11 τρόποι να ελευθερώσετε τη συνείδησή σας

1. Να είστε ο εαυτός σας συνεχώς.

Είναι τόσο απλό. Δε χρειάζεται να περιμένετε την «κατάλληλη στιγμή». Δεν είναι σωστό να προσποιήστε στον εαυτό σας πως δεν έχετε χρόνο να ασχοληθείτε με την ύπαρξή σας. Ούτε να κρίνετε τον εαυτό σας συγκρινόμενοι με τις εμπειρίες των άλλων, τις ζωές, τα ταξίδια τους. Είστε διαφορετικοί. Αν κάνετε αυτό το λάθος θα αναγάγετε ως πρόβλημα το ότι δεν είστε κάποιος άλλος. Που δεν είστε εξ ορισμού.

2. Αφήστε πίσω σας το φόβο για κάθε είδους συναίσθημα.

Το να ανακαλύπτετε τον εαυτό σας, είναι σα να μπαίνετε σε ένα σπίτι. Το ότι βρίσκεστε σε αυτό δε σημαίνει ότι γνωρίζετε τα πάντα γι’ αυτό. Τι περιέχει σε κάθε ντουλάπα, κάθε ράφι, κάθε συρτάρι. Ο,τι θα βρείτε εκεί δεν είναι υποχρεωτικό να σας αρέσει. Το ίδιο συμβαίνει και στα συναισθήματα. Υπάρχουν όλα και όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα, αλλά δεν είμαστε υποχρεωμένοι να μας αρέσουν. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Αποδεχτείτε πως κάτι σας θλίβει, παραδεχτείτε πως κάτι σας φοβίζει ή πως κάτι σας δημιουργεί χαρά. Είναι ο δρόμος για να καταλάβετε τον εαυτό σας και να δεχτείτε ή να ανατρέψετε καταστάσεις. Όταν επιλέξουμε π ως δεν θα είμαστε καθοδηγούμενοι από τις φοβίες μας, τότε θα είμαστε πραγματικά ελεύθεροι.

3. Μην ταυτίζεστε με τίποτα.

Όσο λιγότερο επιτρέπουμε στον εαυτό μας να ταυτιστεί και να «φορέσει» ταμπέλες, τόσο πιο μακριά από την ελευθερία και από τη δυνατότητα να εκφράσουμε τον αληθινό μας εαυτό και την ουσία της ύπαρξής μας. Είμαστε όντα. Ακόμα και ο όρος «ανθρώπινα» όντα είναι ένας περιορισμός. Και αυτή η ταυτοποίηση αφορά και τα συναισθήματα. Όταν βιώνουμε θλίψη για παράδειγμα μετά από ένα χωρισμό, δεν είναι ανάγκη να τη βαφτίσουμε κατάθλιψη. Δεν είναι ανάγκη να κατηγοριοποιούμε κανένα μας συναίσθημα. Γιατί κινδυνεύουμε να ζούμε τις εμπειρίες μας με τα πρότυπα που έχουν οριστεί από άλλους. Κάθε ένας βιώνει διαφορετικές σκέψεις και συναισθήματα. Άλλωστε η λύπη από τη χαρά είναι αρκετά διακριτά. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη τα καταλάβουμε.

4. Μην είστε σκληροί με τον εαυτό σας.

Το να έχει κάποιος επίγνωση του εαυτού του, για να ελευθερώσει τη συνείδησή του, δεν προϋποθέτει ότι θα καθίσει σε μια καρέκλα απέναντι από μια μορφή του εαυτού του ως δικαστή και θα κριθεί. Ο εαυτός μας δεν είναι εχθρός και ο σκοπός δεν είναι να σκοτώσουμε το εγώ μας. Προκειμένου να έρθει η διαφώτιση, πρέπει να είναι μέσα από υγιή επίγνωση και όχι μέσα από σκληρή αυτοκριτική. Η επίγνωση με την αυτοκριτική είναι δύο διαφορετικές έννοιες.

5. Μην μπερδεύετε την προσωπική ανάπτυξη με τη λογική του «παίρνω ό,τι θέλω».

Όταν πραγματικά έχουμε ξεπεράσει τους φόβους μας, το να μην παίρνουμε αυτό που θέλουμε δε μεταφράζεται ως προσωπική αποτυχία. Δεν επηρεάζει την ειρήνη με τον εαυτό μας, γιατί η δύναμή μας για ισορροπία και γαλήνη, έγκειται μέσα μας, σε αυτά που ήδη έχουμε και δεν έχουν σχέση με τις εξωτερικές εισροές.

6. Δίνετε σημασία στις αντιδράσεις σας και όχι σε αυτόν ή αυτό που τις προκάλεσε.

