“Ζωντανό απολίθωμα” – Πίστευαν ότι έχει εξαφανιστεί για 273 εκατ. χρόνια

Σύνταξη: ecozen.gr

Μια συμβιωτική σχέση μεταξύ δύο θαλάσσιων μορφών ζωής μόλις ανακαλύφθηκε ότι ευδοκιμεί στον βυθό του Ειρηνικού Ωκεανού και ενώ θεωρούνταν δεδομένο μέσω των απολιθωμάτων ότι έχει εξαφανιστεί, για εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια.

Για την ακρίβεια, οι επιστήμονες βρήκαν τώρα κοράλλια χωρίς σκελετό, που αναπτύσσονται από τους μίσχους των θαλάσσιων ζώων και είναι γνωστά ως κρινοειδή, ή θαλάσσια κρίνα, στο βυθό του Ειρηνικού Ωκεανού, στις ακτές του Χονσού και του Σικόκου στην Ιαπωνία.

“Αυτά τα δείγματα αντιπροσωπεύουν τις πρώτες λεπτομερείς καταγραφές μιας πρόσφατης σύμπραξης ενός vivo (ξενιστή) και ενός εξαγωνικού (epibiont)”, έγραψαν οι ερευνητές στην εφημερίδα τους, “και επομένως οι αναλύσεις αυτών των συσχετίσεων μπορούν να ρίξουν νέο φως στο κατανόηση αυτών των κοινών παλαιοζωικών ενώσεων. ”

Φαίνεται λοιπόν, ότι κατά τη διάρκεια της Παλαιοζωικής εποχής τα κρινοειδή και τα κοράλλια “τα πήγαιναν πολύ καλά μεταξύ τους”.

Απολιθώματα από το θαλάσσιο πυθμένα είναι γεμάτα από αυτά. Υπάρχουν αμέτρητα παραδείγματα κοραλλιών από τα οποία μεγάλωναν κρινοειδή στελέχη προκειμένου να σχηματίσουν μια στήλη και να “ανέβουν” πάνω από το βυθό, ώστε να τροφοδοτούνται από τα “πλουσιότερα” ανώτερα ρεύματα νερού.

Για 273 εκατ. χρόνια θεωρούνταν πως έχουν εξαφανιστεί αυτές οι συμβιωτικές σχέσεις.

Κατά τη Μεσοζωική περίοδο υπήρχαν ενδείξεις ύπαρξής τους σε ξεχωριστό πλαίσιο, αλλά ποτέ σε μια συμβιωτική σχέση.

Κι όλα αυτά μέχρι τώρα…

Η μεγάλη ανατροπή

Σε βάθη που ξεπερνούν τα 100 μέτρα κάτω από την επιφάνεια του ωκεανού, οι επιστήμονες έχουν βρει δύο διαφορετικά είδη κοραλλιών – εξάκορα του γένους Abyssoanthus, το οποίο είναι πολύ σπάνιο, και το Metridioidea, ένα είδος θαλάσσιας ανεμώνης – που αναπτύσσεται από τους μίσχους ζωντανών ιαπωνικών νούφαρων(Metacrinus rotundus).

Η μέθοδος

Η κοινή πολωνική-ιαπωνική ερευνητική ομάδα, με επικεφαλής τον παλαιοντολόγο Mikołaj Zapalski του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας στην Πολωνία, χρησιμοποίησε για πρώτη φορά στερεοσκοπική μικροσκοπία για να παρατηρήσει και να φωτογραφίσει τα δείγματα.

Στη συνέχεια, χρησιμοποίησαν μη καταστρεπτική μικροτομογραφία για να σαρώσουν τα δείγματα για να αποκαλύψουν τις εσωτερικές τους δομές, και το barcoding DNA για την ταυτοποίηση του είδους.

Διαπίστωσαν ότι τα κοράλλια που συνδέονταν με τα κρίνα, δεν ανταγωνίζονταν με τους ξενιστές τους για το φαγητό. Ενώ, καθώς δεν διαθέτουν σκελετό, πιθανότατα δεν επηρεάζουν την ευκαμψία του ξενιστή.

Για να μείνουμε όμως, σε λεπτομέρειες που δε χρειάζονται γνώσεις θαλάσσιας βιολογίας για να καταλάβει κανείς, ένα ακόμα ενδιαφέρον πόρισμα από την σημαντική ανακάλυψη, είναι ότι σε αντίθεση με τα παλαιοζωικά κοράλλια, τα νέα ζωντανά δείγματα, δεν τροποποίησαν καθόλου τη δομή του σκελετού των κρινοειδών.

Πρόκειται για μια ανατροπή της εξελικτικής διαδικασίας και σύμφωνα με τους ερευνητές, μπορεί να βοηθήσει στην καλύτερη εξήγηση στο μεγάλο κενό που υπάρχει στο αρχείο των απολιθωμάτων.

Εάν αυτά τα κοράλλια δεν τροποποιήσουν τον οικοδεσπότη και δεν αφήσουν απολιθώματα, ίσως να είχαν μακρά σχέση με κρινοειδή που απλά δεν έχουν καταγραφεί για το λόγο ότι δε βρέθηκαν ποτέ από τους παλαιοντολόγους.

Κατανοώντας το παρόν κατανοούμε το παρελθόν

Αυτό σημαίνει ότι η σύγχρονη σχέση μεταξύ κοραλλιών και κροινοειδών θα μπορούσε να περιέχει κάποιες ενδείξεις σχετικά με τις παλαιοζωικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ κοραλλιών και κροινοειδών. Υπάρχουν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι οι ζωοτάρινοι και τα κοράλλια ραγκεζών μοιράζονται έναν κοινό πρόγονο, για παράδειγμα.

Ο αριθμός των δειγμάτων που έχουν ανακτηθεί μέχρι σήμερα είναι μικρός, αλλά τώρα που γνωρίζουμε ότι είναι εκεί, ίσως μπορεί να γίνει περισσότερη δουλειά για να ανακαλυφθεί η ιστορία αυτής της συναρπαστικής φιλίας.

Η έρευνα έχει δημοσιευτεί στο Palaeogeography, Palaeoclimatology, Palaeoecology.

Με πληροφορίες από sciencealert.com