Ανοικτή τοποθέτηση στην κλειστή «διαβούλευση» του ΥΠΕΚΑ σχετικά με την Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη (ΕΠΜ) και το επισυναπτόμενο Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος (ΣΠΔ) για την προστασία των χερσαίων και θαλάσσιων περιοχών: Θίνες και παραλιακό Δάσος Ζαχάρως, Στροφυλιά, Κακόβατος», Θαλάσσια περιοχή Κόλπου Κυπαρισσίας: Ακρ. Κατάκολο-Κυπαρισσία» και Θίνες Κυπαρισσίας (Νεοχώρι-Κυπαρισσία)» έκανε το cisd.
Επί της Αρχής
«Τα σχέδια προεδρικών διαταγμάτων των πράξεων χαρακτηρισμού της παραγράφου 1 ανακοινώνονται πριν από την οριστική διατύπωσή τους στους αρμόδιους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης και κατατίθενται υποχρεωτικά σε δημόσια διαβούλευση για διάστημα ενός μηνός, στη διαδικτυακή πύλη ελεύθερης πρόσβασης του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής. Ενδιαφερόμενοι πολίτες, αρμόδιες δημόσιες υπηρεσίες και φορείς έχουν τη δυνατότητα εντός του οριζομένου χρονικού διαστήματος να εκφράσουν εγγράφως τη γνώμη τους … »
Παράγραφος 7 του άρθρου 6 του Ν. 3937/11 «Διατήρηση της βιοποικιλότητας και άλλες διατάξεις»
Η εν προκειμένω «Δημόσια Διαβούλευση» που επιχειρεί το ΥΠΕΚΑ πόρρω απέχει από την σαφή έννοια αμφοτέρων των ελληνικών λέξεων, του σκεπτικού του Νομοθέτη και των Οδηγιών της ΕΕ, καθώς υποκαθίσταται από υποβολή απόψεων προς άγνωστο παραλήπτη ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, χωρίς διαφανή έλεγχο της προώθησης των απόψεων στους συντάκτες της ΕΠΜ του Σχεδίου ΠΔ και χωρίς την δυνατότητα ενημέρωσης των ενδιαφερομένων πολιτών για όλες τις απόψεις που έχουν κατατεθεί.
Για τους λόγους αυτούς το CISD ΔΕΝ την αναγνωρίζει ως ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ αλλά ως ΚΛΕΙΣΤΗ ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΑΠΟΨΕΩΝ και την καταγγέλλει ως μη σύννομη.
— — —
Γενική Θεώρηση
Το CISD -καταρχήν- χαιρετίζει το γεγονός καθώς, αναμφίβολα, το προτεινόμενο σχέδιο νόμου, αν και έρχεται με καθυστέρηση 12 τουλάχιστον χρόνων σε συνέχεια Ειδικής Περιβαλλοντικής Μελέτης του 2002 με χρηματοδότηση της ΕΕ (για την κήρυξη «Ζώνης Ι – Περιοχή Προστασίας της Φύσης»), αφορά στο σύνολο μιας ιδιαίτερα οικολογικά ευαίσθητης περιοχής, την οποία η Ελληνική Πολιτεία όφειλε να έχει προστατεύσει εδώ και χρόνια και η οποία χρήζει ενός πραγματικά μακρόπνοου και όχι καιροσκοπικού αναπτυξιακού σχεδιασμού, που θα οδηγεί την ανθρώπινη παρουσία σε αρμονία με την περιβαλλοντική διαχείριση.
