Ηλιακή καταιγίδα πριν 10 χιλιάδες χρόνια ανησυχεί τους επιστήμονες

Σύνταξη: ecozen.gr

Μία ηλιακή καταιγίδα 9.200 χρόνια πριν δημιουργεί ανησυχία στους επιστήμονες: Δείχνει πόσο ανοχύρωτοι είμαστε και αναρωτιούνται αν είμαστε έτοιμοι για την επόμενη.

Μια εξαιρετικά ισχυρή ηλιακή καταιγίδα έπληξε τον πλανήτη μας πριν από 9.200 χρόνια, αφήνοντας τα μόνιμα σημάδια της στον πάγο που ήταν θαμμένος βαθιά κάτω από τη Γροιλανδία και την Ανταρκτική.

Μια νέα μελέτη αυτών των αρχαίων δειγμάτων πάγου διαπίστωσε ότι αυτή η μέχρι πρότινος άγνωστη καταιγίδα είναι ένα από τα ισχυρότερα ξεσπάσματα του ηλιακού φαινομένου που έχουν εντοπιστεί ποτέ και θα είχε καταστρέψει τα σύγχρονα συστήματα επικοινωνίας αν χτυπούσε  τη Γη  σήμερα.

Αλλά ίσως το πιο εκπληκτικό είναι ότι η τεράστια καταιγίδα φαίνεται να έχει χτυπήσει κατά τη διάρκεια ενός ηλιακού ελάχιστου, το σημείο κατά τη διάρκεια του 11χρονου κύκλου  του ήλιου όπου οι ηλιακές εκρήξεις είναι συνήθως πολύ λιγότερο συχνές, σύμφωνα με τη μελέτη. Λόγω αυτής της απροσδόκητης ανακάλυψης, οι ερευνητές της μελέτης ανησυχούν ότι οι καταστροφικές ηλιακές καταιγίδες θα μπορούσαν να χτυπήσουν όταν δεν τις περιμένουμε – και ότι η Γη μπορεί να μην είναι προετοιμασμένη όταν φτάσει η επόμενη μεγάλη τέτοια καταιγίδα.

«Αυτές οι τεράστιες καταιγίδες δεν περιλαμβάνονται επί του παρόντος επαρκώς στις εκτιμήσεις κινδύνου», δήλωσε ο συν-συγγραφέας της μελέτης Raimund Muscheler, ερευνητής γεωλογίας στο Πανεπιστήμιο Lund της Σουηδία. «Είναι υψίστης σημασίας να αναλύσουμε τι θα μπορούσαν να σημαίνουν αυτά τα γεγονότα για τη σημερινή τεχνολογία και πώς μπορούμε να προστατευτούμε».

Όταν τα αστέρια επιτίθενται

Ηλιακές καταιγίδες συμβαίνουν όταν οι γραμμές μαγνητικού πεδίου στο στέμμα του ήλιου (το εξώτατο μέρος της ατμόσφαιρας του ήλιου ) μπλέκονται και στη συνέχεια κουμπώνουν βίαια στη θέση τους. Αυτή η ξαφνική μαγνητική επανασύνδεση μπορεί να απελευθερώσει τεράστιες ποσότητες πλάσματος και μαγνητικού πεδίου γνωστές ως στεφανιαίες εκτοξεύσεις μάζας (CMEs), οι οποίες σερφάρουν στο διάστημα σαν μια ριπή ηλιακό ανέμου.

Εάν ένα ισχυρό CME περάσει πάνω από τη Γη, μπορεί να συμπιέσει τη μαγνητική ασπίδα του πλανήτη, προκαλώντας αυτό που είναι γνωστό ως γεωμαγνητική καταιγίδα.

Διαδικτυακή αποκάλυψη

Ήπιες γεωμαγνητικές καταιγίδες μπορούν να βλάψουν τους δορυφόρους και να διακόψουν τις ραδιοφωνικές εκπομπές. σφοδρές καταιγίδες, όπως οι «καταιγίδες του Halloween» του 2003, μπορούν να προκαλέσουν εκτεταμένες διακοπές ρεύματος σε όλο τον κόσμο και να βλάψουν σοβαρά την ηλεκτρική υποδομή, όπως οι μετασχηματιστές ισχύος. Μερικοί ερευνητές φοβούνται ότι μια αρκετά μεγάλη ηλιακή καταιγίδα θα μπορούσε επίσης να καταστρέψει τα υποθαλάσσια καλώδια Διαδικτύου του κόσμου, με αποτέλεσμα μια «Διαδικτυακή αποκάλυψη » που θα αφήσει μεγάλα τμήματα του παγκόσμιου πληθυσμού αποσυνδεδεμένα για μήνες.

Οι εκρήξεις CME συνήθως κορυφώνονται κάθε 11 χρόνια περίπου, όταν ο ήλιος εισέρχεται στο μέρος του κύκλου της φυσικής δραστηριότητάς του που είναι γνωστό ως ηλιακό μέγιστο – τη στιγμή που η μαγνητική δραστηριότητα στο στέμμα είναι σε υψηλή ταχύτητα.

Η ανησυχία των επιστημόνων

Σήμερα, οι δορυφόροι μπορούν να παρακολουθούν απευθείας τις ηλιακές εκρήξεις. Αλλά η εύρεση αποδεικτικών στοιχείων για αρχαίες καταιγίδες δεν είναι εύκολη υπόθεση. Οι συγγραφείς της νέας μελέτης αναζήτησαν στοιχεία για ειδικά σωματίδια γνωστά ως κοσμογονικά ραδιονουκλίδια – ουσιαστικά, ραδιενεργά ισότοπα που δημιουργούνται όταν τα φορτισμένα ηλιακά σωματίδια συγκρούονται με στοιχεία στην ατμόσφαιρα της Γης .

Αυτά τα ραδιενεργά σωματίδια μπορούν να εμφανιστούν σε φυσικά αρχεία, όπως δακτυλίους δέντρων και πυρήνες πάγου. Στη μελέτη, οι συγγραφείς εξέτασαν το τελευταίο, αναλύοντας αρκετούς πυρήνες που είχαν διατρηθεί στην Ανταρκτική και τη Γροιλανδία. Πυρήνες και από τις δύο τοποθεσίες έδειξαν μια αξιοσημείωτη ακίδα στα ραδιονουκλίδια  βηρύλλιο -10 και  χλώριο -36 περίπου πριν από 9.200 χρόνια, υποδεικνύοντας ότι μια ισχυρή ηλιακή καταιγίδα σάρωσε τη Γη εκείνη την εποχή.

Η εμφάνιση της νέας καταιγίδας που ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια ενός ηλιακού ελάχιστου, όταν η μαγνητική δραστηριότητα στον ήλιο θα πρέπει να είναι χαμηλή, άφησε τους συγγραφείς της μελέτης μπερδεμένους και ανήσυχους.

Σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης, είναι πλέον απαραίτητο για τους ερευνητές να ανιχνεύσουν πιο αρχαίες, ακραίες καταιγίδες στον πυρήνα του πάγου και στα αρχεία των δακτυλίων των δέντρων, για να προσδιορίσουν εάν υπάρχει κάποιο είδος μοτίβου πέρα ​​από τον 11ετή κύκλο του ήλιου που υπαγορεύει πότε θα συμβούν οι πιο ακραίες καταιγίδες.

Η μελέτη δημοσιεύτηκε στις 11 Ιανουαρίου στο περιοδικό  Nature Communications .

ΠΗΓΗ: space.com και livescience.com