Οι πολιτισμικές διαφορές επηρεάζουν τις συμπεριφορές των εφήβων μετά από φυσικές καταστροφές

Οι δημογραφικές και πολιτισμικές διαφορές επηρεάζουν έντονα τον τρόπο αντιμετώπισης που χρησιμοποιούν οι νέοι όταν πλήττονται από μια φυσική καταστροφή και αυτές οι ανισότητες πρέπει να λαμβάνονται υπόψη κατά την παροχή υπηρεσιών που θα τους βοηθήσουν να ανακάμψουν από αυτές τις τραυματικές εμπειρίες.

Οι καθηγήτριες κοινωνικής εργασίας του Πανεπιστημίου του Ιλινόις, Tara M. Powell και Kate M. Wegmann, οδήγησαν τη μελέτη, η οποία χρησιμοποίησε μια νέα μέθοδο αξιολόγησης της αντιμετώπισης των νεαρών ατόμων που πλήττονται από καταστροφές, προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι περιορισμοί μιας κοινώς χρησιμοποιούμενης έρευνας Kidcope.

“Γνωρίζουμε ότι ο τρόπος αντιμετώπισης ενός παιδιού μετά από μια καταστροφή καθορίζει πόσο καλά θα ξεπεράσουν την εμπειρία ή αν αναπτύξουν προβλήματα όπως η μετατραυματική διαταραχή άγχους, η κατάθλιψη ή το άγχος”, δήλωσε η Powell. “Ωστόσο, ένα από τα πράγματα που δεν γνωρίζουμε είναι το καλύτερο μέτρο που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι ερευνητές και οι κλινικοί για να αξιολογήσουν τις μεθόδους αντιμετώπισης των καταστροφών των νέων”.

Η τρέχουσα μελέτη διερεύνησε τις στρατηγικές αντιμετώπισης που χρησιμοποίησαν τα κορίτσια της μέσης τάξης στην Αγία Tammany Parish, μια εύπορη περιοχή της Νέας Ορλεάνης, μετά την καταστροφή της περιοχής από τον τυφώνα Κατρίνα το 2005. Από τα 650 κορίτσια της μελέτης, περίπου το 82% είπε ότι ο τυφώνας ανάγκασαν τις οικογένειές τους να εκκενώσουν τα σπίτια τους.

Έξι μήνες μετά την Κατρίνα, τα κορίτσια ολοκλήρωσαν μια προσαρμοσμένη εκδοχή της αξιολόγησης Kidcope, μια έρευνα που χρησιμοποιείται ευρέως από κλινικούς ιατρούς και ερευνητές για να εξετάσουν τις συμπεριφορές των παιδιών και των εφήβων όπως η απόσπαση της προσοχής, η κοινωνική απόσυρση και η κοινωνική υποστήριξη.

Ωστόσο, ένας περιορισμός του Kidcope είναι ότι σχεδιάστηκε για χρήση σε κλινικά περιβάλλοντα για να εξεταστεί η αντιμετώπιση των νέων από σοβαρές ασθένειες και μακροχρόνιες νοσηλείες-πλαίσια που διαφέρουν από φυσικές καταστροφές, γράφουν οι ερευνητές.

Όταν χρησιμοποιήθηκε σε προηγούμενες μελέτες για να εκτιμηθεί η αντιμετώπιση των νεκρών που επλήγησαν από τον τυφώνα, η δομική μοντελοποίηση του Kidcope ήταν μεταβλητή και ασταθής, σύμφωνα με τις Powell και Wegmann. Για να αντιμετωπίσουν αυτές τις ασυνέπειες, αυτές και η συν-συγγραφέας Stacy Overstreet του Πανεπιστημίου Tulane εξέτασαν τρία διαφορετικά διαρθρωτικά μοντέλα για να βρουν την καλύτερη δυνατή προσαρμογή στον πληθυσμό μελέτης των επιζώντων νέων τυφώνα.

