Η ελευθερία του λόγου στο απόσπασμα… «Πόλεμος» και εντός Ευρωπαϊκών συνόρων

Της Αγγελικής Γυπάκη

Μέλος του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ

Οι σφαίρες του μίσους την 7^η Ιανουαρίου στο Παρίσι, δεν αφαίρεσαν μόνον 12 ζωές. Επιχείρησαν να «σβήσουν» το φώς και να φέρουν το σκοτάδι στην καρδιά της Ευρώπης. Να φιμώσουν τις ελεύθερες  φωνές  και  να γυρίσουν  το χρόνο στον θρησκευτικό Μεσαίωνα.

Μόνον που διαφεύγει από τους  θύτες των ηρωικών συναδέλφων της Charlie Hebdo,ότι κάθε σφαίρα στην καρδιά ενός δημοσιογράφου είναι ένας ακόμη λίθος για τη  στήριξη του Ευρωπαϊκού  συστήματος  αξιών.

 Η Ευρώπη έχει πληρώσει σκληρά στο παρελθόν το τίμημα της μισαλλοδοξίας . Δεν έχει παρά να αναλογιστεί κανείς, τις Σταυροφορίες , την Ιερά Εξέταση και  τις σφαγές μεταξύ Καθολικών και Προτεσταντών.

Είναι όμως αλήθεια ότι στην προσπάθεια της να … «ξεχάσει», πέταξε τις παλιές αμαρτίες  της «έξω από την πόρτα του σπιτιού  της». Το αποτέλεσμα;

Σχεδόν μισή χιλιετία μετά, ο « Ιερός Πόλεμος» των φανατικών ήρθε να της θυμίσει ότι δεν …έκανε καλά τη δουλειά της. Και χτύπησε  ξανά την πόρτα της με τον πλέον αποτρόπαιο τρόπο. Ήρθε να σκοτώσει-πλέον  μέσα στο ίδιο της το σπίτι- με σκοπό να φιμώσει και να φοβίσει όσους εξακολουθούν να σκέπτονται και να δρουν ελεύθερα για έναν κόσμο φιλικό ειρηνικό και ανεκτικό.

Εκείνο όμως που δεν κατανοούν διεφθαρμένοι και φανατικοί  -απ’όπου κι αν προέρχονται – είναι ότι τέτοιες πράξεις χαλυβδώνουν τη δύναμη και το κουράγιο των ελεύθερων ανθρώπων. Ενισχύουν τη θέληση και εντείνουν το πείσμα του δημοσιογράφου, σκιτσογράφου, φωτοειδησεογράφου, τεχνικού και κάθε άλλου εργαζόμενου στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης   να υπηρετεί με αυταπάρνηση το επάγγελμα του.

Ως  λειτούργημα γιατί… έτσι το επέλεξε.

Κάθε χρόνο χάνουν τη ζωή τους, στη μάχη για  την Αλήθεια και την Ενημέρωση  πάνω από 100 δημοσιογράφοι σε όλο τον κόσμο .

Και δυστυχώς  έρχονται να προστεθούν άλλοι τόσοι  και περισσότεροι .

Οι νεκροί λειτουργοί του Τύπου (με την απόλυτη σημασία του όρου ), το 2014 έφθασαν τους 118 έναντι  105 το 2013. Σύμφωνα με τη Διεθνή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων, το Πακιστάν αναδείχθηκε η πιο επικίνδυνη χώρα για το επάγγελμα μας,  με 14 φόνους δημοσιογράφων. Ακολουθεί η Συρία, όπου έχασαν τη ζωή τους 12 δημοσιογράφοι. Επίσης, εννέα δολοφονίες συνέβησαν στο Αφγανιστάν και στα παλαιστινιακά εδάφη, ενώ  οκτώ δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν στο Ιράκ και άλλοι τόσοι κατά τη διάρκεια της  Ουκρανικής κρίσης.

Μεταξύ εκείνων που σκοτώθηκαν πέρσι  ήταν και οι Αμερικανοί δημοσιογράφοι Τζέιμς Φόλεϊ και Στίβεν Σότλοφ, οι οποίοι αποκεφαλίστηκαν από τους τζιχαντιστές του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και το Ιράκ. Τέσσερις Παλαιστίνιοι δημοσιογράφοι έχασαν τη ζωή τους στη Λωρίδα της Γάζας τον Ιούνιο της ίδιας χρονιάς και  άλλοι τέσσερις στην Κεντρική Αφρικανική Δημοκρατία τον Απρίλιο του 2014.

Και δυστυχώς η μαύρη λίστα  του θανάτου μακραίνει. Για να μας καταθλίψει αλλά και να μας… ενθαρρύνει. Αφού κάποιοι από εμάς εξακολουθούν να τολμούν και να τιμούν με τις πράξεις τους τα δημοκρατικά ιδεώδη .

Όταν τα όπλα της μισαλλοδοξίας  χτυπούν την ελευθερία της έκφρασης τί πρέπει να κάνουν   οι σύγχρονες  δημοκρατικές κοινωνίες; 

Να κάνουν την αυτοκριτική τους, να ενωθούν και  να θωρακιστούν. Ο θρήνος δεν αρκεί. Και ο διχασμός, πολύ περισσότερο, καταστρέφει. Έχουμε πλέον πόλεμο εντός συνόρων. Θα μείνουμε με δεμένα τα χέρια;