Περισσότερα από 20 εκατομμύρια παιδιά στην Ευρώπη βρίσκονται στα όρια της φτώχειας, ενώ ένας στους έξι ευρωπαίους νεαρής ηλικίας εκφράζει δυσαρέσκεια για τη ζωή του.
Τα στοιχεία της έκθεσης της φιλανθρωπικής οργάνωσης Children’s Society, με τίτλο «Good Childhood Report 2024», είναι άκρως αποκαλυπτικά, υποδηλώνοντας τις κοινωνικές ανισότητες που υπάρχουν ακόμη και στη Γηραιά ήπειρο και επηρεάζοντας την πορεία της ζωής των νέων ανθρώπων. Μάλιστα, η Βρετανία φαίνεται να κατέχει τα «ηνία» στην απογοήτευση στην κατηγορία των παιδιών και των εφήβων.
Ομοίως, η Φινλανδία και η Δανία φαίνεται να τα πηγαίνουν αρκετά καλά, καθώς τα ποσοστά δυσαρέσκειας των νέων αγγίζουν μόλις το 10,8% και 11,3% αντίστοιχα.
Αν και η χώρα μας δεν βρίσκεται ανάμεσα στις χειρότερες, το ποσοστό αυτό είναι αρκετό για να αναδείξει τη σοβαρότητα του ζητήματος και την ανάγκη άμεσης δράσης.
Σύμφωνα με τα πρόσφατα σχόλια της UNICEF, oι ανισότητες, η φτώχεια και η μη προσιτή φύση των υπηρεσιών υποστήριξης της ψυχικής υγείας, αποτελούν τις κύριες αιτίες αυτής της εικόνας.
«Η φτώχεια έχει μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στα παιδιά. Δεν είναι απλώς ότι ένα παιδί που ζει στη φτώχεια θα μεγαλώσει, θα βρει δουλειά και θα βγει από αυτήν.
Επηρεάζει το σώμα, το μυαλό και τις προοπτικές τους για το μέλλον», δήλωσε η δρ. Ally Dunhill, διευθύντρια πολιτικής και επικοινωνίας της Eurochild.
Αυτή η έλλειψη εκπαιδευτικής δέσμευσης κρατά τα παιδιά πίσω και μειώνει τις πιθανότητές τους να ξεφύγουν από τη φτώχεια στο μέλλον, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο.
Επιπλέον, η άνοδος του κόστους ζωής περιορίζει την πρόσβαση των οικογενειών σε βασικά αγαθά και δραστηριότητες, επηρεάζοντας βαθιά την καθημερινότητά τους.
Με βάση τα τελευταία στοιχεία, οι ειδικοί επαναλαμβάνουν ότι είναι απαραίτητο να ληφθούν στοχευμένες κυβερνητικές παρεμβάσεις, όπως:
- Προληπτική υποστήριξη της ψυχικής υγείας, μέσω έγκαιρης και προσιτής πρόσβασης σε υπηρεσίες για νέους,
- Μείωση του κοινωνικού αποκλεισμού, με την επένδυση σε πρωτοβουλίες όπως η Ευρωπαϊκή Εγγύηση για το Παιδί.
- Καταπολέμηση της παιδικής φτώχειας, με τη θέσπιση νομοθεσιών που διασφαλίζουν τα βασικά αγαθά για όλες τις οικογένειες.
Σημειώνεται ότι η κ.Dunhill, τονίζει πως υπάρχουν ήδη σημαντικές πρωτοβουλίες, οι οποίες όμως βρίσκουν εμπόδια στην εφαρμογή τους, κυρίως λόγω του ότι πολλές πολλές κυβερνήσεις δεν συνεργάζονται με τις αντίστοιχες οργανώσεις ή τα ίδια τα παιδιά.