Με την νέα Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη και το Σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος για την προστασία χερσαίων και θαλάσσιων περιοχών του Κυπαρισσιακού κόλπου («GR2330005: Θίνες και παραλιακό Δάσος Ζαχάρως, Στροφυλιά, Κακόβατος», «GR2330008: Θαλάσσια περιοχή Κόλπου Κυπαρισσίας: Ακρ. Κατάκολο-Κυπαρισσία» και «GR2550005: Θίνες Κυπαρισσίας (Νεοχώρι-Κυπαρισσία)») που τέθηκαν σε κλειστή διαβούλευση εν μέσω θερινών διακοπών (από 08.08-08.09.14), το ΥΠΕΚΑ επιχειρεί κυρίως να δώσει απαντήσεις στις πιεστικές οχλήσεις της ΕΕ, ενόψει του υψηλού περιβαλλοντικού προστίμου που αναμένεται να επιβληθεί στη χώρα.
Παράλληλα όμως, το ΥΠΕΚΑ δρομολογεί μια «ανάπτυξη» η οποία αποκτά ιδιαίτερη νοηματοδότηση και υψηλό συμβολισμό, τόσο για το περιεχόμενό της όσο και για τον τρόπο οργάνωσης της επιβολής της, η οποία καθαγιάζει και ευλογεί σειρά παράνομων επεμβάσεων που συντελούνται στην περιοχή, μια περιοχή η οποία για χρόνια παραμένει πλήρως απροστάτευτη.
Ειδικότερα:
Η καθυστέρηση του ΥΠΕΚΑ -που αποτελεί συνήθη επιλογή του για μεγάλο αριθμό προστατευόμενων περιοχών, ειδικά του παράκτιου χώρου- επέτρεψε την ανάπτυξη διαφόρων τύπων αυθαιρεσιών από τοπικούς και μη παράγοντες, που αποπειρώνται να δημιουργήσουν καθεστώς «τετελεσμένων», χρησιμοποιώντας παντός είδους πολιτικές πιέσεις σε όλα τα θεσμικά και διοικητικά επίπεδα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση «επενδυτή» που συστηματικά σχεδίασε ανενόχλητος το «αναπτυξιακό» του project, κατά παράβαση του Ν.3212/03, σε έκταση 306 στρ., όμορη της θαλάσσιας περιοχής GR2330008, η οποία είναι μοναδική στο μεσογειακό χώρο, καθώς πρόκειται για κύρια περιοχή ωοτοκίας της caretta–caretta και συνδυάζει ένα σύνθετο οικοσύστημα αποτελούμενο από τη θαλάσσια περιοχή, την παράκτια βλάστηση, τις κινούμενες και σταθερές θίνες και τη μεσογειακή πεύκη (κωδικοποιημένοι τύποι οικοτόπων βάση της οδηγίας 92/43/ΕΟΚ).
Η έκταση αυτή προέκυψε -με την ευλογία των πέντε άρτων της παραβολής- κατά την μεταβίβαση 180 στρ. ιδιοκτησίας «σταβλάρχη του βασιλέως», στον οποίο είχε παραχωρηθεί (;) από τον τότε βασιλιά. Είναι εύλογο ότι η αρχική έκταση με σταθερά βόρειο και νότιο όρια μπορούσε να αυξηθεί μόνο σε βάρος του πευκοδάσους (ανατολικά) και των αμμοθινών (δυτικά).
Σε αυτή λοιπόν την έκταση συλλαμβάνεται η διαστροφική ιδέα της δημιουργίας 48 κατατετμημένων σε τέσσερα στρέμματα οικοπέδων, (μαιανδρικού τύπου κατάτμηση) με πρόσωπο σε εικονικούς κοινόχρηστους δρόμους και διόδους πλάτους 4 μ. και μήκους 250-300 μ., η οποία συνιστά καταφανή ιδιωτική πολεοδόμηση με τους γενικούς όρους της εκτός σχεδίου δόμησης.
