Οι κωδικοποιημένες έννοιες του ελληνικού αλφαβήτου

Οι συμφορές που περνά η χώρα μας δεν είναι μόνο οι ορατές, αυτές δηλαδή που εμπίπτουν άμεσα στις αισθήσεις μας, όπως η φτώχεια, η ανεργία, η πείνα, η ανέχεια, το αίσθημα ελλείψεως ανεξαρτησίας, το μεταναστευτικό κλπ.

Υπάρχουν και συμφορές λιγώτερο ορατές, αλλά εξ ίσου βλαπτικές, γιά να μη πω γενεσιουργές της σημερινής δυστυχίας που περνούν οι Ελληνες, όπως είναι το γλωσσικό.

Δεν ξέρω αν έχετε αντιληφθή το μέγεθος της καταστροφής που έχει υποστεί η γλώσσα μας, αυτό το απαύγασμα των θεών όπως έχουν πεί ξένοι σοφοί, από τους σημερινούς νεοέλληνες, οι οποίοι την κακοποιούν καθημερινά, ΝΗΠΟΙΝΟΙ όπως λέει ο Όμηρος, δηλαδή χωρίς ποινή, ατιμώρητοι, καθώς δεν έχουν επίγνωση του μεγάλου κακού που προξενούν καθημερινά σ’ αυτή και δ’ αυτής σε όλους τους συμπατριώτες τους, οι οποίοι σαν παθητικοί δέκτες, συμπαρασύρονται όλο και βαθύτερα μέσα σε μία γλωσσική δίνη, σε ένα γλωσσικό μόρφωμα, που έχει υπονομεύσει ολόκληρο το εθνικό μας υπόβαθρο και απειλεί να εξολοθρεύση την πνευματική και την πολιτιστική ικμάδα του Έθνους.

Διότι περί ικμάδος πρόκειται, από το πάλαι ποτέ αστραποβόλημα του Ελληνικού Πνεύματος, όταν η λεγομένη πνευματική ηγεσία είναι εντελώς ανύπαρκτη και ανάξια να βοηθήση ένα λαό που παραπαίει από το “σόκ και δέος” των ηγεσιών, οι οποίες μεθοδικά και εδώ και πολύ καιρό έχουν φροντίσει να καταστρέψουν διά των μισθάρνων οργάνων τους την πεμπτουσία του Ελληνισμού, που λέγεται γλώσσα, ώστε να μπορούν να ασχημονούν και να κορυβαντιούν χωρίς όριο και αντίσταση πάνω σε ένα λαό, που έκανε το έγκλημα να μάθη τους Ευρωπαίους να μιλούν και να γράφουν, να επικοινωνούν και να εκφράζονται, να δημιουργούν και να κάνουν πολιτισμό.

Πού είναι αλήθεια η πνευματική μας ηγεσία σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς να βροντοφωνήση το ΣΤΩΜΕΝ ΚΑΛΩΣ σ’ αυτούς τους καταστροφείς της γλώσσας, η κακοποίηση της οποίας αποτελεί το σταθερό βάθρο γιά την επιβολή κάθε αντιλαϊκού μέτρου, κάθε βιασμού της λαϊκής θελήσεως, κάθε εξανδραποδισμού της ιστορίας και κάθε πνευματικής, θρησκευτικής, κοινωνικής και πολιτιστικής δημιουργίας και παραδόσεως;

Σσσσσ…..

Μη τους ξυπνάτε. Αυτοί με άλλα ασχολούνται. Με τα συντεχνιακά τους, με τα συγγράμματά τους που μοσχοπουλούν στους φοιτητές, με την προώθηση των λεξικών τους, με το φάγωμα των κονδυλίων των πανεπιστημίων, με την ανάμιξή τους στα πολιτικά δρώμενα καθώς εξαργυρώνουν τις θέσεις τους αλοίφοντας βούτυρο στο ψωμί των εξουσιαστών μας και προωθώντας έτσι τα δικά τους συμφέροντα.

Σήμερα δεν θα σταθώ στα παθήματα της ελληνικής γλώσσας. Τα έχω εξιστορήσει άλλη φορά και αλλού και θα τα εξιστορήσω στο μέλλον, ώστε οι σύγχρονοι ‘Ελληνες να συνειδητοποιήσουν τουλάχιστον το μεγάλο κακό που έχει συντελεσθή στον τόπο αυτό το γλωσσικό μας ζήτημα.

