“Για καφέ στο Μανχάταν”
Σε όλη της την επαγγελματική διαδρομή θα γνωρίσει την καταξίωση, αλλά πάντοτε θ’ αναρωτιέται ποιο είναι το σωστό απέναντι στον εαυτό της και τους άλλους. Ακόμα και αν δεν προδώσει ποτέ κανέναν. Όταν βρεθεί μόνη στο Μανχάταν, θα αναλογιστεί όλα τα χρόνια που πέρασαν και όσα άφησε πίσω της. Η παντοτινή αγάπη πηγάζει και βγαίνει μέσα απ’ τον άνθρωπο. Είναι το κομμάτι της συνείδησής του που στο τέλος μένει αγνό και καθαρό. Η ανιδιοτελής αγάπη είναι το νόημα της ζωής.
Αυτοφωτογραφήσεις-Selfies
Είναι ένα εσωτερικό ταξίδι, μια selfie, είναι o κόσμος της διάθεσης. Οι «Αυτοφωτογρα‐ φήσεις» ή «Selfies» στην αγγλική γλώσσα, είναι ροές έµπνευσης, υπενθυµίσεις που απελευθερώνουν τη µνήµη όταν η ποίηση περιπλέκει εκεί µέσα τις συµπυκνωµένες λέξεις της, γεµάτες νόηµα. Οι «Αυτοφωτογραφήσεις» είναι ποιήματα που έχουν κυρίως την αγάπη, το µέλλον, την ανάµνη‐ ση, το αίσθηµα και την ανάγκη ύπαρξης για όλα τα συναισθήµατα που η ελευθερία αναδύει την πλέρια φύση της. Πρόκειται για εσώτερες, βαθιές σκιαγραφήσεις πριν από ένα λεπτό, δύο λεπτά, µία µέρα, δύο ώρες, µήνες, χρόνια…
Κάποια ποιήµατα τα έγραψε η Μαρία Άνθη παλαιότερα, φιλοσοφώντας πάνω στο ερώτηµα «τι εστί ζωή», ενώ άλλα είναι εµπνευσµένα από µέρη που είτε έζησε είτε επισκέφθηκε πρόσφατα. Αυτά τα ποιήµατα προσπάθησε να έχουν ένα νεανικό άρωµα, έναν τόνο σύγχρονο και να απαθανατίζουν τη στιγµή ενός εξωτερικού και εσωτερικού κόσµου…
Αυτοφωτογραφήσεις
Στων µαργαριταριών τις λάµψεις της ηµέρας εκείνης, στράφηκα σε ηλιοθεάσεις, το µέλλον να ατενίσεις. Ήταν µια οπτασία στης νιότης τα γλυκά νερά, στον οίστρο µια παιδική αφέλεια.
Στων µατιών σου η θύελλα γινόταν χαραυγή, κι εγώ ξεκίνησα για νέα όνειρα.
Λάµψεις και εκλάµψεις έσβησαν την τρικυμία, του εγωισµού τις γλυκές ενσταλάξεις.
Κρασί µαυροδάφνη σου έδωσα.
H ενατένιση πως να σε αφήσει…
Χαράς λυγµός!
Κι ύστερα τράβηξα µια πινελιά,
σε θάλασσες κι αστέρια,
που µας είχα αυτοφωτογραφίσει…