Με τον τρόπο αυτό, οι περιγραφόμενες στα συμβόλαια «δίοδοι προς τη θάλασσα» στην αγροτική γη των 180 στρεμμάτων μετονομάστηκαν και χαρακτηρίστηκαν αυθαίρετα ως «δημόσιες κοινόχρηστες οδοί», ώστε να δοθεί η νομιμοποίηση της κατάτμησης σε τμήματα των τεσσάρων στρεμμάτων για να προχωρήσει ο ιδιοκτήτης σε ιδιωτική πολεοδόμηση. Παράλληλα, επιχειρήθηκε αλλαγή χρήσης της έκτασης των 180 στρεμμάτων από «αγροτικής χρήσης» σε «ελευθέρας χρήσης» (κυβέρνηση Σημίτη το 1999-2000) ενώ το Υπουργείο Οικονομικών ουδέποτε έλεγξε αν η «μεγέθυνση» της έκτασης από τα 180 στρέμματα στα 308 στρέμματα έγινε σε βάρος της ιδιοκτησίας του δημοσίου.
Το ΥΠΕΚΑ, αν και καλά γνωρίζει ότι, εδώ και χρόνια, οικοδομείται ένα σύστημα προστασίας των «συμφερόντων του επενδυτή», αντί να επιλύσει σύννομα το ζήτημα χαρακτηρίζει την εν λόγω έκταση που αποτελεί συμπαγή πευκώνα ως αγροτική γη, ευνοώντας κατάφωρα συγκεκριμένα ιδιωτικά συμφέροντα και επιτρέποντας την ολοκληρωτική καταστροφή ενός εξαιρετικού και σπάνιου οικοσυστήματος αμμοθινών που αποτελούν χώρους ωοτοκίας της caretta–caretta, το οποίο όφειλε κατεξοχήν να προστατεύσει.
Και δεν μπορεί να υπάρξει αξιόπιστη αιτιολογία καθώς το ΥΠΕΚΑ, όχι μόνο γνωρίζει αλλά έχει εμπλακεί στις παράνομες μεθοδεύσεις πάνω στις οποίες κινήθηκε ένας ολόκληρος πολιτικο–διοικητικός μηχανισμός διαμεσολάβησης επιχειρώντας τη δημιουργία τετελεσμένων με την έκδοση των αναγκαίων οικοδομικών αδειών και την εκκίνηση των εργασιών τσιμεντοποίησης, ώστε τελικά να θεωρηθεί η καταστροφή ως «νομίμως υφιστάμενη» και μάλιστα με την σφραγίδα και της Νομικής Υπηρεσίας του ΥΠΕΚΑ (παρά την εν προκειμένω αναρμοδιότητά της).
Το ΥΠΕΚΑ αγνοώντας ακόμη και τα πορίσματα των αρμόδιων ελεγκτικών μηχανισμών (Επιθεωρητές Περιβάλλοντος και Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης) που κινήθηκαν μετά από καταγγελίες πολιτών και φορέων προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά και κλιμακίων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που πραγματοποίησαν πολλαπλούς ελέγχους, έρχεται να νομιμοποιήσει κατάφωρες αυθαιρεσίες και παρανομίες, ανοίγοντας τον δρόμο στην ολοκλήρωση της καταστροφής.
Τα ανωτέρω «καθαγιάζονται» από την Ειδική Περιβαλλοντική Μελέτη που συνέταξε -καθ’ υπαγόρευση και «παρασυρόμενος» από παράνομες πολιτικές και άλλες παρεμβάσεις τοπικών και όχι μόνο παραγόντων- αξιόλογος μελετητής, ο οποίος οδηγήθηκε στην άτοπη και παράδοξη «λύση» της κατάτμησης του οικοτόπου από Ελαία μέχρι Αγιαννάκη, οριοθετώντας γεωργική γη κάτω από το δάσος, όπου υπάρχει μόνο παράκτια άμμος θαλάσσης, όπως αποδεικνύουν οι επίσημοι χάρτες και αεροφωτογραφίες του ίδιου του ΥΠΕΚΑ. Εύλογα λοιπόν τίθενται κρίσιμα ερωτήματα σχετικά με τον βαθμό ευθύνης του στην νομιμοποίηση παράνομων μεθοδεύσεων και παρεμβάσεων, οι οποίες ευνοούν και εξυπηρετούν την υλοποίηση έργου αμιγώς «realestate» με βέβαιο υψηλό επιχειρηματικό όφελος έναντι αμφισβητούμενου και πρόσκαιρου τοπικού αναπτυξιακού οφέλους.