Δεν θα σταθώ ούτε στο ολέθριο μονοτονικό, που στράβωσε δύο γενεές διδασκόντων και διδασκομένων, ούτε στην κατάργηση των κλίσεων, ούτε στους λανθασμένους τονισμούς των λέξεων, ούτε στην άγνοια της γραμματικής, ούτε στην κατάργηση των αρχαίων ελληνικών, μολονότι το γλωσσικό μας DNA βρίθει αρχαίων εκφράσεων, που τις χρησιμοποιούμε ατόφιες και σήμερα, χωρίς κανένας από τους κατεδαφιστές της γλώσσας να μπορούν να τις απαλείψουν, αλλά και χωρίς να κάνουν τον κόπο να εξηγήσουν στη μαθητιώσα νεολαία πώς και γιατί λέμε ΣΧΗΜΑ ΠΡΩΘΥΣΤΕΡΟΝ, ΕΝ ΠΡΩΤΟΙΣ, ΕΝ ΤΟΙΣ ΠΡΑΓΜΑΣΙ, ΕΠΙ ΞΥΡΟΥ ΑΚΜΗΣ, ΑΝ ΜΗ ΤΙ ΑΛΛΟ, ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΝΕΓΓΥΣ, ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ, ΕΙΡΗΣΘΩ ΕΝ ΠΑΡΟΔΩ, ΕΝ ΤΟΙΑΥΤΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙ, ΕΞ ΑΦΟΡΜΗΣ, ΕΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΙ ΠΡΟΣ, ΚΛΕΙΝΟΝ ΑΣΤΥ, ΟΥΤΩΣ ΕΧΟΝΤΩΝ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ΤΙΜΗΣ ΕΝΕΚΕΝ, ΑΜ’ ΕΠΟΣ ΑΜ’ ΕΡΓΟΝ, ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ κλπ.

Είναι τέτοια και τόση η αγραμματοσύνη των σημερινών διαχειριστών της γλώσσας μας, ώστε ο κρατικός τηλεοπτικός σταθμός την ΝΕΤ σε πρωινή εκπομπή απεκάλεσε τους πολιτικούς…πόρνες, χωρίς να το αντιληφθή.

Πράγματι, στο τρέϊλερ των ειδήσεως ο συντάκτης ήθελε να αναφερθή στους πολιτικούς εταίρους, αλλά στην γενική η είδηση ήταν: Ασυμφωνία των πολιτικών εταίρων…

Όμως, τόνισε λάθος και έγραψε «των κοινωνικών εταιρών»!…

Ποιός ξέρει; Ίσως εκεί στο ραδιομέγαρο να ξέρουν καλλίτερα τα πράγματα.

Αλλά τί να περιμένουμε από ένα αγράμματο πρωθυπουργό, πού μιλάει γιά τήν <κό προ τοῦ… Αυγέα (αντί Αυγείου)>, <νά…θρέψουμε καρπούς (αντί να δρέψουμε)>, <είμαστε… διάτρητοι στον έλεγχο>, <δεν γεννήθηκα με δαμόκλειο σπάθη να γίνω πρωθυπουργός>, <τυμβοθηρία> αντί τυμβωρυχία, <πλατειά απεύθυνση> κλπ. Που δεν ξέρει ότι ο νεποτισμός δέν ἒχει καμμία σχέση μέ τά…ποτά καί δέν λέγεται …νεοποτισμός. Που αγνοεί ότι ο ήλος, το καρφί (αποκαθηλώνω, αποκαθήλωση) δέν έχει καμμία σχέση με τον ποταμό Νεῖλο. Πού αγνοεἰ ότι οι δεσμοί είναι ακατάλυτοι καί όχι…ακατάληπτοι. Που δεν γνωρίζει ότι Λέσβος και Μυτιλήνη είναι ένα και το αυτό νησί και που ο Μεσαίωνας δεν ήταν ένας αιώνας, αλλά δέκα, από τον 5ο έως τον 15ο αι. μ.Χ.

Η καταστροφή της γλώσσας μοιάζει με ύπουλη νόσο μεγάλης μεταδοτικότητος, που καταστρέφει το γλωσσικό DNA και σε κάνει ανήμπορο να βάλης σε τάξη τις σκέψεις σου και να διατυπώσης ορθά τα διανοήματά σου. Έτσι γίνεσαι άθυρμα στα χέρια των επιτηδείων, εκείνων ακριβώς που έχουν μεθοδεύσει την ψυχική και την σωματική σου καταστροφή, καθώς γίνεσαι ανήμπορος να αναπτύξης και να αντικρούσης επιχειρηματολογία, να αντιληφθής τι κρύβεται πίσω από την ξύλινη γλώσσα των πολιτικών, να απορρίψης το φθοροποιό έργο των λογής προπαγανδιστών σε βάρος του ατομικού και του εθνικού συμφέροντος, και γενικά να γίνης ένα πνευματικά ανάπηρο άτομο, καθώς δεν μπορείς πιά να χειρίζεσαι τον υπέροχο ελληνικό λόγο, που δημιουργήθηκε σ’ αυτή την πατρίδα γή εδώ και πάνω από 30.000 χρόνια.

