Ο Παπισμός μετράει αιώνες Ιστορίας.
Του Μιχάλη Κωνσταντή
Δημοσιογράφος-Ερευνητής
Με αφορμή, τη διαδικασία εκλογής νέου ηγέτη στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία θα επιχειρήσουμε κάποιες αναφορές σε ανάξιους Ποντίφικες, των οποίων το πέρασμά από την «Αγία» Έδρα στιγματίστηκε από σωρεία σκανδάλων και εγκλημάτων. Σε έναν άνευ χριστιανικών αρχών πόλεμο για εξουσία, χρήμα και ηδονή.
Ο Πάπας είναι ο πολιτικός ηγέτης της πόλης-κράτους του Βατικανού. Πριν το 1870, μάλιστα, η εδαφική κυριαρχία του επεκτείνονταν σε μια μεγάλη περιοχή της κεντρικής Ιταλίας, γνωστότερη ως Παπικό Κράτος.
Ωστόσο, το έγγραφο στο οποίο ήταν βασισμένα τα εδαφικά προνόμια, αποδείχθηκε το 15ο αιώνα ότι ήταν προϊόν πλαστογραφίας. Ο Επίσκοπος Ρώμης διατήρησε την κυριαρχία του στα παπικά κράτη μέχρι την ιταλική ενοποίηση το 1870, ωστόσο, ο τελικός πολιτικός διακανονισμός μεταξύ της ιταλικής κυβέρνησης και του Πάπα επήλθε με τις Συνθήκες του Λατερανού, το 1929, κατά τη διάρκεια του Φασιστικού καθεστώτος του Μουσολίνι.
Οι Πάπες – ποιμένες
Λίγοι Πάπες ήταν καλοκάγαθοι «ποιμένες» και δεκάδες ήταν αιμομίκτες, ραδιούργοι ακόμη και δολοφόνοι, ενώ η σκοτεινή κόλαση του Βατικανού και τα απροσέγγιστα αρχεία κρύβουν συγκλονιστικά μυστικά. Μέχρι την πρόσφατη αποδημία, στις 21 Απριλίου 2025 του Πάπα Φραγκίσκου -ενός μετριοπαθούς και ιδιαίτερα συμπαθούς Ποντίφικα- από τον θρόνο του Βατικανού πέρασαν άλλοι 265 προκαθήμενοι της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας. Ο Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο, γνωστός από το 2013 ως πάπας Φραγκίσκος υπήρξε το δροσερό αεράκι στον αποπνικτικό βούρκο του κρατιδίου. Και μέχρι να βγει ο λευκός καπνός από το «Κονκλάβιο» και έχουμε το νέο Πάπα, ας κάνουμε μια σύντομη αναδρομή στα πιο σκοτεινά πρόσωπα που πέρασαν από την «Ιερή Έδρα».
Ο τιμήσας τον Θρόνο Πάπας Φραγκίσκος
«Habemus Papam» είναι η περίφημη λατινική έκφραση που αποτελεί αναγγελία του νέου Ποντίφικα. «Έχουμε Πάπα» αναφώνησε ο «πρωτοδιάκονος» του Κολλεγίου των Καρδιναλίων για να ανακοινώσει από το μπαλκόνι της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου ότι έχει εκλεγεί νέος Πάπας, ο οποίος είναι ο 267ος στην ιστορία της Καθολικής εκκλησίας. Και επειδή ο κάθε εκλεγμένος Πάπας είναι άνθρωπος, κάποιοι από εκείνους τους 266 που εξελέγησαν και λειτούργησαν ως Επίσκοποι Ρώμης, υπέπεσαν και σε αμαρτήματα. Κάποιοι λέρωσαν τα σύμβολα με την αχρεία ζωή τους και τον τρυφηλό βίο τους, κάποιοι υπήρξαν τρισάθλιοι παιδόφιλοι, εξουσιομανείς, ανάλγητοι φιλάργυροι, δολοπλόκοι, ανόσιοι και απάνθρωποι.
