Κριτική στην πολιτική που αφορά τα μοντέλα κυκλικής οικονομίας στην Ελλάδα ασκεί ο ΣΕΒ κάνοντας λόγο για σημαντική υστέρηση της χώρας μας, ενώ επισημαίνει χαρακτηριστικά ότι η πιο πρόσφατη παρέμβαση της Πολιτείας, πέραν της χρέωσης του χρήστη πλαστικής σακούλας, με 3 λεπτά ανά σακούλα από 1-1-18 και 7 λεπτά ανά σακούλα από 1-1-19, αφορά κυρίως σε βελτιώσεις στην ανακύκλωση αποβλήτων συσκευασιών, στο πλαίσιο επίτευξης των εξαιρετικά φιλόδοξων, σήμερα πρακτικά ανέφικτων στόχων, που είχαν τεθεί στους Εθνικούς Σχεδιασμούς Διαχείρισης Αποβλήτων.
Το δελτίο του με τίτλο «Nαι στην κυκλική οικονομία -Όχι στην ανακύκλωση εσφαλμένων πολιτικών είναι αφιερωμένο στην κυκλική οικονομία, δηλαδή σε δράσεις που αποσκοπούν σε μείωση της σπατάλης των πόρων που χρησιμοποιούνται στην παραγωγική διαδικασία με την επαναχρησιμοποίηση προϊόντων, την παροχή υπηρεσιών σε πολλαπλούς χρήστες (sharing economy) κ.ά. Στις δραστηριότητες αυτές εντάσσονται νέες επενδύσεις ύψους 550 δισ. ευρώ στην Ευρώπη.
Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η πρόβλεψη για το 2020 στην ταφή των αστικών αποβλήτων είναι το 20% της παραγόμενης ποσότητας, ενώ με βάση στοιχεία του Εθνικού Σχεδιασμού Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων, η παραγωγή αστικών απορριμμάτων ανέρχεται σε 5 εκατ. τόνους ετησίως, εκ των οποίων μόνο το 20% ανακυκλώνεται.
Οι υπόλοιποι 4 εκατ. τόνοι (80%) οδηγούνται στους ΧΥΤΑ (Χώροι Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων), εκ των οποίων οι 3 εκατ. τόνοι είναι δυνητικά ανακυκλώσιμα και βιοαποικοδομήσιμα υλικά, τα οποία μεταφέρονται στους ΧΥΤΑ με κόστος μεταφοράς 135 εκατ. ευρώ.
Η αξία των ανακυκλώσιμων υλικών ανέρχεται σε 200 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 150 εκατ. χάνονται λόγω κακής διαχείρισης και τα 50 εκατ. επιστρέφουν στην πραγματική οικονομία. Υπολογίζεται, επίσης, ότι η αξία του κομπόστ που θα μπορούσε να παραχθεί από βιοαποκοδομήσιμα υλικά ανέρχεται σε 30 εκατ. ευρώ.
Πέραν των ήδη δρομολογημένων επενδύσεων στην κυκλική οικονομία, εντοπίζονται σε ευρωπαϊκό επίπεδο αναξιοποίητες επενδυτικές ευκαιρίες ύψους 320 δισ. σε ένα νέο κύμα δραστηριοτήτων κυκλικής οικονομίας στις αγροτικές καλλιέργειες, τη διαχείριση αποβλήτων, τις μεταφορές, τις κατασκευές, την παραγωγή ενέργειας, κοκ. Στο πλαίσιο αυτό, οι τάσεις και οι πρακτικές της κυκλικής οικονομίας ίσως να είναι περισσότερο επίκαιρες παρά ποτέ και για την ελληνική οικονομία.
«Η Πολιτεία οφείλει άμεσα να προχωρήσει στην άρση υφιστάμενων δυσκολιών και αγκυλώσεων που προκύπτουν από το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο, όπως π.χ. δοκιμές αξιοποίησης αποβλήτων σε βιομηχανικές δραστηριότητες. Απαραίτητη και η θέσπιση κινήτρων, όπως το τέλος ταφής, αλλά και κριτηρίων για ένταξη σχετικών επενδύσεων στον αναπτυξιακό νόμο 4399/16 ή για “πράσινες” προμήθειες», αναφέρει ο ΣΕΒ.
Η κυκλική οικονομία είναι σε κάποιο βαθμό η μετεξέλιξη της ανακύκλωσης, αν και όχι μόνο.
Στην ανακύκλωση, ένα χρησιμοποιημένο προϊόν αποσυντίθεται σε πρώτες ύλες που ανακτώνται προς επαναχρησιμοποίηση στην παραγωγή νέων προϊόντων. Στην κυκλική οικονομία, το προϊόν σχεδιάζεται εξαρχής έτσι ώστε να ανακατασκευάζεται ή να επαναμεταποιείται, για να επαναχρησιμοποιηθεί ως καινούργιο.
Μπαίνει, έτσι, φρένο στην αλόγιστη εξάντληση, ανεπιστρεπτί, των πλουτοπαραγωγικών πόρων του πλανήτη και την καταστροφή της βιόσφαιρας λόγω της μόλυνσης του περιβάλλοντος και της συνεπαγόμενης κλιματικής αλλαγής.
Διαβάστε ακόμα: 23 ερωτήσεις και απαντήσεις σχετικά με τη νομοθεσία για την πλαστική σακούλα
με Αριθμό Μητρώου 12691
