Αμαζόνες: Η ελληνική μυθολογία κρύβει αλήθειες!

Οι Αμαζόνες, αυτές οι οι γυναίκες που πολεμούσαν και κυνηγούσαν όπως οι άντρες, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, μπορεί και να υπήρξαν !

27 Μαρτίου 2024 - 14:40

«Φαίνεται ότι υπάρχει αλήθεια πίσω από τους μύθους και τους θρύλους της αρχαίας Ελλάδας» δήλωσε στον Observer η ιστορικός Μπέτανι Χιουζ.

«Ένας πολιτισμός δεν αποτελείται από έναν μόνο τάφο. Αν μιλάμε για έναν πολιτισμό που διασχίζει τον Καύκασο και τη Στέπα, όπως έλεγαν όλοι οι αρχαίοι, προφανώς χρειάζεσαι και άλλα λείψανα» πρόσθεσε.

Μερικοί από τους σκελετούς αποκαλύπτουν ότι οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν τόξα και βέλη εκτενώς, σύμφωνα με την ιστορικό.

«Τα δάχτυλά τους είναι παραμορφωμένα επειδή χρησιμοποιούσαν τόσο πολύ τα βέλη. Οι αλλαγές στις αρθρώσεις των δακτύλων δεν θα προέκυψαν μόνο από το κυνήγι. Επρόκειτο για μια διαρκή εξάσκηση. Αυτό που είναι πολύ συναρπαστικό είναι ότι πολλά από τα οστικά στοιχεία δείχνουν σαφείς ενδείξεις για παρατεταμένο χρόνο στη σέλα. Οι λεκάνες τους είχαν ανοίξει επειδή ιππεύαν άλογα. Τα οστά τους διαμορφώθηκαν από τον τρόπο ζωής τους» εξήγησε η ιστορικός.

Η ίδια σημείωσε ότι τα κοσμήματα που ανακαλύφθηκαν περιλαμβάνουν περιδέραια από κορνεόλη.

«Η κορνεόλη είναι μια ημιπολύτιμη πέτρα. Την βλέπουμε συχνά σε αρχιέρειες ή θεές. Είναι λοιπόν ένα σημάδι γυναικών με κύρος» συμπλήρωσε.

Οι Αμαζόνες μπορεί να υπήρξαν πραγματικά, υποστηρίζει αρχαιολόγος — (Οπλισμένη Αμαζόνα, 500 π.Χ., Κρατικές Συλλογές Αρχαιοτήτων, Βερολίνο).

Ένα νέο ντοκιμαντέρ

Τα ευρήματα θα αποκαλυφθούν σε μια νέα σειρά του Channel 4 τον Απρίλιο, με τίτλο «Οι θησαυροί του κόσμου της Μπέτανι Χιουζ (Bettany Hughes’ Treasures of the World). Ένα από τα επεισόδια, που έχει τίτλο «Δρόμοι του μεταξιού και ο Καύκασος», επικεντρώνεται σε ένα μέρος του κόσμου που υπήρξε μάρτυρας της ροής των πολιτισμών για αιώνες, όπου οι εμπορικοί δρόμοι ένωναν την Ασία με την Ευρώπη.

Στο επεισόδιο αυτό, η ιστορικός επισκέπτεται το ορεινό χωριό Khinalig στον Ευρύτερο Καύκασο, το ψηλότερο κατοικημένο μέρος της Ευρώπης. Είναι τόσο απομακρυσμένο που «αισθάνεται σαν να χάνεται στο χρόνο», λέει, σημειώνοντας ότι η τοπική γλώσσα δεν ομιλείται πουθενά αλλού. Εκεί, υπάρχει ένας οικισμός από την Εποχή του Χαλκού και μερικοί από τους 2.000 κατοίκους του υποστηρίζουν ότι στην αρχαιότητα, οι γυναίκες μεταμφιέζονταν σε άντρες και κάλυπταν τα πρόσωπά τους με μαντήλια – ιστορίες που μεταδόθηκαν από γενιά σε γενιά.

«Οι κάτοικοι είπαν ότι όλες οι γιαγιάδες τους πολεμούσαν. Οι άντρες ήταν όλοι μακριά με τα κοπάδια. Οι γυναίκες κάλυπταν πάντα τα πρόσωπά τους για να πολεμήσουν, κάτι που ανέφεραν οι αρχαίες πηγές, ώστε οι άνθρωποι να μην ξέρουν αν είναι γυναίκες ή άνδρες» κατέληξε η ιστορικός.