Όμως μπορεί να με ρωτήσετε:

Υπάρχει γλωσσικό DNA;

Γι’ αυτό ακριβώς θέλω να σας μιλήσω σήμερα. ΤΩ ΑΓΝΩΣΤΩ ΘΕΩ…

Ίσως τα όσα διαβάσετε ή ακούσετε να σας φανούν σε κάποια σημεία δυσνόητα. Όμως θα σας τα εξηγήσω όλα.

Σκοπός μου είναι να σας δώσω να καταλάβετε ότι η γλώσσα που μιλούν οι Έλληνες, δεν είναι μία απλή διάλεκτος συνεννοήσεως, όπως συμβαίνει με πολλές γλώσσες του κόσμου, αλλά μία γλώσσα συμπαντική, με απειρία λέξεων και λημμάτων, με τεράστιες δυνατότητες να εκφράση υπαρκτές και υποστασιακές καταστάσεις, καθώς και να διατυπώση κάθε έννοια που θα ήθελε προκύψει στο μέλλον σε κάθε τομέα γνώσεως.

Ας αρχίσουμε λοιπόν να ξετυλίγουμε το κουβάρι του γλωσσικού μας λαβυρίνθου γιά να δούμε πού θα μας οδηγήση.

Σύμφωνα με την θεωρία του Αρένιους περί Πανσπερμίας, ο άνθρωπος και κάθε τι που βλέπουμε γύρω μας, είναι προϊόντα του Σύμπαντος.

Αυτή η θεωρία είναι πιά παραδεκτή από τους περισσοτέρους επιστήμονες του κόσμου. Ακόμη και το νερό, λένε, δεν έγινε εδώ, αλλά μας ήλθε από το διάστημα με την μορφή κομητών βρώμικου πάγου, που συνεκρούσθησαν με την Γη και σχημάτισαν ακόμη και τις κοιλότητες των ωκεανών.

Πράγματι, το νερό δεν μπορεί να έγινε στην Γη, για τον απλούστατο λόγο, ότι πριν απο τρία δισεκατομμύρια χρόνια, όταν η ατμόσφαιρα της Γης ήταν αναγωγική, δηλαδή απετελείτο από υδρογόνο και μεθάνιο, δεν υπήρχαν ίσως οι απαιτούμενες τεράστιες ποσότητες οξυγόνου για να σχηματισθή, αφού είναι γνωστό ότι το οξυγόνο παράγεται στη Γη από την φωτοσύνθεση των φυτών. Αλλά και το DNA του ανθρώπου αποτελείται από πέντε στοιχεία που βρίσκονται σε όλα τα άστρα και τους γαλαξίες:Υδρογόνο, θείο, ασβέστιο, οξυγόνο και φώσφορο.

Αφού λοιπόν ο άνθρωπος είναι συμπαντικός, γιατί να μην είναι συμπαντική και η γλώσσα του;

Κι όταν λέμε γλώσσα, εννοούμε την Ελληνική, διότι μ’ αυτήν γιά πρώτη φορά διατυπώθηκε η φιλοσοφία, ο μαθηματικός λογισμός, η λογοτεχνία, το θέατρο, οι επιστήμες κλπ.

Αυτή η γλώσσα μεταλλάσσεται ανά τους αιώνες και τις χιλιετίες όπως οι ιοί, που κι αυτοί έχουν στην πλάτη τους ζωή δισεκατομμυρίων ετών και βρίσκονται ακόμη και απολιθωμένοι μέσα σε μετεωρολίθους που μας έρχονται από το διάστημα. Και καθώς μεταλλάσσεται αυτή η συμπαντική γλώσσα, πλάθει πλήθος τοπικών διαλέκτων, υποχρεώνοντας λόγω υπεροχής του συστήματός της και της συμπαντικής της καταγωγής, όλους τους κυτταρικούς πολιτισμούς του πλανήτη, να χρησιμοποιούν τον δικό της γενετικό κώδικα.

Όπως στην ζωή, η δομή της αποτελείται από πρωτεΐνες και νουκλεϊκά οξέα, έτσι και στην γλώσσα, τα νουκλεϊκά οξέα είναι τα γράμματα και οι πρωτεΐνες είναι οι λέξεις – ρίζες.

Τα γράμματα – αμινοξέα περιέχουν τον κώδικα της γλώσσας. Οι ρίζες – λέξεις– πρωτεΐνες πάλι παίρνουν εντολές γιά την γλωσσοσύνθεση του λόγου.

Όμως όλ’ αυτά θα τα πούμε στην συνέχεια αναλυτικώτερα για να γίνουν απολύτως κατανοητά.

Όπως λέει ο γλωσσολόγος Νόαμ Τσόμσκυ, η γλώσσα είναι φαινόμενο υψηλής αφαιρέσεως.