Ο πάπας Φραγκίσκος εξελέγη το 2013 και ανέλαβε Προκαθήμενος του Καθολικού Ιερατείου μετά την παραίτηση του προκατόχου του, την εποχή που η Εκκλησία του πάλευε με τη διαφθορά και τις συνέπειες του σκανδάλου σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών. Ο τελευταίος πάπας τίμησε τον ρόλο και τον θρόνο του, όμως υπήρξαν πολλοί Ποντίφικες, που αντί για την αγιοσύνη τους… τρύπωσαν στα βιβλία της Ιστορίας για τα ανοσιουργήματα και τις σατανικές πράξεις τους, τον άθλιο και αμαρτωλό τους βίο.
Και οι … «ντροπές» της Αγίας Έδρας
Ο Πάπας Στέφανος ΣΤ΄ (Μάιος 896-Αύγουστος 897), έτρεφε απροσμέτρητο μίσος για τον προ-προκάτοχό του Φόρμοζο, που αν και μήνες θαμμένος στο χώμα, ο νέος Πάπας διέταξε την εκταφή του σαπισμένου πτώματος. Υποχρέωσε, δε, τους υπηρέτες του να ντύσουν τον νεκρό- ή ό,τι είχε απομείνει από αυτόν- με παπική ενδυμασία και τον κάθισε στο παπικό θρόνο για να δικαστεί. Ο Στέφανος ΣΤ΄ διέταξε να σύρουν το σάπιο σώμα του Φόρμοζου στους δρόμους της Ρώμης και να το πετάξουν στον ποταμό Τίβερη.
Ο Πάπας Στέφανος ΣΤ΄, πάντως, έναν χρόνο μετά στραγγαλίστηκε από τους εχθρούς του, έχοντας φρικτό τέλος στο σύντομο πέρασμά του από την Αγία Έδρα.
Ο Ιωάννης XII (955-964) ανέβηκε στον παπικό θρόνο στα 18 του χρόνια. Και επειδή στα 18 το πάθος ενός εφήβου είναι ασυγκράτητο, ο Πάπας μετέτρεψε την κατοικία του από οίκο του Θεού σε οίκο ανοχής. Ο Ιωάννης συμμετείχε σε δολοφονίες, επίκληση δαιμόνων και σε σεξουαλικές σχέσεις με τις αδερφές του. Κι αυτός, όμως, δεν είχε καλό τέλος: ένας απατημένος σύζυγος έπιασε τη γυναίκα του στο κρεβάτι με τον Ιωάννη XII και τον ξυλοκόπησε τόσο άσχημα, που κατέληξε τρεις μέρες αργότερα από τα τραύματά του.
Ο πατέρας του Πάπα Βενέδικτου του Θ΄ (1032-1048), δωροδοκώντας τους Ρωμαίους, απέκτησε την παπική έδρα για λογαριασμό του γιου του, που έγινε Πάπας σε ηλικία μόλις 20 ετών. Λέγεται πως ήταν κλέφτης, δολοφόνος και όλη η Ρώμη τον μισούσε και τον φοβόταν. Ήταν ο μόνος Πάπας που εκλέχθηκε περισσότερες από μία φορές (συγκεκριμένα τρεις) και πούλησε το αξίωμά του. Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια τον αποκαλεί «ντροπή για την καθέδρα του Αγίου Πέτρου».
Ο Βονιφάτιος VIII (1294-1303) ήταν ο Πάπας στον οποίον αποδόθηκε η εμετική ρήση «η παιδεραστία δεν είναι πιο προβληματική από το να τρίβεις το ένα χέρι με το άλλο», κάνοντας προφανώς πράξη τα λόγια του Χριστού: «Άφετε τα παιδία και μη κωλύετε αυτά ελθείν προς με». Ο Αντίχριστος και βδελυρός…
Ο Σίξτος Δ΄ (1471-1484) έμεινε στην Ιστορία κυρίως για την οικοδόμηση της Καπέλα Σιστίνα. Καθώς και τις νωπογραφίες που κοσμούν το εσωτερικό της, κυρίως του Μιχαήλ Αγγέλου, ο οποίος φιλοτέχνησε την οροφή. Είχε έξι νόθα παιδιά, με το ένα να είναι καρπός αιμομιξίας με την αδερφή του. Ο Πάπας, ωστόσο, ήταν ιδιαίτερα αυστηρός με όλους τους άλλους σε θέματα… ηθικής. Έτσι, φορολόγησε άγρια τις ιερόδουλες και έκοβε μέρος του μισθού των ιερωμένων που είχαν ερωμένες!
