων θηλαστικών και 6 (ή 75%), των θαλάσσιων χελωνών αυξήθηκαν σημαντικά μετά την εισαγωγή του ESA. Συνολικά, οι 24 πληθυσμοί που αυξήθηκαν σε μεγάλο βαθμό ήταν από ζώα που αναφέρονται στη λίστα με τα απειλούμενα με εξαφάνιση είδη για περισσότερα από 20 χρόνια, (όπως για παράδειγμα, μεγάλες φάλαινες, μανάτος* και θαλάσσιες χελώνες).
Σύμφωνα με τους συγγραφείς, τα αποτελέσματα υπογραμμίζουν την ικανότητα των θαλάσσιων θηλαστικών και των θαλάσσιων χελωνών να ανακάμψουν από τη σημαντική πτώση του πληθυσμού, όταν εφαρμόζονται δράσεις διατήρησης με έγκαιρο και αποτελεσματικό τρόπο.
* Ο Μανάτος είναι μεγάλο υδρόβιο φυτοφάγο θηλαστικό ζώο της οικογένειας των τριχεχιδών, της τάξης των σειρηνοειδών. Ζει σε ρηχά νερά, και κατοικεί στις παραλιακές περιοχές και τα ποτάμια της Καραϊβικής και του κόλπου του Μεξικού (T. manatus, Μανάτος των Δυτικών Ινδιών), της λεκάνης του Αμαζονίου (T. inunguis, μανάτος του Αμαζονίου) και της Δυτικής Αφρικής (T. senegalensis, αφρικανικός μανάτος). Και τα τρία είδη μανάτων απειλούνται με εξαφάνιση. Παρότι δεν υπάρχουν ζώα που να κυνηγούν το μανάτο, η ανάπτυξη των παράκτιων περιοχών έχει περιορίσει τους τόπους όπου κατοικεί.
Επιμέλεια Κειμένου: Κατερίνα Καλτσά
με Αριθμό Μητρώου 12691