Κάθε γράμμα φέρει μέσα του κωδικοποιημένες έννοιες, όπως τα νουκλεοτίδια που καθορίζουν το είδος που θα γεννηθή απ’ αυτά, αν θα είναι δηλαδή άνθρωπος, ψάρι, κατσικάκι ή φυτό. Έτσι τα γράμματα συνδέονται επιλεκτικά με ορισμένους συνδυασμούς και έννοιες, οι οποίες προέκυψαν από την καθημερινότητα του ανθρώπου κατά προτερεότητα ανάγκης ή χρήσεως.

Ας δούμε γιά παράδειγμα ποιούς πρωταρχικούς κώδικες μπορεί να φέρουν μέσα τους τα γράμματα της Ελληνικής Αλφαβήτου:

Α = Άλφιτα, δηλαδή δημητριακά γης, διατροφή.

Β = Βορέας, βάρος, βάδισμα.

Γ = Γωνία, γύης, γαία. Η κάμψη και το τέντωμα δημιουργούν την κίνηση κάθε εμβίου όντος πάνω στην γη. Κυρίαρχη έννοια κι αυτή.

Δ = Δούπος, ο θόρυβος από πτώση ή κοπή δένδρου, επομένως εργαλείο κοπής. Χωρίς κοπή τίποτε δεν μπορεί να γίνη. Φανταστήτε να μη κόβατε ποτέ τα νύχια σας, τα μαλλιά σας, την τροφή σας, τους καρπούς της γης, την ύλη γιά κατασκευή εργαλείων κλπ. Η ζωή θα ήταν πρωτόγονη.

Ε = Ε-γώ, Ε-αυτός, ο ίδιος ο άνθρωπος, συμβολισμός του αρότρου, όπως προκύπτει από τον δίσκο της Φαιστού σύμφωνα με δικές μου ανακαλύψεις και εκτιμήσεις, όπως αναφέρω αναλυτικά στο βιβλίο μου «Η γένεσις του λόγου».

Ζ = Ζωή, ζέσις, ζέω, ζωστήρ.

Η = Ήλιος, ήμαρ, ημέρα. Καθημερινό κυρίαρχο φαινόμενο.

Θ = Η θηλή του μαστού ή ο οφθαλμός.

Ι = Ιός, δηλαδή βέλος, ιστός, ο,τιδήποτε ίσιο ισχάνει, κωλύει, εμποδίζει, όπως οι ίσιοι κορμοί των δένδρων, οι οποίοι ισχάνουν, εμποδίζουν την διάβρωση του εδάφους από την βροχή ή κωλύουν την ελευθέρα πρόσβασι, ισχύον κλπ.

Κ= Ίσως αποτελεί συμβολισμό κρούσεως αιχμής επί ορθίου στόχου.( Ι<)

Λ= Λάας (πέτρα), αλλά σύνδεσι και με φώς (λεύσω, λευκός).

Μ= Σύνδεσι με γέννησι, καθώς η τίκτουσα γυναίκα παίρνει το σχήμα του γράμματος τούτου. Μήτηρ, ματίη=τροφή, μάγειρος, μήτρα.

Ν= βασική έννοια η μόνιμη κατοικία, η ακινησία (ναίω, ναιετάω, νέκυς, νεκρός). Ίσως συμβολίζει την κεκλιμμένη στέγη που στηρίζεται σε ιούς, =ητοι ξύλινα ή μαρμάρινα ίσια στηρίγματα, κίονες.

Ο= Ορισμός του χώρου, όπως όριον, ορίζων.

Π= Ό,τι έχει σχέσι με την σταθερότητα και το βάδισμα. Συμβολισμός του ορθίου ανθρώπου. Πους, πεδίον, πέδιλον, πεζός, πέδη, επίπεδον κ.ά. αλλά και πατέω, πάτος, πατρίς. Υπάρχει σχετικό συλλαβόγραμμα στήν Γραμική Γραφή Β.

Ρ= Ό,τι έχει σχέσι με την ροή. Ρέω, ρύσις, ρείθρον. Επί πάσης κινήσεως όπως ροπή, ρήγμα, ρόπαλον.

Σ= επί πάσης κινήσεως περιπλόκου έρποντος ζώου, όπως σέρπω=έρπω, σαλεύω, σάλος,σαλάχι, σαλαμάνδρα, σήψις, επειδή ό,τι σήπεται χάνει την ευστάθειά του και γίνεται ρευστόν. Το Σ στο τέλος της λέξεως ως κατάληξη, επιβεβαιώνει την κίνηση στον χώρο.

Τ= Τύπτον όργανο το ίδιο το γράμμα συμβολίζει. Το σφυρί. Τύπος, τεύχος, τέχνη.

Υ= Ό,τι έχει σχέσι με συλλογή υγρού. Γι’ αυτό το γράμμα ύψιλον δεν λείπει από κανένα αρχαίο αγγείο όπως: Υ-δρία. σκΥφος, ρΥτόν, χΥτρα, κΥλιξ, Υ-δρία, αλλά και κΥστις, κΥμα κλπ.

