Οι μπαταρίες μπορούν σύντομα να είναι πολύ πιο φιλικές προς το περιβάλλον. Ερευνητές ανακάλυψαν πώς να εκμεταλλευτούν την απροσδόκητη δύναμη της βανίλιας.
Επιστήμονες στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο Graz (TU Graz) στη Στυρία της Αυστρίας έχουν βρει έναν τρόπο να αντικαταστήσουν στοιχεία σε υγρές μπαταρίες κατασκευασμένες από βαρέα και σπάνια γαία μέταλλα με βανιλίνη.
Ναι βανίλια. Αυτή που δίνει στα μπισκότα, κέικ και άλλα γλυκά υπέροχο άρωμα.
Οι υγρές μπαταρίες θα μπορούσαν να είναι η απάντηση στο να καταστούν οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας όπως ο αέρας και η ηλιακή ενέργεια, μια πιο βιώσιμη επιλογή.
Μπορούν να κατασκευαστούν σε μεγάλο μέγεθος για να αποθηκεύσουν επαρκή ηλεκτρική ενέργεια ώστε να λειτουργούν ως εφεδρικά αντίγραφα όταν ο ήλιος δεν λάμπει.
Το πρόβλημα είναι ότι μεχρι τώρα οι μεγάλες μπαταρίες βασίζονται στο βανάδιο. Ένα σπάνιο και ακριβό μέταλλο που είναι επίσης τοξικό.
Εάν οι μπαταρίες βαναδίου γίνουν πιο συνηθισμένες ως τρόπος αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας, οι ειδικοί ανησυχούν ότι οι τιμές θα αυξηθούν εκθετικά.
Γεγονός που καθιστά σημαντική την εύρεση μιας φθηνότερης, λιγότερο τοξικής εναλλακτικής λύσης.
Έμπνευση από την κουζίνα
Σε μια προσπάθεια να βρει μια πιο φιλική προς το περιβάλλον εναλλακτική λύση, η ομάδα στο TU Graz είχε αυτό που ο ερευνητής Στέφαν Σπαρκ αποκαλεί “πρωτοποριακή επιτυχία στον τομέα των τεχνολογιών βιώσιμης αποθήκευσης ενέργειας”.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι τα τοξικά και ακριβά μέταλλα θα μπορούσαν να αντικατασταθούν με βανιλίνη. Ένα συστατικό που είναι πιο πιθανό να βρείτε στην κουζίνα παρά σε ένα εργαστήριο.
Είναι το κύριο συστατικό του εκχυλίσματος βανίλιας που δίνει σε κέικ, μπισκότα τη γεύση τους.
Η βανιλίνη, είναι μία από τις λίγες λεπτές χημικές ουσίες που παράγονται από λιγνίνη.
Διεθνείς ερευνητικές ομάδες έχουν ήδη αποδείξει ότι η λιγνίνη είναι ενδεχομένως κατάλληλη ως πρώτη ύλη για την παραγωγή ηλεκτρολυτών.
Ο Στέφαν Σπαρκ και η ομάδα του προχωρούν ένα βήμα παραπέρα.
“Βελτιώνουμε τη λιγνίνη σε βανιλίνη, λέει. Σε ένα οξειδοαναγωγικό υλικό χρησιμοποιώντας ήπια και πράσινη χημεία.
Χωρίς τη χρήση τοξικών και ακριβών μεταλλικών καταλυτών, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μπαταρίες ροής.
Από τη μία πλευρά, μπορούμε να το αγοράσουμε στο σούπερ μάρκετ. Και από την άλλη πλευρά μπορούμε επίσης να χωρίσουμε τη λιγνίνη με τη βοήθεια μιας απλής αντίδρασης.
Η οποία με τη σειρά της εμφανίζεται σε μεγάλες ποσότητες ως απόβλητα στην παραγωγή χαρτιού”.
Η διαδικασία διαχωρισμού και διύλισης κατοχυρώθηκε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας. Και τα επιτυχημένα αποτελέσματα των δοκιμών δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό Angewandte Chemie.
Ο Στέφαν Σπαρκ και η ομάδα του πιστεύουν ότι μπορούν να παράγουν χωρητικότητα αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας έως και 800 megawatt/ώρα.
Συμβάλλοντας σημαντικά στη μετάβαση της πράσινης ενέργειας.
με Αριθμό Μητρώου 12691