Ο Ιννοκέντιος Η΄ (1484-1492) μόνον αθώος δεν ήταν, όπως σήμαινε το όνομά του: είχε οκτώ νόθους γιούς (ανίψια τα έλεγε). που λυμαίνονταν τη Ρώμη. Κυνήγησε τις μάγισσες, χρηματοδότησε το δουλεμπόριο και στα τελευταία χρόνια της ζωής του τρεφόταν μόνο με γάλα από γυναικείο στήθος.
Ο Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ΄ (1492-1503), ένας από τους Βοργίες -οικογένεια συνώνυμη με σκάνδαλα, όργια, δολοπλοκίες, φόνους- εξαγόρασε την εκλογή του δωροδοκώντας καρδιναλίους κι όταν εξελέγη διόρισε συγγενείς και φίλους του σε θέσεις εξουσίας. Δεν δίστασε να εξοντώσει (με κάθε τρόπο) καρδιναλίους και να καρπωθεί την περιουσία τους. Ο Αλέξανδρος ΣΤ΄ είχε αμέτρητες ερωτικές σχέσεις και επίσης αμέτρητα τέκνα τα οποία, όμως, αναγνώρισε. Καρπός του πάπα Αλέξανδρου ήταν η διαβόητη Λουκρητία Βοργία, δούκισσα της Φεράρας, πασίγνωστη για την ομορφιά της, τους σκανδαλώδεις έρωτές της αλλά και για τα εγκλήματα στα οποία φέρεται να είχε αναμειχθεί. Ο Αλέξανδρος ΣΤ΄ ήταν αμετανόητα διεφθαρμένος και ακόλαστος σε όλη του τη ζωή, ενώ πέραν πολλών άλλων εγκλημάτων ήταν υπεύθυνος για το θάνατο του διάσημου Δομηνικανού μοναχού Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα, που καταδικάστηκε σε θάνατο κατηγορούμενος ως αιρετικός το 1498 και κάηκε στην Πιάτσα ντελλα Σινιορία. (Είδαμε το συγκεκριμένο σημείο, όσοι επισκεφτήκαμε με την «Ιονική Ενότητα», την Φλωρεντία).
Ο πάπας Αλέξανδρος πέθανε μυστηριωδώς, το πτώμα του εγκαταλείφθηκε στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου, εξαιτίας των ταραχών που ξέσπασαν την επομένη του θανάτου του και όταν άρχισε να μυρίζει, η σορός του ρίχτηκε στα υπόγεια του Βατικανού. Αξίζει να επισημανθεί, επιπροσθέτως, ότι στην περίοδο της Παπικής του εξουσίας έλαβε χώρα και «το Όργιο με τα Κάστανα». Ήταν η βραδιά που ο πάπας της Ρώμης και ιερείς έγιναν ένα με τις πόρνες και ξεφάντωσαν μέχρι το πρωί, αφήνοντας για λίγο στην άκρη τις διδαχές της Αγίας Γραφής και τον υποτιθέμενο μισογυνισμό τους. Ο γιος του Πάπα Αλέξανδρου ΣΤ’, ο καρδινάλιος Καίσαρας Βοργίας, είχε διοργανώσει ένα δείπνο ακολασίας, στο οποίο έπαιρναν μέρος 50 γυμνές πόρνες πολυτελείας ή σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς 50 γυναίκες της καλής κοινωνίας της Ρώμης που υποδύονταν τις πόρνες! Η νύχτα στο Παπικό Παλάτι, στις 30 Οκτωβρίου 1501, περιείχε τόσο ακραία περιστατικά, που τα κατέγραψε στο ημερολόγιό του ο επίσημος τελετάρχης του Παπικού κράτους, Γιόχαν Μπέρχαρντ.