Στη βάση των παραπάνω, το CISD, καθώς εκτιμά ότι η συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί επέμβαση μεγάλης κλίμακας στο φυσικό περιβάλλον, εντός προστατευόμενης περιοχής, η πραγματοποίηση της οποίας γίνεται με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να παρακάμπτεται σταδιακά το νομικό πλαίσιο προστασίας του περιβάλλοντος, ζητά από το ΥΠΕΚΑ κατά προτεραιότητα
να αποσύρει τις σχετικές διατάξεις (Ειδικές ρυθμίσεις) που αναφέρονται για την Περιοχή Οικοανάπτυξης ΠΟΙΚ – 4α) «Αγροτικές εκτάσεις και ιδιοκτησίες μεταξύ των ΠΠΦ από Νέδα έως Βουνάκι»
να εντάξει την επίμαχη έκταση σε καθεστώς προστασίας ως οφείλει και υποχρεούται τόσο από την εθνική νομοθεσία όσο και από τις κοινοτικές υποχρεώσεις.
να λάβει όλα τα αναγκαία μέτρα αποκατάστασης της περιβαλλοντικής ζημιάς, που ήδη έχει συντελεσθεί στην περιοχή, σε εφαρμογή του ΠΔ 148/2009 για την περιβαλλοντική ευθύνη, λαμβάνοντας υπόψη ότι τα όποια μέτρα προστασίας δεν θα έχουν κανένα νόημα αν στο μεταξύ η περιοχή έχει καταστραφεί από τις επεμβάσεις.
να λάβει υπόψη τα πορίσματα του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης και των Επιθεωρητών Περιβάλλοντος που βεβαίωσαν το ΜΗ σύννομο της διάνοιξης πέντε δρόμων χωρίς άδεια, την καταστροφή των θινών, και την κοπή δέντρων καθώς «… σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, τα εκτός σχεδίου οικόπεδα που δημιουργούνται μετά το 2003 πρέπει να έχουν πρόσοψη μήκους 45 μέτρων σε κοινόχρηστη οδό προκειμένου να είναι άρτια και οικοδομήσιμα»
να λάβει υπόψη την σχετική νομολογία του ΣτΕ: «…η κατάτμηση ενιαίου, κατά τα ανωτέρω, γηπέδου σε μικρότερα συνεπάγεται την δυνατότητα δομήσεώς του υπό ευνοϊκότερους για τον δομούντα όρους αλλά και την δυνατότητα δημιουργίας, με τον τρόπο αυτόν, οικισμών χωρίς εγκεκριμένο σχέδιο πόλεως, δεν είναι νόμιμη η έκδοση οικοδομικών αδειών για δόμηση σε γήπεδα που έχουν προκύψει από κατάτμηση ενιαίου γηπέδου, ανεξαρτήτως του ιδιοκτησιακού καθεστώτος των δημιουργουμένων με την βούληση του αρχικού ιδιοκτήτη νέων επί μέρους ιδιοκτησιών, όταν με αυτήν καθίσταται δυνατή, κατά τις παρομαρτούσες συνθήκες, η άμεση ή έμμεση δημιουργία οικιστικού συνόλου χωρίς προηγούμενη έγκριση σχεδίου οργανωμένης δομήσεώς του».
να προστατεύσει με κάθε τρόπο το Δημόσιο Συμφέρον από οικονομικές απαιτήσεις αποζημίωσης του «επενδυτή» στην περίπτωση που ναυαγήσει η μη σύννομη επιχειρηματική του προσπάθεια, λόγω της εφαρμογής του Νόμου την οποία ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να διασφαλίσει το ΥΠΕΚΑ.
