Δείτε τι έτρωγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι…

Σε μια εποχή που έχουμε μάθει τις γκουρμέ και εξεζητημένες γεύσεις και να αναζητάμε λιχουδιές από διαφορετικές χώρες, μήπως θα έπρεπε να αναλογιστούμε την διατροφική μας κληρονομιά και να αναρωτηθούμε ποιες ήταν οι γευστικές συνήθειες των αρχαίων Ελλήνων;

Η λιτότητα ήταν εκείνη που χαρακτήριζε την αρχαϊκή διατροφή στους κλασικούς χρόνους, σημάδι όχι της έλλειψης υλικών ή πρώτων υλών, αλλά της απλότητας και της ουσιαστικής σχέσης με το φαγητό, αφού αποτελούσε ένα είδος ιεροτελεστίας.

«Οι τροφές των αρχαίων σκοπό είχαν να ερεθίσουν κι όχι να βαρύνουν το στομάχι, γι’ αυτό άλλωστε ήταν πλούσιες σε καρυκεύματα και αρωματικά βότανα» σημειώνει ο Σαρλ Πικάρ στο βιβλίο του με θέμα την καθημερινότητα στην Αθήνα της εποχής του Περικλή.

Το «ακράτισμα» δηλαδή κριθαρένιο ψωμί βουτηγμένο σε ανέρωτο κρασί και ο «κυκεώνας», ένα ρόφημα από βρασμένο κριθάρι αρωματισμένο με θυμάρι ή μέντα, που πίστευαν ότι είχε και θεραπευτικές ιδιότητες, αποτελούσαν το πρωινό του αρχαίου Αθηναίου, γεγονός που αποδεικνύει τη σπουδαιότητα του να αρχίζεις τη μέρα σου με γεμάτο στομάχι.

Κατά τη διάρκεια της ημέρας, οι Αθηναίοι πολίτες περιελάμβαναν τρία ακόμα γεύματα, το άριστον, το δειλινό και το δείπνο, που ήταν και το κυρίως γεύμα τους, ενώ τα συνόδευαν με κρασί αναμεμειγμένο με νερό.

Τα δημητριακά αποτελούσαν τη βάση τη διατροφής, αφού το ψωμί δεν έλειπε ποτέ από το τραπέζι, όπως και το τυρί, είτε από γάλα κατσίκας, είτε από γάλα προβάτου το οποίο και το έτρωγαν σκέτο ή το συνόδευαν με μέλι ή λαχανικά.

Το χοιρινό και το κυνήγι (ελάφι, ορτύκια) ήταν αγαπημένα πιάτα, όπως επίσης και τα θαλασσινά, τα όστρακα και τα ψάρια. Μάλιστα τα διάφορα είδη ψαριών καταναλώνονταν ανάλογα την κοινωνική τάξη με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τη σαρδέλα που ήταν το ψάρι των φτωχών.

Τα όσπρια, ρεβίθια, φακές, φασόλια, μπιζέλια και κουκιά, δεν έλειπαν από το καθημερινό διαιτολόγιό τους, καθώς και τα κρεμμύδια, το σκόρδο, αλλά και κάθε είδους λαχανικό. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Πλάτωνας στην Πολιτεία εξαίρει τα οφέλη της φυσικής και φυτοφαγικής διατροφής.

Και για επιδόρπιο ; Εκτός από τα ξηρά ή φρέσκα φρούτα, η «σησαμίς» (το παστέλι είτε με τη μορφή που έχει σήμερα, είτε σε σφαιροειδή μορφή), η «μελιττούτα» (είδος γαλατόπιτας), οι «τηγανίτες» ή τα «τήγανα» ( τηγανίτες ή λουκουμάδες) έκλειναν με τον γλυκύτερο τρόπο ένα γεύμα.

Πηγή: mamapeinao