Φ= Ίσως εμπνευσμένο το σχήμα του από τον φοίνικα. Συνδέεται κυρίως με το Φαγείν και με το φάος, δηλαδή ό,τι φαίνεται όπως Φάληρον= λευκό, φαλακρός, φαλός=λευκός, λάμπων.

Ω= Η υποδήλωσι του απείρου.

Τα είπαμε όλ’ αυτά συμπυκνωμένα για να κάνουμε στην συνέχεια τους συσχετισμούς μας μεταξύ της γλώσσας και της βιολογίας, προκειμένου να αντιληφθούμε πόσο σοβαρό θέμα είναι η γλώσσα και γιατί, όταν την αποδομούμε, καταστρέφουμε το γλωσσικό μας DNA και στην συνέχεια τον ίδιο μας τον εαυτό, επειδή γυρνάμε πολύ πίσω, όταν ο άνθρωπος ήταν δενδρόβιος και προσπαθούσε να μεταβάλη τον γρυλισμό σε έναρθρο λόγο.

Κατ’ αρχάς, ας εξετάσουμε την σειρά των γραμμάτων στο αλφάβητο, που όλοι ξέρουμε απ’ έξω κι ανακατωτά από τα μικράτα μας:

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω

Γιατί έχουν αυτή την σειρά και όχι μιά άλλη;

Γιά να σχηματισθούν λέξεις πρέπει να ληφθή ορισμένος αριθμός γραμμάτων των σε μιά συγκεκριμμένη σειρά. Πρέπει δηλαδή να ακολουθηθή ένα ορισμένο συνταγολόγιο, ώστε οι λέξεις να λένε κάτι συγκεκριμμένο.

Γιά ν’ αντιληφθήτε πόσο επιστημονικά και γονιδιακά είναι σχεδιασμένη η σειρά των γραμμάτων της αλφαβήτου μας, αρκεί να σας πώ τα εξής:

Όπως λέει ο αστροβιολόγος Ιωσήφ Σκλόφσκυ, αν πετάξης στον αέρα κάθε δευτερόλεπτο μόρια άνθρακος, αζώτου, οξυγόνου, υδρογόνου και φωσφόρου με σκοπό, όταν θα πέσουν στην Γη, να σχηματίσουν DNA ανθρώπου, ολόκληρη η ζωή ενός γαλαξία δεν θα αρκούσε γιά να συμβή κάτι τέτοιο.

Αυτό σημαίνει ότι τίποτε δεν γίνεται στην τύχη.

Μεταφέροντας αυτό το παράδειγμα στην γλώσσα, θα μπορούσαμε να πούμε το εξής: Αν πετούσαμε στον αέρα γράμματα της αλφαβήτου και τ’ αφήναμε να πέφτουν κάθε δευτερόλεπτο στην γή, ούτε σε ένα δισεκατομμύριο χρόνια δεν θα μπορούσε να σχηματισθή ένας στίχος της Ιλιάδος. Θα σας πώ άλλο ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα από την βιολογία γιά να μπορέσουμε να καταλάβουμε ότι ο σχηματισμός μιάς λέξεως και των παραγώγων της δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεσι. Τα πάντα υπόκεινται στην γονιδιακή μορφή του νού, που με την σειρά του έχει την ίδια δομή και την ίδια λογική του Σύμπαντος, λογική στην οποία πρέπει να υπακούη υποχρεωτικά και η γλώσσα.

Υπάρχουν δύο πρωτεΐνες, η οξυτοκίνη και η βασοπρεσίνη. Αυτές οι δύο πρωτεΐνες είναι ολόιδιες, αλλά διαφέρουν σε ένα μόριο σακχάρου.

Και όμως, κάνουν δύο εντελώς διαφορετικές δουλειές. Η μεν οξυτοκίνη διαστέλλει την μήτρα και βοηθεί στον τοκετό, η δε βασοπρεσίνη συστέλλει τα αγγεία και ανεβάζει την πίεσι.

Το ίδιο συμβαίνει και με την γλώσσα: Άλλο εταίρων και άλλο εταιρών. Άλλο μετόχων και άλλο μετοχών.

Κι όταν λέω γλώσσα, εννοώ μόνο την ελληνική, διότι μόνο αυτή είναι σε θέσι, με την βιολογική δομή που την διακρίνει, να εκφράζη κάθε έννοια. Τωρινή ή μελλοντική. Γι’ αυτό λέω ότι η γλώσσα μας είναι συμπαντική, κι αυτό δεν είναι σχήμα λόγου.

Ας δούμε τώρα πώς εφαρμόζονται αυτοί οι κανόνες της βιολογίας στην γλώσσα, η οποία τελικά διέπεται από τους κανόνες της γραμματικής και του συντακτικού, που οι νεώτεροι Έλληνες γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.

Άς βάλουμε στην σειρά τα γράμματα από το Α μέχρι το Ν.

Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν

Αν χωρίσουμε κατά ζεύγη τα γράμματα, π.χ. ΑΒ ΔΕ ΕΖ ΗΘ ΚΛ κλπ διαπιστώνουμε ότι η διάταξη αυτή δεν απαγορεύει συνδυασμούς γραμμάτων, απο τους οποίους δεν αρχίζουν λέξεις, να βρίσκονται σε ενδιάμεσες συλλαβές λέξεων. Παράδειγμα:

ΑΒ άβατον, το αντίστροφο ΒΑ βάσις, ΔΕ δέησις, ΕΔ έδρα, ΕΖ έζομαι, δηλαδή κάθομαι, ΖΕ ζέω, ΖΗ ζημία, ΗΘ ηθικός, ΘΗ θηρευτής, ΘΙ θίγω, ΙΘ ιθαγενής, ΙΚ ικέτης, ΚΙ κίρκος, ΚΛ κλέπτω, ΜΝ μνήμη, ΟΠ οπλίζω, ΠΟ πορεία, ΠΡ προβάλλω, ΣΤ σταθμός, ΤΥ τυγχάνω, ΥΦ υφαίνω, ΦΥ φύλον, ΨΩ ψώρα.

Επίσης διαπιστώνουμε ότι καμμία λέξι στην αρχαία ελληνική δεν αρχίζει από ΒΓ, ΗΖ, ΛΚ, ΛΜ, ΝΜ, ΝΞ, ΡΠ, ΡΣ, ΣΡ, ΤΣ, ΥΤ, ΦΧ, ΧΨ, ΨΧ.

Γιατί όλ’ αυτά;

Γιατί υπάρχουν νόμοι που δεν τους ξέρουμε ακόμη.

Αυτή η διάταξι της αλφαβήτου της ελληνικής γλώσσας αποτελεί το γλωσσικό RNA, το λεγόμενο ριβονουκλεϊκό οξύ της βιολογίας, που χρησιμεύει σαν επίστρωμα γιά να λειτουργή το DNA που είναι συγκεκομμένος τύπος του δεοξυριβονουκλεϊκού οξέως.

Στο προηγούμενο παράδειγμα γιά τους συνδυασμούς γραμμάτων από τους οποίους δεν μπορεί ν’ αρχίζη καμμία λέξι, πρέπει να πούμε ότι δεν αποκλείεται οι συνδυασμοί αυτοί να βρίσκονται στο μέσον μιάς λέξεως. Μπορεί δηλαδή να μην αρχίζει καμμία λέξι από ΓΔ, αλλά τον συνδυασμό τον βρίσκουμε μέσα στον ορυμαΓΔόν. Μπορεί να μην αρχίζει καμμία λέξι από ΛΜ ή ΛΚ, αλλά τα βρίσκουμε μέσα στις λέξεις αΛΚή και άΛΜη.

Δηλαδή, μέσα στο γλωσσικό RNA, στρώνεται το γλωσσικό DNA, κι έτσι αρχίζει η περιπέτεια της γλώσσας με τους άπειρους συνδυασμούς, που μπορεί να εκφράση έννοιες από το σκουπίδι μέχρι τους γαλαξίες, κι από το απείρως μικρό, μέχρι το απείρως μέγα.

Γιά να εννοήσουμε ακόμη καλλίτερα τους συσχετισμούς αυτούς, πρέπει να πούμε συμπληρωματικά τα εξής: Απαραίτητα συστατικά κάθε μορφής ζωής είναι το DNA και το RNA, που είναι ολόϊδια, αλλά διαφέρουν ως προς το είδος του σακχάρου που περιέχουν.

DNA και RNA είναι μακρομόρια που αποτελούνται από νουκλεοσίδια, τα οποία φέρουν τον γενετικό κώδικα. Πότε δηλαδή ένα έμβρυο θα εξελιχθή σε κατσίκα, σε άνθρωπο, σε ιπποπόταμο, σε δένδρο, σε ελέφαντα ή σε μικρόβιο.

Το DNA είναι δίκλωνο μόριο, αποτελούμενο από δύο αλυσίδες, οι οποίες περιελίσσονται μεταξύ τους, όπως π.χ. το κηρύκιον του Ερμή. Τυχαίο είναι άραγε;

Ή μήπως είναι τυχαίο ότι το χρωμόσωμα που βλέπουν σήμερα οι επιστήμονες με το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο έχει σχήμα Χ;

Γιατί οι αρχαίοι Έλληνες είπαν το δέρμα χρως, και τι μπορεί να σημαίνη η γλωσσική πρωτεΐνη ΧΡ, που γίνεται ΧΡΟΙΑ, ΧΡΩΜΑ, ΧΡΙΩ, ΧΡΙΣΜΑ;

Μη περιμένετε να σας απαντήσω. Εγώ κάνω μόνο συσχετισμούς και παρατηρήσεις και προσπαθώ να βγάλω κάποια συμπεράσματα γιά την κατανόησι του γλωσσικού μας ζητήματος.