Ο Ιούλιος Β΄ (1503-1513), ήταν ανιψιός του Σίξτου του Δ΄ και διήγε έκλυτο βίο. Από τη σύφιλη που είχε κολλήσει από συνευρέσεις με πόρνες, λέγεται ότι Μεγάλη Παρασκευή τα πόδια του ήταν τόσο πολύ καλυμμένα από πληγές, που κανείς δεν μπορούσε να τα φιλήσει.
Ο Λέων Ι΄ (1513-1521) ήταν διάσημος για τις πολυτελείς δαπάνες του κατά τη διάρκεια της θητείας του. Προέρχονταν από την ιστορική οικογένεια των Μεδίκων, τον πανίσχυρο οίκο από τη Φλωρεντία, που για τρεις ολόκληρους αιώνες (1434-1737) μεσουρανούσε στην Ιταλική χερσόνησο. Ο παππούς του Κόζιμο και ο πατέρας του Λορέντζο ήταν τόσο δυνατοί που φόβιζαν όχι μόνο τους εντός Ιταλίας εχθρούς, τη Βενετία και τη Νάπολη πρωτίστως, αλλά και όλους τους τότε ισχυρούς λαούς της Ευρώπης. Ο Λέων Ι΄ έγινε προστάτης των Τεχνών και ανέθεσε την ανοικοδόμηση της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου. Όταν τα χρήματα τελείωσαν, έπεισε τους πιστούς ότι μπορούσαν να αγοράσουν θέση στον Παράδεισο με τα «Συγχωροχάρτια» που θα τους παρείχε (με το αζημίωτο) και που θα διέγραφαν τις αμαρτίες τους. Επιπροσθέτως, ως γνήσιος Φλωρεντίνος πρίγκιπας (γιος του περίφημου Λορέντζο του Μεγαλοπρεπούς), ήταν άνθρωπος χωρίς ηθικούς ενδοιασμούς. Αύξησε τον αριθμό των καρδιναλίων από 200 σε 700, για να πουλήσει τους τίτλους και να βρει χρήματα για τον Άγιο Πέτρο και τα προσωπικά του έξοδα. Συνολικά, αυτά τα εξαγοράσιμα αξιώματα του απέφεραν περίπου 600.000 δουκάτα. Τα χρήματα αυτά δεν ήταν αρκετά, και ο Πάπας εκμεταλλεύτηκε μία από τις τελευταίες αποφάσεις του Ιουλίου Β΄ να προσφέρει συγχωροχάρτια με αντάλλαγμα εισφορές για τη βασιλική, προκειμένου να δημιουργήσει τελικά μια μεγάλη πανευρωπαϊκή επιχείρηση διάθεσης… συγχωροχαρτιών. Ένας άγνωστος Γερμανός ιερέας, ο Μαρτίνος Λούθηρος, που είχε επισκεφθεί τη Ρώμη το 1511 και είχε φρίξει με όσα είχε δει, είπε: «Αν υπάρχει Κόλαση, η Ρώμη είναι χτισμένη πάνω της», ενώ εξαπέλυσε εκστρατεία ενάντια στις σπατάλες του Βατικανού. Στις 31 Οκτωβρίου 1517, ο Λούθηρος τοιχοκόλλησε μια λίστα με θέσεις στην εξώπορτα της εκκλησίας του, στη γερμανική πόλη της Βυρτεμβέργης. Ο Λέων Ι΄ δεν ήταν σε θέση να αντιληφθεί το επικείμενο ρήγμα στους κόλπους του χριστιανισμού. Στις 15 Ιουνίου 1520, ενώ βρισκόταν σε κυνήγι, υπέγραψε μια βούλα με την οποία ανακήρυξε αιρετικό τον Γερμανό Αυγουστίνο μοναχό και έτσι η «Μεταρρύθμιση» πήρε το δρόμο της. Τέλος ο Λέων Ι΄, συνέχισε τις συνήθειες νεποτισμού των Μεδίκων, κάνοντας επίσης Πάπα τον ξάδελφό του Ιούλιο με το όνομα Κλήμης ο Ζ΄ (1523-1534) και τον ανιψιό του Ιννοκέντιο, καρδινάλιο.