Διαπίστωσαν ότι οι στρατηγικές αντιμετώπισης που χρησιμοποίησαν τα κορίτσια στην πανεπιστημιούπολη St. Tammany έμοιαζαν με ένα δομικό μοντέλο τεσσάρων παραγόντων, το οποίο περιελάμβανε θετικές συμπεριφορές αντιμετώπισης και λιγότερο υγιείς εξωστρεφείς συμπεριφορές όπως φταίξιμο και θυμό, ευσεβείς πόνοι και κοινωνική απόσυρση.

Συγκρίνοντας τις συμπεριφορές αντιμετώπισης αυτών των κοριτσιών με αυτές που χρησιμοποίησε ένα δείγμα χαμηλού εισοδήματος, κυρίως αφροαμερικανών συνομηλίκων που επιβίωσαν επίσης τον τυφώνα Κατρίνα, οι ερευνητές βρήκαν λίγες ομοιότητες.

Αντ’ αυτού, οι μέθοδοι αντιμετώπισης των κοριτσιών του St. Tammany ήταν σύμφωνες με εκείνες που χρησιμοποίησαν νέοι της μεσαίας τάξης που είχαν πληγεί από μια διαφορετική φυσική καταστροφή – τον τυφώνα Andrew, ο οποίος έπληξε τις Μπαχάμες, τη Φλόριντα και τη Λουιζιάνα το 1992, δήλωσε η Wegmann.

“Βρήκαμε ότι ο πολιτισμός έχει σημασία από την άποψη του πως οι έφηβοι ανταποκρίνονται σε μια καταστροφή”, δήλωσε η Wegmann. “Ορισμένες από τις πολιτισμικές αξίες που συνδέονται με την ανθεκτικότητα, όπως η εστίαση σε κοινοτικά και ανεπίσημα μέσα υποστήριξης, είναι λιγότερο εμφανείς μεταξύ των πληθυσμών της μεσαίας τάξης από τους χαμηλότερους πληθυσμούς εισοδήματος.

Οι πολιτιστικές αξίες της “μεσαίας τάξης και των πλουσιότερων δημογραφικών στοιχείων” αφορούν περισσότερο τον ατομικισμό και την προσωπική ευθύνη, οπότε ο κοινοτισμός που μπορεί να βοηθήσει ένα άτομο να ανακάμψει από μια καταστροφή απλά δεν υπάρχει”, ανέφερε η Wegmann.

Χρησιμοποιώντας μια τεχνική ανάλυσης δεδομένων που ονομάζεται “εξερευνητική μοντελοποίηση διαρθρωτικών εξισώσεων”, οι ερευνήτριες διαπίστωσαν ότι οι στρατηγικές συμπεριφοράς που χρησιμοποίησαν τα κορίτσια του St. Tammany είχαν επίσης πολύπλοκες σχέσεις μεταξύ τους.

Για παράδειγμα, η στρατηγική αντιμετώπισης της προσπάθειας να ξεχάσουμε το πρόβλημα, η οποία σχετίζεται κυρίως με την κοινωνική απόσυρση, συνδέθηκε επίσης με ευσεβείς πόθους, φταίξιμο, θυμό και θετική αντιμετώπιση.

Η κατανόηση του τρόπου και του γιατί τα θύματα καταστροφών χρησιμοποιούν διαφορετικές μεθόδους αντιμετώπισης και οι επιρροές που μπορεί να έχουν οι δημογραφικές διαφορές στις απαντήσεις τους, παρεμποδίζεται από την έλλειψη συνεκτικών και αξιόπιστων εργαλείων αξιολόγησης, σύμφωνα με τις συγγραφείς.

Η ανάπτυξη αποτελεσματικών και έγκυρων μέτρων, τα οποία μπορούν να διανεμηθούν εύκολα και να προσαρμοστούν για διαφορετικούς πληθυσμούς, θα πρέπει να αποτελέσουν ερευνητική προτεραιότητα για την καλύτερη υποστήριξη και ανάκαμψη των επιζώντων μετά από μια φυσική καταστροφή, δήλωσαν η Powell και η Wegmann.

Επιμέλεια Κειμένου: Κατερίνα Καλτσά