Αρχική Υγεία - Διατροφή Η ζωή με τα θηλυκά σκυλιά συνδέεται με τον χαμηλότερο κίνδυνο παιδικού...

Η ζωή με τα θηλυκά σκυλιά συνδέεται με τον χαμηλότερο κίνδυνο παιδικού άσθματος

0
female Dogs
Διαφήμιση

Η ζωή με τα σκυλιά συνδέεται με τον χαμηλότερο κίνδυνο άσθματος, ειδικά αν τα σκυλιά είναι θηλυκά, δείχνει μια νέα μελέτη από το Karolinska Institutet και το Πανεπιστήμιο της Ουψάλα στη Σουηδία. Ωστόσο, οι ερευνητές δεν βρήκαν καμία σχέση μεταξύ φυλών φιλικά προσκείμενων προς την αλλεργία και χαμηλότερου κινδύνου άσθματος. Η μελέτη δημοσιεύεται στο περιοδικό Scientific Reports.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει μια σχέση μεταξύ της ανάπτυξης με σκύλους και ενός χαμηλότερου κινδύνου άσθματος παιδικής ηλικίας, αλλά δεν ήταν γνωστό αν η σχέση αυτή τροποποιείται από τα χαρακτηριστικά του σκύλου. Σε αυτή τη νέα μελέτη, οι ερευνητές διερεύνησαν τις μεταβλητές, όπως το φύλο, η φυλή, ο αριθμός των σκύλων ή το μέγεθος του σκύλου και αν σχετίζονται με τον κίνδυνο άσθματος και αλλεργίας μεταξύ των παιδιών που μεγαλώνουν σε ένα σπίτι με ένα σκυλί κατά τη διάρκεια του πρώτου έτους ζωής τους.

“Το φύλο του σκύλου μπορεί να επηρεάσει την ποσότητα των αλλεργιογόνων που απελευθερώνονται και γνωρίζουμε ότι τα μη ευνουχισμένα αρσενικά σκυλιά εκφράζουν περισσότερο ένα συγκεκριμένο αλλεργιογόνο από τα ευνουχισμένα σκυλιά και τα θηλυκά σκυλιά”, λέει ο Tove Fall, Senior Lecturer στο Τμήμα Ιατρικών Επιστημών – Μοριακή Επιδημιολογία στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα, που ηγήθηκε της μελέτης με την καθηγήτρια Catarina Almqvist Malmros στο Karolinska Institutet. “Επιπλέον, ορισμένες φυλές περιγράφονται ανεκδοτικά ως «υποαλλεργικές» ή «φιλικές προς την αλλεργία»και λέγεται ότι είναι πιο κατάλληλες για άτομα με αλλεργίες, αλλά δεν υπάρχουν επιστημονικά στοιχεία για αυτό”.

Η μελέτη περιελάμβανε όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν στη Σουηδία από την 1η Ιανουαρίου 2001 έως τις 31 Δεκεμβρίου 2004 και είχαν σκύλο στο σπίτι τους για το πρώτο έτος της ζωής τους (23.600 άτομα). Τα στοιχεία από τον σουηδικό πληθυσμό και τα μητρώα δεδομένων υγείας συνδέονταν ανώνυμα με δύο μητρώα σκύλων από το Σουηδικό Συμβούλιο Γεωργίας και το Σουηδικό Kennel Club. Τα σκυλιά ταξινομήθηκαν ανάλογα με το φύλο, τη φυλή, τον αριθμό, το μέγεθος και την υποτιθέμενη «υποαλλεργικότητα».

Οι ερευνητές στη συνέχεια μελέτησαν τη σχέση μεταξύ των χαρακτηριστικών των σκύλων και τον κίνδυνο άσθματος και αλλεργίας ή τη συνταγογράφηση φαρμάκων για άσθμα ή αλλεργία στην ηλικία των έξι ετών. Οι στατιστικές αναλύσεις ελέγχονται για όλους τους γνωστούς συγχυτικούς παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν τον κίνδυνο εμφάνισης άσθματος ή αλλεργιών, όπως το γονικό άσθμα – αλλεργία, η γεωγραφική θέση και ο αριθμός των αδελφών.

Τα αποτελέσματά τους έδειξαν ότι ο επιπολασμός του άσθματος στην ηλικία των έξι ετών ήταν 5,4%. Τα παιδιά με μόνο θηλυκά σκυλιά στο σπίτι είχαν 16% χαμηλότερο κίνδυνο άσθματος από αυτά που τέθηκαν με αρσενικά σκυλιά. Ωστόσο, η ζωή με ένα αρσενικό σκυλί δεν συσχετίστηκε με υψηλότερο κίνδυνο από το να ζει κανείς χωρίς καθόλου σκύλο. Τα παιδιά που ζουν με δύο ή περισσότερα σκυλιά είχαν 21% χαμηλότερο κίνδυνο άσθματος από όσους ζούσαν μόνο με ένα σκύλο.

Τα παιδιά των γονέων με άσθμα – αλλεργίες συχνότερα είχαν φυλές που χαρακτηρίζονται ως «υποαλλεργικές» από τα παιδιά των γονέων χωρίς άσθμα – αλλεργίες , 11,7% έναντι 7,6%. Η έκθεση σε αυτές τις φυλές συσχετίστηκε με 27% υψηλότερο κίνδυνο αλλεργίας, αλλά χωρίς αυξημένο κίνδυνο άσθματος.

“Η πιθανή εξήγηση αυτού του υψηλότερου κινδύνου είναι ότι οι οικογένειες με ιστορικό αλλεργίας σε γουνοφόρα κατοικίδια ζώα επιλέγουν πιο συχνά αυτά τα σκυλιά και επίσης ότι τα σκυλιά που είναι φιλικά προς την αλλεργία δεν απελευθερώνουν λιγότερα αλλεργιογόνα”, λέει η Catarina Almqvist Malmros, Τμήμα Ιατρικής Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής, Ινστιτούτο Καρολίνσκα και Σύμβουλος στο Νοσοκομείο Παίδων Άστριτ Λίντγκρεν.

“Το εύρημα πρέπει να αντιμετωπίζεται με προσοχή, καθώς δεν μπορούμε να πούμε τίποτα για κάποια πραγματική αιτιότητα”, συνεχίζει. “Περισσότερες μελέτες είναι απαραίτητες για την παρακολούθηση των διαφορών, με την πάροδο του χρόνου, τη μέτρηση του κινδύνου αλλεργιών που χρησιμοποιούν βιοδείκτες και τη συνεκτίμηση της μικροχλωρίδας”.

Επιμέλεια Κειμένου: Κατερίνα Καλτσά

Διαφήμιση