Μια πρόσφατη έρευνα υποστηρίζει πως οι αρχαίοι Έλληνες ίσως χρησιμοποίησαν έναν έξυπνο μηχανισμό ανύψωσης λίθινων όγκων, (κάτι σαν «γερανό»), 150 χρόνια πριν την ανακάλυψη του γερανού.
Ο Αλεσάντρο Πιερατίνι, ιστορικός Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο της Ιντιάνα, παρουσίασε μία νέα ανάλυση πέτρας από πρώιμους ελληνικούς ναούς.
«Η μεγάλη ανακάλυψη των Ελλήνων στην τεχνολογία οικοδόμησης ήταν ένας πρώιμος γερανός», εξηγεί ο Πιερατίνι, υπερθεματίζοντας πως «κανείς πρότερος πολιτισμός δεν τον είχε χρησιμοποιήσει και παρέμεινε βασικό εργαλείο στην κατασκευή κτισμάτων χωρίς ουσιαστικές αλλαγές για περίπου 25 αιώνες – επειδή ήταν τέλειος».
Βασικό ρόλο στην έρευνα του Πιερατίνι έπαιξαν οι αυλακώσεις από σχοινιά που βρέθηκαν χαραγμένες πάνω σε πέτρινους όγκους εκείνης της περιόδου, που χρησιμοποιήθηκαν για το χτίσιμο ναών – μεταξύ αυτών σε Κόρινθο και Ίσθμια.
Υπάρχει διάσταση απόψεων για το αν αυτά τα σχοινιά χρησιμοποιούντο για να σηκώσουν τις ογκώδεις λιθόπλινθους και να τις μεταφέρουν στο σημείο που έπρεπε ή για να τραβήξουν εκτός του λατομείου, ωστόσο ο Πιερατίνι υποστηρίζει πως το πρώτο σενάριο είναι και το πιθανότερο.
Αναλύοντας τις αυλακώσεις στις αρχαίες αυτές πέτρες και πραγματοποιώντας ανάλογα πειράματα σε ρεαλιστικές συνθήκες εκείνης της εποχής, ο Πιερατίνι διατυπώνει μία νέα υπόθεση επί της κατασκευαστικής διαδικασίας, φτάνοντας στο συμπέρασμα πως ένα σύστημα ανύψωσης με σχοινιά θα ήταν αρκετό για να σηκώσει τους πέτρινους εκείνους όγκους, βάρους 200 – 400 κιλών.
Επιπλέον, ο ερευνητής πρόσεξε εγκοπές και αυλακώσεις σε πολλά από αυτά τα μπλοκ, κάτι που υποδείκνυε πως οι πέτρινοι όγκοι τοποθετήθηκαν στη θέση τους αφότου ανυψώθηκαν με ένα έξυπνο σύστημα μοχλών και κυλίνδρων – που έθεσαν τη βάση για ένα πιο εξελιγμένο σύστημα.
με Αριθμό Μητρώου 12691