Και το βασικό μου συμπέρασμα είναι ότι η γλώσσα όχι μόνο μας δόθηκε ελληνική, αλλά μας δόθηκε ταυτόχρονα με την ανθρώπινη ζωή. Έχει τους ίδιους μηχανισμούς με την χημεία και την βιολογία. Υπακούει στους ίδιους νόμους. Και έχει μέλλον, όπως μέλλον έχει και η ζωή.

Πώς μπορούν να υποστηριχθούν όλ’ αυτά στην πράξη;

Λίγη υπομονή ακόμη.

Ας πάρουμε την λέξη ΑΚΑΝΘΟΣ. Τα γράμματα μπαίνουν κατά μία σειρά γιά να παράγουν στην συνέχεια λέξεις όπως ΑΚΙΣ, ΑΚΜΗ, ΑΚΡΗ, ΑΚΟΝΗ, ΑΚΡΙΣ, ΑΚΟΝΤΙΟ κλπ.

Θα μπορούσαμε ίσως να διατάξουμε τα γράμματα με διαφορετικό τρόπο. Ας δούμε τί λέξεις μπορούμε να σχηματίσουμε: ΑΚΑΝΘΟΣ, ΣΟΘΝΑΚΑ, ΘΝΑΚΑΣΟ, ΑΝΘΑΚΟΣ κλπ. Βλέπετε ότι νόημα δεν βγαίνει. Προφανώς έχουμε χαλάσει το φυσικό συνταγολόγιο και έχουμε παρασκευάσει λέξεις εξαιρετικά δύσπεπτες.

Ας φανταστούμε ένα απλοποιημένο παιχνίδι πόκερ, όπου χρησιμοποιούνται μόνο οι άσσοι, και κάθε παίκτης παίρνει τρία χαρτιά. Πόσοι είναι οι δυνατοί συνδυασμοί σε μιά τέτοια περίπτωση;

Πρώτον, μπορεί να τραβήξη κανείς τρία όμοια χαρτιά: Τρείς κούπες, τρία καρώ,, τρία σπαθιά ή τρία μπαστούνια. Αυτό αντιστοιχεί σε 4 δυνατότητες.

Κατόπιν, μπορεί να πάρη κανείς ένα ζευγάρι ομοίων χαρτιών και ένα τρίτο διαφορετικό χαρτί, όπως π.χ. δύο καρώ κι ένα σπαθί. Αφού έχουμε τέσσερις πιθανότητες στο ζευγάρι και τρείς στο μεμονωμένο χαρτί, ο ολικός αριθμός των δυνατοτήτων θα είναι 4Χ3 = 12.

Τέλος, μπορεί να πάρη κανείς τρία διαφορετικά χαρτιά και ανάλογα με την φιγούρα που λείπει, θα έχουμε πάλι 4 δυνατότητες. Έτσι, ο ολικός αριθμός των διαφόρων δυνατών συνδυασμών είναι 4+12+4 = 20, δηλαδή ίσος με τον αριθμό των διαφόρων αμινοξέων που μετέχουν στην δομή των πρωτεϊνών.

Είναι άραγε τυχαίο ότι τα γράμματα της αλφαβήτου είναι 24 και ο αριθμός των ανθρωπίνων χρωμοσωμάτων είναι 26;

Με βάση τους αριθμούς του πόκερ, οι βιολόγοι οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι αυτές οι αναλογίες ισχύουν γιά την δημιουργία και την αναπαραγωγή της ζωής, καθώς κάθε αμινοξύ του μορίου της πρωτεΐνης ορίζεται από μία τ ρ ι ά δ α, νουκλεοτιδίων, όπως ακριβώς στα χαρτιά, του μορίου του νουκλεϊκού οξέως.

Και όπως δεν μπορούν τα νουκλεϊκά οξέα να συντεθούν μεταξύ τους και να σχηματίσουν DNA άλλης μορφής, γιατί δεν κολλάνε, αλλ’ ακολουθούν ορισμένους συνδυασμούς γιά να εξελιχθούν σε άνθρωπο, σκύλο ή μηλιά, κατά τον ίδιο τρόπο δεν μπορείς να πάρης τα γράμματα μιάς λέξεως και να τα βάλης στην τύχη γιά να σχηματίσης μία άλλη λέξη.

Συνεπώς, δικαιούμεθα να πιστεύουμε ότι το ελληνικό αλφάβητο, όπως μας έχει δοθή, με την σειρά των γραμμάτων όπως την ξέρουμε απ’ έξω ήδη από την παιδική μας ηλικία, αποτελεί στην ουσία τον γλωσσικό κώδικα RNA, δηλαδή το γλωσσικό ριβονουκλεϊκό οξύ, πάνω στο οποίο στρώνεται το γλωσσικό DNA.