— — —
Το CISD καταθέτει δημόσια -προς ενημέρωση όλων των ενδιαφερομένων- τις ως άνω απόψεις, καθώς και τις ακόλουθες εξειδικευμένες παρατηρήσεις επί του συνόλου του σχεδίου νόμου.
— — —
Εξειδικευμένες Παρατηρήσεις
1. Από την ΕΠΜ (και το σχέδιο ΠΔ) απουσιάζει ολοκληρωμένη, επιστημονικά τεκμηριωμένη πρόταση διαχείρισης, που να βασίζεται στο ICZM (IntegratedCoastalZoneManagement) σύμφωνα και με το αρ 13 παρ 2 του Ν 3937/11.
Συνεπώς, οποιαδήποτε αναφορά σε «αναπτυξιακές προοπτικές» είναι άτοπη καθώς δεν τηρούνται η σχετική Εθνική Νομοθεσία αλλά και οι σχετικές οδηγίες της ΕΕ.
2. Η ΕΠΜ, σε αντίθεση με το άρθρο 1 παρ 3α του Ν 3937/11[1] φαίνεται να αγνοεί τις επίμονες συστάσεις της αιτιολογημένης γνώμης της ΕΕ σχετικά με τη δόμηση στην περιοχή.
3. Οι χάρτες της μελέτης είναι σε κλίμακες 1:25.000 και 1:50.000, εμφανώς ακατάλληλες για την παρατήρηση των απαραίτητων στοιχείων που απαιτούνται για την επαρκή αξιολόγηση της μελέτης και ακολούθως του σχεδίου ΠΔ.
Ειδικότερα, οι χάρτες τύπων οικοτόπων αλλά και των ζωνών προστασίας είναι αναγκαίο να παρουσιάζονται σε κλίμακα τουλάχιστον 1:5.000 και με ευκρινή/ακριβή χρωματικά υπομνήματα.
Κατάλληλοι σχετικοί χάρτες σε κλίμακα 1:1.000 περιλαμβάνονται στη μελέτη εμπειρογνωμοσύνης του καθ. Γεωργίου που έχει κατατεθεί στο ΥΠΕΚΑ και η οποία δεν έχει ληφθεί υπ’ όψη για αδιευκρίνιστους λόγους.
4. Επισημαίνεται ότι πριν την έγκριση της ΕΠΜ και του σχεδίου ΠΔ θα πρέπει να γίνει ενδελεχής έλεγχος των συντεταγμένων που παρουσιάζονται στο παράρτημα (Ι) σε έγκυρα, πραγματικά γεωγραφικά υπόβαθρα για να ελεγχθεί η ακρίβεια των αναφερομένων καθώς και η ορθότητα οριοθέτησης των τύπων οικοτόπων σε σχέση με τις ιδιοκτησίες και την έκταση των προς δόμηση περιοχών.
5. Τα γεωλογικά στοιχεία της περιοχής GR 2550005 «ΘΙΝΕΣ ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑΣ – ΝΕΟΧΩΡΙ» που παρατίθενται (κεφ. 3) είναι υποτυπώδη και δε βοηθούν στην κατανόηση της σπουδαιότητας των αμμοθινικών σχηματισμών και του πολύ σημαντικού ρόλου τους στην αντιδιαβρωτική, αντιπλημμυρική θωράκιση της περιοχής καθώς και της προστασίας από την υφαλμύρινση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα.