Ο Παύλος Γ΄ (1534-1549) της οικογένειας Φαρνέζε, ζούσε επιδεικτικά άσωτη ζωή από νεαρός κληρικός ακόμη, έχοντας ερωμένη τη Σίλβια Ρουφίνι, με την οποίαν απέκτησε 4 νόθους γιους. Ανέβασε κι εκείνος σε υψηλές θέσεις συγγενικά του πρόσωπα. Τον πρώτο νόθο γιο του, Πέτρο Λουδοβίκο, τον έκανε Δούκα της Πάρμας, ενώ διόρισε Καρδιναλίους τους δισέγγονούς του Αλέξανδρο Σφόρτσα και Γκουίντο Ασκάνιο Σφόρτσα, ηλικίας 14 και 16 ετών αντίστοιχα!
Ο Παύλος Δ΄ (1555-1559) ήταν ένας από τους χειρότερους Πάπες που έμεινε στην Ιστορία για τις φρικτές πράξεις αντισημιτισμού. Αντί να είναι το ηθικό σύμβολο της Εκκλησίας, ο Παύλος Δ’ δημιούργησε εβραϊκό γκέτο σε ένα τμήμα της Ρώμης, υποχρεώνοντας τους εβραίους πολίτες να φορούν κίτρινα καπέλα. Κι όλα αυτά τον 16ο αιώνα. (Ο Χίτλερ «εμφανίσθηκε» 400 χρόνια μετά). Ήταν τόσο μισητός ο πάπας Παύλος Δ’, που όταν πέθανε, οι πολίτες το γιόρτασαν, γκρεμίζοντας τα αγάλματά του σε όλη την πόλη.
Έγγραφα του Βατικανού, που είδαν το φως της δημοσιότητας πρόσφατα, αποκαλύπτουν ένα επτασφράγιστο μυστικό: όταν ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Πάπας Πίος XII (1939-1958) διαπραγματευόταν με έναν Ναζί πρίγκιπα για να συνάψει συμφωνίες με τον Αδόλφο Χίτλερ. Δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι ο Πάπας έθεσε ποτέ ως πρόβλημα το μένος των Ναζί κατά των Εβραίων της Ευρώπης. Καθώς ο πόλεμος μαινόταν, ο Πίος XII δέχτηκε μεγάλη πίεση για να καταγγείλει το καθεστώς του Χίτλερ, ωστόσο, το αρνήθηκε μέχρι τέλους. Ο Πάπας Πίος ΙΙΧ πέθανε το 1958 από καρκίνο, έχοντας φρικτούς πόνους και παραισθήσεις.
Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Α΄ (1978) είχε μια από τις πλέον σύντομες παπικές θητείες. Οι αντιφάσεις του Βατικανού, δε, άφησαν αναπάντητα ερωτήματα, για το αν δολοφονήθηκε. Ο Πάπας Ιωάννης Παύλος Α΄ άφησε την τελευταία του πνοή στις 29 Σεπτεμβρίου του 1978, 33 μόλις ημέρες μετά την εκλογή του. Η επίσημη εκδοχή του Βατικανού για τον θάνατο του Ποντίφικα ήταν «έμφραγμα του μυοκαρδίου», όμως οι αντιφάσεις θέριεψαν τις θεωρίες συνωμοσίας που έκαναν λόγο για δολοφονία. Το Βατικανό ανακοίνωσε, μεν, ότι ο Ιωάννης Παύλος Α’ πέθανε από καρδιακή προσβολή, ωστόσο δεν έγινε ποτέ νεκροψία – νεκροτομή στη σορό του. Αμφισβητήθηκε έντονα, τότε, για το πώς οι αξιωματούχοι της Αγίας Έδρας ήταν σίγουροι ότι ο Πάπας είχε πεθάνει από καρδιακή προσβολή και όχι από κάτι άλλο.
Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ΄(2005-2013) παραιτήθηκε από τη θέση του το 2013, όταν έρευνα αποκάλυψε ότι εκβιάζονταν ομοφυλόφιλοι επίσκοποι.