Όταν η προσοχή μας δεν εστιάζετε στο τι νιώθουμε και γιατί αντιδρούμε ως έχει, αλλά στον εξωτερικό παράγοντα που μας δημιουργεί πρόβλημα, την επόμενη φορά που θα συμβεί κάτι, θα βιώσουμε και πάλι οργή, θυμό και δυσάρεστα συναισθήματα, επικεντρώνοντας την προσοχή μας στην αιτία του κακού. Όμως πραγματική δύναμη θα έχουμε όταν ελέγχουμε τα συναισθήματά μας και κανείς δε μπορεί να μας «ρίξει» στη δυστυχία ό,τι κι αν συμβαίνει. Φυσικά, αυτή η στάση ζωής θα είναι ορατή προς τα έξω και στην ουσία θα μας ασπιδώνει χωρίς καν να το καταλάβουμε. Όλα θα είναι καλύτερα.

7. Συμφιλιωθείτε με το άγνωστο.

Πραγματικά τρομακτικό, οτιδήποτε για το οποίο δεν έχουμε απάντηση. Εξαρτάται πως θα το δει κανείς. Τι είναι το άγνωστο; Απλά αυτό που δεν έχει δημιουργηθεί ακόμα. Κάθε στιγμή της ζωής μας είναι μια επιλογή ανάμεσα σε αναρίθμητες πιθανές επιλογές. Αν φοβόμασταν την αβεβαιότητα, θα έπρεπε να ουρλιάζουμε αυτή ακριβώς τη στιγμή, γιατί μια στιγμή πριν δεν υπήρχε. Πρέπει να σταματήσουμε να σέρνουμε το παρελθόν μαζί μας και να αφήνουμε τις παρελθοντικές επιλογές ή συνήθειες αν θέλετε, να ορίζουν μια λίστα από πιθανές κατευθύνσεις για το μέλλον μας. Κάθε στιγμή μπορούμε να επιλέξουμε να δημιουργήσουμε μια ιδανική κατάσταση που δεν έχει σχέση με τίποτα παλιό.

8. Μην υπεραναλύετε.

Τείνουμε να πιστεύουμε ότι όλες οι απαντήσεις βρίσκονται πάντα μέσα στο μυαλό μας και πως αν το στύψουμε θα βρεθεί μια λύση. Αλλά στην πραγματικότητα, το μυαλό είναι απλώς ένα εργαλείο που μας βοηθά να ολοκληρώσουμε κάποιες ενέργειες επί του παρόντος. Δε σχεδιάστηκε ποτέ ως μηχανή πρόβλεψης που θα ζυγίσει μεταβλητές άσχετες από εμάς και που δεν έχουν συμβεί ακόμα. Κοινώς, ό,τι είναι να γίνει θα γίνει. Και δε μπορούμε να ξέρουμε ποια θα είναι η θέση μας κι αν ακόμα θα θέλουμε τα ίδια πράγματα σε μελλοντικό χρόνο.

9. Συνδεθείτε με το σώμα σας.

Κατά το νους υγιής. Δε θα φέρει το πνεύμα μόνο του τις λύσεις. Η συνείδηση περιλαμβάνει το πώς αισθανόμαστε τον εαυτό μας. Την κάθε μας αναπνοή. Οι ανάγκες μας είναι προσδιοριζόμενες ψυχοσωματικά. Δεν είμαστε πνευματικές οντότητες. Έχουμε σάρκα και οστά. Αν αφουγκραστούμε την αναπνοή μας θα πάψουμε να σκεφτόμαστε. Η ενέργεια βρίσκεται μέσα μας.

10. Αγαπήστε χωρίς περιορισμούς.

Έχετε σηκώσει κι εσείς ένα τείχος και πιστεύετε πως η αγάπη μπορεί να πληγώσει ή ότι υπάρχουν στάδια και βαθμοί αγάπης. Η αγάπη είτε υπάρχει, είτε δεν υπάρχει. Θέτοντας εξ αρχής περιορισμούς, η αγάπη καταδικάζεται να είναι μια περιορισμένη κατάσταση. Στερείται τις δυνατότητες που θα είχε. Και εφόσον το έχουμε ορίσει μέσα σε πλαίσια, στην ουσία την έχουμε καταδικάσει. Αν αναλογιστούμε πως πρέπει να αφεθούμε, κι αν το κάνουμε, αυτό συνεπάγεται πως η ένταση από πληγές του παρελθόντος θα παρουσιαστεί ολόκληρη για μια στιγμή. Και θα το κάνει για να διοχετευθεί προς τα έξω. Μόνο τότε θα είμαστε πραγματικά ελεύθεροι. Το φυσιολογικό είναι να αγαπάς ανιδιοτελώς. Ο πόνος έρχεται από τα όρια και τα τείχη που εμείς βάζουμε στην αγάπη. Από μόνη της δε θα μας πλήγωνε ποτέ.

11. Κοιτάξτε μια φωτογραφία της γης ή του σύμπαντος.

Αντικρίζοντας κάτι μεγαλύτερο από εμάς ή σημαντικότερο για τη διατήρηση της ζωής, αντιλαμβανόμαστε πως είμαστε ένα απειροελάχιστο στοιχείο και πως τα προβλήματά μας είναι μόνο δικά μας, γυρνούν στο μυαλό μας. Κι είναι τόσο μικρά μπροστά σε κάτι τόσο μεγάλο.

original text: www.collective-evolution.com