Αντζελίνα Τζολί για το ναυάγιο: “Αρρώστησα από τα νέα”

Η Αντζελίνα Τζολί με ανάρτηση της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης  σχολίασε με τον δικό της τρόπο το πολύνεκρο ναυάγιιο. Παράλληλα η διάσημη ηθοποιός μοιράστηκε με τον κόσμο μια ιστορία που αναδεικνύει τους λόγους για τους οποίους ανεβαίνουν οι πρόσφυγες σε τέτοια σκάφη, βάζοντας στο στόχαστρο τις χώρες της Δύσης που, σύμφωνα με την ίδια «επεμβαίνουν με τρόπους που διαταράσσουν τη ζωή τους και βγάζουν κέρδος από τους πόρους τους».

Σύνταξη: ecozen.gr

Να σημειωθεί ότι για 21 χρόνια η ηθοποιός κατείχε τον ρόλο της ειδικής απεσταλμένης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες (HCR).

Συγκεκριμένα η Αντζελίνα Τζολί έγραψε: «Αρρώστησα από τα νέα. Κανείς δεν ρισκάρει τη ζωή του με αυτόν τον τρόπο, εκτός αν δεν έχει επιλογές. Γνώριζα έναν άντρα που έχασε τη γυναίκα του και την κόρη του αφού έμεινε κοντά στο σώμα τους για ώρες προσπαθώντας να τις κρατήσει στη ζωή. Αναρωτήθηκα γιατί θα ανέβαιναν σε ένα τόσο γεμάτο σκάφος αν φαινόταν επικίνδυνο. Και γιατί να ρισκάρουν εξαρχής; Ανέφερε πως έμεινε για χρόνια σε εμπόλεμη ζώνη εργαζόμενος ως γιατρός. Έπειτα αποφάσισε να πάρει την οικογένεια σε μια χώρα στα σύνορα, όπου βίωσαν διακρίσεις. Δεν μπορούσαν να δουλέψουν, η κόρη τους δεν μπορούσε να πάει σχολείο. Παρενοχλούσαν τη γυναίκα του, που παρακαλούσε τον άντρα της να κανονίσει τη μεταφορά της οικογένειας με πλοίο. Δούλεψαν για να μαζέψουν λεφτά και να αγοράσουν εισιτήρια. Ανέβηκαν σε ένα μικρό σκάφος. Έπειτα ανέβηκαν σε ένα μεγαλύτερο, γεμάτο με ανθρώπους, όπου τους ζητήθηκε να φύγουν. Ο διακινητής αρνήθηκε να τους πάει πίσω στη στεριά.Έπειτα, ένα άλλο πλοίο τους εμβόλισε και το σκάφος άρχισε να βουλιάζει. Ο άντρας κρατούσε για ώρες τη γυναίκα και την κόρη του. Δίχως να μπορεί να τις κρατήσει στην επιφάνεια τις έχασε. Αφιέρωσε τη ζωή του για να βοηθάει τους άλλους ως γιατρός…”

Δεν είναι κακός άνθρωπος ή κακός πατέρας. Δεν είχε επιλογές. Ένας από τους μύθους είναι ότι (σσ. μπαίνουν σε αυτά τα σκάφη) με την επιθυμία για μια καλύτερη ζωή. Αυτός ο μύθος υποβαθμίζει τις φρικαλεότητες που ζουν αυτοί οι άνθρωποι. Πρέπει να εστιάσουμε στους λόγους που μετανάστες και άλλοι άνθρωποι δεν μπορούν να παραμείνουν στις εστίες τους. Όταν δεν υποστηρίζουμε τους νόμους για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Όταν, εμείς η Δύση, επεμβαίνουμε με τρόπους που διαταράσσουν τη ζωή τους και βγάζουν κέρδος από τους πόρους τους, όταν τρεφόμαστε από τη φτώχεια τους αγοράζοντας τη γη τους… όλα αυτά είναι κομμάτια της τραγωδίας και της αδικίας που οδηγεί αυτούς τους ανθρώπους να ρισκάρουν τη ζωή τους».