6. Κατά παρόμοιο τρόπο, στην αξιολόγηση των αμμοθινικών οικοτόπων από σελ. 237 και μετά καθώς και από την σελ. 268 και μετά, δεν περιλαμβάνεται πουθενά και για κανέναν αμμοθινικό οικότοπο η απειλή της εκτεταμένης -εκτός σχεδίου- δόμησης, τη στιγμή που είναι γνωστές οι προθέσεις μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων και είναι δεδομένη η αντίθεση της ΕΕ που εκφράζεται λεπτομερώς στην από 1.10.12 Αιτιολογημένη Γνώμη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
7. Επιπλέον, στις σελ. 377-378 για την προστασία των ακτών από τη διάβρωση, δεν γίνεται κανένας λόγος για την αποκατάσταση των αμμοθινικών σχηματισμών, τμήματα των οποίων έχουν σοβαρά υποβαθμιστεί απ τις παράνομες εργασίες διάνοιξης δρόμων της εταιρείας «Νέος Κότινος Α.Ε.».
8. Προκαλεί πολλά ερωτήματα αλλά και ενστάσεις η εξαιρετικά μεγάλη κατάτμηση σε διαφορετικές ζώνες προστασίας αλλά και επιτρεπόμενων χρήσεων (αγροτική παραγωγή, δόμηση) μιας πολύ στενής λωρίδας γης πλάτους μόλις 100-150 μέτρων από τον αιγιαλό, όπως παρουσιάζεται στην ΕΠΜ και το σχέδιο ΠΔ.
Ταυτόχρονα, αποτελεί χωροταξικό παράδοξο η διαίρεση της λωρίδας σε μεγάλο αριθμό «υποζωνών» με τρόπο που δημιουργεί ένα “patchwork” διαχείρισης. Έτσι, ανάμεσα και πολύ κοντά σε οικοτόπους προτεραιότητας καθώς και σε σημαντικές δασικές και υγροτοπικές εκτάσεις, «ξεφυτρώνουν» θύλακες όπου επιτρέπεται η αγροτική παραγωγή και η δόμηση.
Τα ανωτέρω παρουσιάζονται στη μελέτη παρά το ότι η χώρα έχει ήδη λάβει κλήση στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο και απειλείται με υψηλό πρόστιμο αν δεν εφαρμοστούν τα προτεινόμενα στην Αιτιολογημένη Γνώμη.
Οι συντάκτες της ΕΠΜ φαίνεται πως δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη
α) το με α.π. 46178/3.9.13 έγγραφο της Γενικής Δ/νσης Πολεοδομίας του ΥΠΕΚΑ (της κατ’ εξοχή αρμόδιας υπηρεσίας για την εκτός σχεδίου δόμηση) όπου εκφράζεται η κάθετη αντίθεση σε μιας τέτοιας έκτασης μαζική δόμηση σύμφωνα με την πολεοδομική νομοθεσία καθώς και τη νομολογία του ΣΤΕ (2657/2007) και
β) την Έκθεση του ΜΚΕ της ΕΥΕΠ του ΥΠΕΚΑ (Δεκέμβριος 2013).
Επιπλέον, η ΕΠΜ προβλέπει το όριο της γραμμής δόμησης να απέχει 5 (!!) μόλις μέτρα από τους αμμοθινικούς οικοτόπους, κάτι που ασφαλώς μόνο προστασία δεν μπορεί να θεωρηθεί (κυρίως αν ληφθεί υπόψη ο δυναμικός χαρακτήρας κάποιων αμμοθινικών σχηματισμών που εξελίσσονται μέσω της διαρκούς αιολικής μεταφοράς ιζήματος προς το εσωτερικό τμήμα της παράκτιας ζώνης).
Παράλληλα, εκφράζονται φόβοι ότι οι όροι δόμησης που δίνονται στο προτεινόμενο σχέδιο ΠΔ μπορεί να γίνουν ευνοϊκότεροι με την εκμετάλλευση τυχόν πρόσθετων διατάξεων του νέου Ν 4280/2014 για την ιδιωτική πολεοδόμηση (πράγμα που χρήζει προσεκτικής νομικής διερεύνησης).
Το CISD προτείνει να θεωρηθεί όλη η εν προκειμένω στενή λωρίδα ως Ενιαία Ζώνη Προστασίας όπως προβλεπόταν στην παλιά ΕΠΜ του 2002 και να επιτραπούν οι υπόλοιπες χρήσεις (και, πάντως, σίγουρα η δόμηση) πίσω από τη ζώνη ΠΠΦ4 (δασικές εκτάσεις).