Tα γράμματα λοιπόν συνδέονται με ο ρ ι σ μ έ ν ο υ ς π ά ν τ ο τ ε συνδυασμούς γιά να σχηματίσουν τις λεξικές πρωτεΐνες, που λέγονται ρ ί ζ ε ς.

Από τις ρίζες σχηματίζονται ορμαθοί λέξεων, που σχετίζονται ετυμολογικώς μεταξύ τους, με σχετική ή διαφορετική σημασία. Θυμηθήτε την οξυτοκίνη και την βασοπρεσίνη. Όμοιες πρωτεΐνες με διαφορετική λειτουργία εξ αιτίας ενός μορίου σακχάρου.

Με τον τρόπο αυτό παράγονται λ ε κ τ ι κ ά κ ύ τ τ α ρα, τα οποία με την σειρά τους δημιουργούν ωλοκληρωμένους λεκτικούς οργανισμούς, που λέγεται λ ό γ ο ς.

Αρκεί δηλαδή να γίνη ένα λάθος στο συνταγολόγιο της γλώσσας, γιά να γίνη ένα φαγητό που δεν τρώγεται με τίποτε.

Αντιλαμβάνεσθε τώρα το κακό που κάνουν οι κατεδαφιστές της γλώσσας μας, όταν έτσι, επειδή τους αρέσει, ή επειδή έτσι τους είπαν, ή επειδή τους πλήρωσαν γιά να το κάνουν, καταργούν ορθογραφία, καταργούν κλίσεις, καταργούν τονισμούς, φθογγικά πάθη, συναιρέσεις και τους περισσοτέρους κανόνες της γραμματικής και του συντακτικού, δημιουργώντας με αυθαίρετες, προκλητικές και κατάπτυστες παρεμβάσεις μία μεταλλαγμένη γλώσσα, όπως ακριβώς κάνουν σήμερα οι κερδοσκόποι ενθαρρύνοντας την παραγωγή μεταλλαγμένων τροφών, που δεν γνωρίζουμε ποιές επιπτώσεις θα προκαλέσουν στην ζωή.

Στην ζωή, που είναι προϊόν δισεκατομμυρίων συνδυασμών που έχει κάνει η φύση γιά να φθάση σ’ αυτό το αποτέλεσμα που βλέπουμε.

Και ποιός δέχεται την γλώσσα που παράγεται από το φυσικό συνταγολόγιο;

Μα φυσικά ο εγκέφαλος, ο οποίος είναι καμωμένος από τα ίδια υλικά που είναι φτιαγμένα και τα άστρα και καλείται να αποκωδικοποιήση κάθε στιγμή μέσα στον σκληρό δίσκο του τα γλωσσικά ερεθίσματα, που του πετούν μεταλλαγμένα εκείνοι που επιβουλεύονται την αρχαία γνώση και την γλωσσική νομοτέλεια, έτσι όπως την δημιούργησε η φύση.

Ας ολοκληρώσουμε την ομολογουμένως δύσκολη αυτή προσέγγιση στην βιολογική καταγωγή της ελληνικής γλώσσας, υπενθυμίζοντας τους συσχετισμούς της με την βιολογία, αλλά και την ίδια την ζωή.

Σ Υ Σ Τ Α Σ Η Ζ Ω Η Σ:

Τα αμινοξέα, δηλαδή το DNA και το RNA μας δίνουν νουκλεοτίδια, που μας δίνουν πρωτεΐνες, που μας δίνουν κύτταρο, που μας δίνει τον οργανισμό.

Σ Υ Σ Τ Α Σ Η Τ Η Σ Γ Ρ Α Φ Η Σ:

Το γράμμα μάς δίνει την ρίζα. Αυτή μας δίνει την λέξη, που με την σειρά της μας δίνει την πρόταση, κι αυτή συγκροτεί τον λόγο.

ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ

Ο κύριος Κώστας Δούκας είναι δημοσιογράφος (μέλος της ΕΣΗΕΑ) ερευνητής και συγγραφέας ( μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών) και ασχολείται επί 40ετία με την Ομηρική γραμματεία. Έχει μεταφράσει ΙΛΙΑΔΑ και ΟΔΥΣΣΕΙΑ σέ πεζό και, τελευταία, σε έμμετρο λόγο, μετά σχολίων, με την διάσωση του 80% των λέξεων του Ομήρου.

Άρθρα του κ. Δούκα

• Οἱ Ἓλληνες κατεναυμάχησαν τούς Τούρκους λίγο πρίν τήν πτώση τῆς Βασιλεύουσας
• Γιατί ὁ Ὃμηρος ἀγνοοῦσε τήν ἒκρηξη τοῦ ἡφαιστείου τῆς Θήρας
• Οἱ λέξεις τοῦ Ὁμήρου θεραπεύουν πᾶσαν νόσον…
• Ποιοι είναι οι Τούρκοι που διεκδικούν το μισό Αιγαίο;