Οι γονείς άθελά τους κάνουν ένα μοιραίο λάθος · Συνηθίζουν να δημιουργούν ένα τραύμα στα πρωτότοκα παιδιά τους, επωμίζοντάς τα με τις ευθύνες του πρώτου παιδιού, που δυστυχώς θα τα ακολουθεί στο υπόλοιπο της ζωής τους!
Σίγουρα δεν υπάρχει εγχειρίδιο για το μεγάλωμα και την ανατροφή των παιδιών, ούτε κάποια συνταγή επιτυχίας, ωστόσο η αγωνία των νέων γονιών υπάρχει πάντα, και συνήθως τα λάθη που συντελούνται είναι συνήθη στις περισσότερες περιπτώσεις, και δη στα πρωτότοκα παιδιά.
Η υπευθυνότητα, η τελειομανία, αλλά και η έντονη αυτοκριτική είναι τρία από τα χαρακτηριστικά που συνηθίζουν να έχουν τα πρωτότοκα παιδιά. Πρόκειται για κοινά γνωρίσματα, τα οποία, όμως, είναι πιο εμφανή στα κορίτσια, καθώς αντιλαμβάνονται τα πράγματα με μεγαλύτερη ωριμότητα.
Η ανατροφή ενός παιδιού είναι σίγουρα δύσκολη υπόθεση, καθώς όσο κι αν διαβάσεις, όποια συμβουλή κι αν ακολουθήσεις, κανένα παιδί δεν είναι ίδιο με το άλλο και έτσι καθένα από αυτά αντιλαμβάνεται και διαχειρίζεται διαφορετικά ό,τι συμβαίνει γύρω του. Κανένας γονιός δεν είναι αλάνθαστος, ωστόσο τα λάθη είναι που, τελικά, μας δείχνουν το σωστό δρόμο και μας βοηθούν να εξελιχθούμε τόσο ως άνθρωποι όσο κι ως γονείς.
Οι ψυχολόγοι υποστηρίζουν ότι υπάρχει ένα κοινό λάθος που κάνουν συχνά οι γονείς που έχουν περισσότερα από ένα παιδιά και τα τραυματίζει εσωτερικά. Πρόκειται για μια συνήθεια, που σχεδόν όλοι την υιοθετούν, καθώς προκύπτει σχεδόν αβίαστα από τις ανάγκες της καθημερινότητας. Αυτή η συνήθεια, μπορεί να επιβαρύνει την ψυχολογία του παιδιού μας και να επηρεάσει τη μετέπειτα ζωή του.
Η συμπεριφορά των γονιών που επηρεάζει αρνητικά τα πρωτότοκα παιδιά
Οι γονείς είθισται να θεωρούν πιο υπεύθυνα τα πρωτότοκα παιδιά – επειδή απλώς γεννήθηκαν πρώτα και άρα είναι μεγαλύτερα – με αποτέλεσμα να τα φορτώνουν με υποχρεώσεις και να είναι αυστηροί, όταν δεν καταφέρνουν κάτι. Κι όταν λέμε υποχρεώσεις, δεν εννοούμε το στρώσιμο του κρεβατιού του και το συμμάζεμα του πιάτου του, αλλά όλες αυτές που δεν απευθύνονται στα παιδιά και πολλές φορές εμείς τους ζητάμε να τις κάνουν, ώστε να κερδίσουμε χρόνο.
Οι υπερβολικές ευθύνες, λοιπόν, που στριφογυρίζουν στο μυαλό του πρωτότοκου παιδιού μας όλη ημέρα είναι ένα μεγάλο σφάλμα των γονέων. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία, πέρα από τη μελέτη για το σχολείο και τις δραστηριότητες, πρέπει να έχουν χρόνο για παιχνίδι κι όχι να καταπιάνονται με δουλειές που κανονικά θα έκαναν μεγάλοι.
Αυτό έχει ως συνέπεια να δημιουργείται εσωτερική ένταση, το παιδί να νιώθει καταπίεση, να ανησυχεί για το αν θα ικανοποιήσει τις προσδοκίες του γονέα και να αισθάνεται θλιμμένο, μη μπορώντας να διαχειριστεί το βάρος που του έχει δοθεί.
Συνεπώς, οι γονείς θα πρέπει να θέτουν σε προτεραιότητα την ευτυχία των παιδιών τους, να τηρούν τα όρια και να τους επιτρέπουν να απολαμβάνουν την παιδική ηλικία τους. Γιατί ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω.
