Αρχική Διάστημα Ένα αμόλυντο σύννεφο

Ένα αμόλυντο σύννεφο

0
fossil
Διαφήμιση

Ανακαλύφθηκε στο μακρινό σύμπαν, από αστρονόμους που χρησιμοποιούν το ισχυρότερο οπτικό τηλεσκόπιο στον κόσμο, το παρατηρητήριο W. M. Keck για τα Maunakea της Χαβάης, ένα «λείψανο» σύννεφου αερίου από την περίοδο της «Μεγάλης Έκρηξης».

Η ανακάλυψη ενός τόσο σπάνιου λειψάνου, με επικεφαλής τον διδάκτορα Fred Robert και τον καθηγητή Michael Murphy στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Swinburne, προσφέρει νέες πληροφορίες για το πως σχηματίστηκαν οι πρώτοι γαλαξίες στο σύμπαν.

Προσομοίωση γαλαξιών και αερίου στο σύμπαν
Προσομοίωση γαλαξιών και αερίου στο σύμπαν

«Οπουδήποτε κοιτάζουμε, το αέριο στο σύμπαν είναι μολυσμένο από τα απόβλητα βαρέων στοιχείων των αστεριών που εκρήγνυται», λέει ο Robert. «Αλλά αυτό το συγκεκριμένο σύννεφο φαίνεται αμόλυντο από αστέρια ακόμα και 1,5 δισεκατομμύρια χρόνια μετά την Μεγάλη Έκρηξη. Εάν έχει βαριά στοιχεία, πρέπει να είναι μικρότερη από το 1 / 10.000 της αναλογίας που βλέπουμε στον Ήλιο. Αυτό είναι εξαιρετικά χαμηλό. Η πιο συναρπαστική εξήγηση είναι ότι είναι ένα πραγματικό λείψανο του Big Bang», επισημαίνει.

Τα αποτελέσματα θα δημοσιευθούν στο περιοδικό «Monthly Notices of the Royal Astronomical Society».

Ο Robert και η ομάδα του χρησιμοποίησαν δύο όργανα του Observatory του Keck – το Spectrograph και το Imager (ESI) και το φασματόμετρο Echelle High-Resolution (HIRES) για να παρατηρήσουν το φάσμα ενός κβάζαρ*, (ή ημιαστέρας) πίσω από το σύννεφο αερίου.

Το κβάζαρ, το οποίο εκπέμπει μια λαμπερή λάμψη υλικού που πέφτει σε μια υπερμεγέθη μαύρη τρύπα, παρέχει μια πηγή φωτός κατά της οποίας μπορούν να φανούν οι φασματικές σκιές του υδρογόνου στο σύννεφο του αερίου.

Τα μόνα δύο άλλα γνωστά σύννεφα ανακαλύφθηκαν το 2011 από τον καθηγητή Michele Fumagalli του Πανεπιστημίου Durham, τον John O’Meara, πρώην καθηγητή στο κολέγιο St. Michael’s και τώρα νέος επικεφαλής επιστήμονας στο Keck Observatory και ο καθηγητής J. Xavier Prochaska Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια, Σάντα Κρουζ. Τόσο ο Fumagalli όσο και ο O’Meara είναι συν-συγγραφείς αυτής της νέας έρευνας για το τρίτο ορυκτό σύννεφο.

*Ως κβάζαρ στην Αστρονομία εννοείται κάθε εξαιρετικά λαμπρός και μακρινός ενεργός γαλαξιακός πυρήνας, που εμφανίζεται στο ορατό φως ως σημειακή πηγή (σαν αστέρας), παρά ως εκτεταμένο σώμα (όπως οι γαλαξίες). Από εκεί προέρχεται και η ονομασία των κβάζαρ, αφού quasi-stellar σημαίνει «παρόμοιος με αστέρα». Μάλιστα μία αρχική απόδοση του όρου στα ελληνικά, όταν πρωτο-ανακαλύφθηκαν το 1960, ήταν ημιαστέρας. Διακρίνονται από τους αστέρες (και έτσι ανακαλύφθηκαν) από τη μεγάλη μετατόπιση προς το ερυθρό που παρουσιάζουν τα φάσματά τους, ενώ ταυτοχρόνως αποτελούν και σημειακές ραδιοπηγές.

Επιμέλεια Κειμένου: Κατερίνα Καλτσά

Διαφήμιση