Η λειτουργική χαρτογράφηση ακριβείας είναι μια σχετικά νέα προσέγγιση στην απεικόνιση του εγκεφάλου που αναλύει έναν αριθμό σαρώσεων fMRI (λειτουργική μαγνητική τομογραφία) από κάθε άτομο.
«Αξιοποιήσαμε τα μεγάλα διαχρονικά σύνολα δεδομένων μας για να δημιουργήσουμε ειδικούς για κάθε άτομο χάρτες λειτουργικών εγκεφαλικών δικτύων, χρησιμοποιώντας λειτουργική χαρτογράφηση ακριβείας, αντί να βασιζόμαστε στον ομαδικό μέσο όρο», δήλωσε στο Medscape Medical News ο Τσαρλς Λιντς, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και επίκουρος καθηγητής Νευροεπιστήμης στο Τμήμα Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Weill Cornell Medicine στη Νέα Υόρκη.
Η διεθνής επιστημονική ομάδα σάρωσε τους εγκεφάλους 141 ατόμων που είχαν διαγνωστεί με σοβαρή κατάθλιψη και τους συνέκρινε με σαρώσεις 37 ατόμων χωρίς κατάθλιψη. Διαπίστωσε ότι στα περισσότερα άτομα με κατάθλιψη, το εν λόγω δίκτυο ήταν σχεδόν διπλάσιο σε σχέση με την ομάδα ελέγχου. Οι ερευνητές επιβεβαίωσαν τα ευρήματά τους με μια ανάλυση μεμονωμένων εγκεφαλικών σαρώσεων που είχαν συλλεχθεί προηγουμένως από 299 άτομα με κατάθλιψη και 932 υγιή. Η ομάδα δήλωσε ότι το μέγεθος αυτού του τμήματος του εγκεφάλου σε άτομα με κατάθλιψη, δεν μεταβάλλεται με το χρόνο, τη διάθεση ή τη θεραπεία με διακρανιακή μαγνητική διέγερση. Η ομάδα πρόσθεσε ότι η ανάλυση εγκεφαλικών σαρώσεων 57 παιδιών που ανέπτυξαν κατάθλιψη ως έφηβοι, έδειξε ότι αυτό το δίκτυο είχε επεκταθεί χρόνια πριν από την εμφάνιση των συμπτωμάτων τους.
«Αυτές οι παρατηρήσεις μας οδήγησαν στο συμπέρασμα ότι αν και δεν φαίνεται να επηρεάζει τα καταθλιπτικά συμπτώματα με την πάροδο του χρόνου, το μέγεθος του συγκεκριμένου δικτύου μπορεί να αποτελέσει σταθερό δείκτη κινδύνου για την ανάπτυξη κατάθλιψης» έγραψε η ομάδα μελέτης.
Ο Σαχίν Λακάν, νευρολόγος και ερευνητής με έδρα το Μαϊάμι, δήλωσε ότι η νέα μελέτη «αποτελεί παράδειγμα της πολλά υποσχόμενης διασταύρωσης της νευρολογίας και της ψηφιακής υγείας, όπου η προηγμένη νευροαπεικόνιση και οι προσεγγίσεις που βασίζονται σε δεδομένα, μπορούν να αλλάξουν τη φροντίδα της ψυχικής υγείας σε μια πιο ακριβή και εξατομικευμένη πρακτική».
Επιπλέον, η καλύτερη κατανόηση των μηχανισμών που οδηγούν στην επέκταση του δικτύου προσφέρει δυνατότητες για την ανακάλυψη νέων φαρμακολογικών στόχων, σημείωσε ο ερευνητής.
«θα μπορούσαν να αναπτυχθούν φάρμακα που ρυθμίζουν τη συναπτική πλαστικότητα ή τη συνδεσιμότητα του δικτύου για να αντιστρέψουν ή να μετριάσουν αυτές τις νευρωνικές αλλαγές. Τα ευρήματα υποστηρίζουν επίσης τη χρήση της διαχρονικής παρακολούθησης για την πρόβλεψη και την πρόληψη της εμφάνισης συμπτωμάτων, βελτιώνοντας τα αποτελέσματα μέσω της έγκαιρης παρέμβασης», κατέληξε ο Λακάν.
ΠΗΓΗ: Medscape