9. Η χρήση παλαιών και ξεπερασμένων κοινωνικοοικονομικών στοιχείων (σελ. 210 και μετά) δε επιτρέπει την ρεαλιστική συνολική αξιολόγηση όλων των στοιχείων έτσι ώστε να διατυπωθούν προτάσεις οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής στα πλαίσια της αειφορικής λογικής. Είναι γνωστό ότι πρόσφατα στατιστικά στοιχεία (2011) διατίθενται από την ΕΣΥΕ και άλλες πηγές.
10. Τέλος, στο Παράρτημα 4 (σελ. 28), οι μελετητές αναφέρουν ως το μόνο θετικό μέτρο για το 2013 την αναστολή λειτουργίας κάποιων κέντρων στην παραλία της Κυπαρισσίας.
Ωστόσο, πουθενά δε γίνεται λόγος για την ΥΑ αναστολής οικοδομικών αδειών και εργασιών, που εμπόδισε την εκτεταμένη εκτός σχεδίου δόμηση, η οποία αποτελεί μια από τις σοβαρότερες απειλές για την οικολογική ακεραιότητα της περιοχής σύμφωνα και με τις απόψεις της ΕΕ.
Η παράλειψη αυτή, επίσης δημιουργεί ερωτηματικά.
11. Σύμφωνα με το γεωλογικό χάρτη της ΕΠΜ, οι περιοχές στις οποίες βρίσκεται η ιδιοκτησία Παππά χαρακτηρίζονται ως «άμμος» και «αμμοθίνες».
Ανεξάρτητα, δηλαδή, από τον τύπο οικοτόπου που οι μελετητές δίνουν ως «γεωργική γη» (πράγμα που εύκολα προβάλλεται. καθώς τα αυθαίρετα οργώματα έχουν καταστρέψει την αμμοθινική βλάστηση), η ιδιοκτησία Παππά «κάθεται» πάνω σε γεωλογικούς σχηματισμούς, που αποτελούν δευτερογενείς αμμοθίνες (ανάμεσα στις πρωτογενείς μπροστά και τις τριτογενείς που δίνει ο καθ. Γεωργίου κοντά στο δάσος), πράγμα που πέρα από την οπτική αναγνώριση αποδεικνύεται με απλές διερευνητικές τομές εδάφους.
Η προστασία του εν προκειμένω γεωλογικού σχηματισμού, είναι κατά νόμο υποχρεωτική[2] αλλά και αυτονόητη καθώς
11.1. Έχει διαπιστωθεί ότι ο μόνος και βέλτιστος τρόπος αντιπλημμυρικής προστασίας των ακτών είναι η προστασία των αμμοθινικών σχηματισμών και οικοτόπων.
Η Ολλανδική εμπειρία από τεχνικά αντιπλημμυρικά έργα έχει αποδείξει ότι η διατάραξη της ισορροπίας εισροής ιζήματος (άμμου) πέραν άλλων επιπτώσεων μεταφέρει διάβρωση σε γειτονικές ακτές και για τούτο δημιουργούνται τεχνητές αμμοθίνες όπου υπάρχει υποβάθμιση των φυσικών.
11.2. Οι αμμοθινικοί οικότοποι αποτελούν εξαιρετικούς θύλακες βιοποικιλότητας
11.3. Οι αμμοθινικοί σχηματισμοί είναι εξαιρετικοί ταμιευτήρες γλυκού νερού (λόγω υψομετρικής διαφοράς και υψηλής διαπερατότητας του βρόχινου νερού).
Τούτο αποδεικνύεται από την εποίκησή τους με φυτά του γένους Ammophila, τα οποία δεν ανέχονται το αλμυρό θαλασσινό νερό.
με Αριθμό Μητρώου 12691
