Η μοναξιά είναι και θέμα γονιδίων και κληρονομείται!

Ανάμεσα σε όσα μπορεί κανείς να κληρονομήσει από τους γονείς του, είναι και η μοναξιά, σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα που διαπίστωσε ότι τα γονίδια ενός ανθρώπου μπορούν να τον προδιαθέσουν, ώστε να γίνει πιο μοναχικός, πέραν της επίδρασης του περιβάλλοντος.

Η κληρονομικότητα της μοναξιάς έχει εξεταστεί στο παρελθόν, σε δίδυμα και άλλες μελέτες τόσο των παιδιών όσο και των ενηλίκων. Από αυτά, οι ερευνητές εκτιμούν ότι το 37% έως 55% της μοναξιάς καθορίζεται από ττα γονίδια.

Προηγούμενες μελέτες προσπάθησαν επίσης να εντοπίσει συγκεκριμένα γονίδια που συμβάλλουν στην μοναξιά, εστιάζοντας σε γονίδια που σχετίζονται με νευροδιαβιβαστές, όπως η ντοπαμίνη και η σεροτονίνη, ή άλλα κυτταρικά συστήματα που συνδέονται με την ανθρώπινη προσκόλληση, όπως η οξυτοκίνη.

Αλλά, αυτές οι μελέτες στηρίχθηκε κυρίως σε μικρά μεγέθη δείγματος. Τώρα η νέα μελέτη που στηρίχθηκε σε μεγάλο δείγμα εκτιμά ότι η μοναξιά είναι σε ποσοστό 14% έως 27% γενετική.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή ψυχιατρικής Άμπραχαμ Πάλμερ της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Σαν Ντιέγκο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό νευροψυχοφαρμακολογίας «Neuropsychopharmacology», ανέλυσαν γενετικά και ιατρικά δεδομένα για σχεδόν 10.800 ανθρώπους ηλικίας άνω των 50 ετών, οι οποίοι επιπλέον κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτηματολόγια για το πόση χρόνια (όχι περιστασιακή) μοναξιά ένιωθαν.

Η μελέτη κατέληξε στη διαπίστωση ότι σε μερικούς ανθρώπους η μοναξιά τείνει να κληρονομείται μαζί με τον νευρωτισμό και τα συμπτώματα κατάθλιψης. Πιο ασθενής είναι η συσχέτιση της κληρονομικής μοναξιάς με τη σχιζοφρένεια και τη διπολική διαταραχή. Πάντως μέχρι στιγμής δεν έχει εντοπισθεί κάποιο συγκεκριμένο γονίδιο της μοναξιάς.

Η μοναξιά σχετίζεται με χειρότερη σωματική και ψυχική υγεία, πράγμα που αυξάνει τον κίνδυνο για πρόωρο θάνατο, περισσότερο και από την παχυσαρκία.

Από την άλλη, η μοναξιά βιώνεται διαφορετικά από τους ανθρώπους και για ορισμένους αποτελεί πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα από ό,τι για άλλους. Όπως είπε ο Πάλμερ, αυτό ακριβώς μπορεί να οφείλεται στο ότι κάποιος έχει γενετική προδιάθεση για μοναξιά, ενώ κάποιος άλλος όχι.

Πηγές: https://www.sciencedaily.com/releases/2016/09/160920115629.htm, ΑΜΠΕ