Η αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας το “κλειδί” στην υπερ- παραγωγή που καταγράφεται στη χώρα

Στάσιμη αν όχι μειούμενη εμφανίζεται η εγχώρια κατανάλωση ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα μας, σε αντίθεση με το μεγάλο μέρος του ενεργειακού σχεδιασμού που φαίνεται ότι απαντά στις προσδοκίες της προ κρίσης κατανάλωσης. «Απάντηση» στην «υπερδυναμικότητα» η αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας.

Η «πληγή» αυτή, όπως διαπιστώθηκε και από τον πρόεδρο του Συνδέσμου Παραγωγών Ενέργειας με Φωτοβολταϊκά, κ. Στέλιο Λουμάκη στο πλαίσιο του αναπτυξιακού συνεδρίου για την ενέργεια, διαμορφώνει μια συγκεκριμένη εικόνα για τη χώρα.

Σήμερα επικρατούν συνθήκες υπερδυναμικότητας από την στιγμή μάλιστα που καμία συμβατική ενεργειακή πηγή (ανάμεσα στις κύριες δηλαδή λιγνίτης και Φ.Α.) δεν προβλέπεται να αποχωρήσει ή να παραχωρήσει μερίδιο ουσίας στο άμεσο μέλλον.

Όσον αφορά τα Φ/Β, οι εθνικοί στόχοι επιτεύχθηκαν 7 χρόνια νωρίτερα. Η εξέλιξη αυτή σε συνδυασμό και με την υπεραδειοδότηση οπωσδήποτε δεν θα μπορούσε να είναι βιώσιμη για περαιτέρω υλοποίηση έργων, διαπιστώνει ο κ. Λουμάκης.

Μαζική αποθήκευση ηλεκτρικής ενέργειας

Η δραστική αλλαγή του ενεργειακού μίγματος λόγω της σημαντικής αύξησης της διείσδυσης των ΑΠΕ ανέδειξε μια σειρά από στρεβλώσεις και περιορισμούς. Αν και οι στρεβλώσεις άρχισαν να αποκαθίστανται (με προεξέχουσα αυτήν της ΟΤΣ), οι περιορισμοί παραμένουν. Τέτοιοι περιορισμοί, σύμφωνα με τον κ. Λουμάκη, είναι:

-Η έλλειψη δυνατότητας μαζικής αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας, ώστε αφενός να εξομαλυνθεί η αστάθεια των ΑΠΕ και αφετέρου το δυναμικό τους να γίνει εκμεταλλεύσιμο και ετεροχρονισμένα, δηλαδή σε ώρες που δεν υπάρχει επαρκής κατανάλωση ή παραγωγή από ΑΠΕ.

-Η οικονομική κρίση έφερε στο προσκήνιο την ανάγκη για «φθηνή» ενέργεια ασχέτως περιβαλλοντικού αποτυπώματος. Έτσι ο λιγνίτης επί του παρόντος φαίνεται να παραμένει «κραταιός». Η κατάρρευση των τιμών των δικαιωμάτων CO2 πλαισίωσε περαιτέρω την μεταστροφή αυτή «δείχνοντας» ακόμη περισσότερο ακριβές τις ΑΠΕ δημιουργώντας επιπλέον κενό στην λειτουργική χρηματοδότηση τους.

Το φαινόμενο αυτό επιτείνεται και από την στρεβλή κοστολόγηση του λιγνίτη. Ως δημόσιος εθνικός πόρος μέχρι σήμερα τα κοιτάσματα του δεν παραχωρούνται έναντι οικονομικού ανταλλάγματος για εκμετάλλευση ένεκα προφανώς του δημόσιου χαρακτήρα της ΔΕΗ.

Εκτιμάται ωστόσο ότι η ιδιωτικοποίηση της ηλεκτροπαραγωγής μοιραία θα αναδείξει /ποσοτικοποιήσει και αποτυπώσει το «κρυφό» αυτό κόστος στην παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια.

Υπό τις συνθήκες αυτές συνολικά το «παλαιό» μοντέλο ραγδαίας ανάπτυξης των Φ/Β έχει μάλλον εξαντληθεί. Πριν την οποιαδήποτε σκέψη κατάρτισης νέου, θα πρέπει, υποστηρίζει ο πρόεδρος του ΣΠΕΦ, να υπάρξει καταρχήν οικονομοτεχνική επικαιροποίηση του ενεργειακού σχεδιασμού της χώρας με σαφή προσανατολισμό απόσυρσης συμβατικών πηγών, ώστε σε καμία περίπτωση να μην εμφανιστούν περιπτώσεις αναγκαστικού λειτουργικού «εκτοπισμού» μονάδων Φ/Β λόγω της υπερδυναμικότητας και μάλιστα άνευ αποζημίωσης.