Αρχική Special Topics - 2 Οι νεαροί ήρωες που αναδύθηκαν από τα συντρίμμια στα Τέμπη

Οι νεαροί ήρωες που αναδύθηκαν από τα συντρίμμια στα Τέμπη

Πραγματικοί ήρωες είναι εκείνοι που δεν θέλουν να αποκαλούνται έτσι.

0
ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΙΚΟ ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ ΣΤΑ ΤΕΜΠΗ (ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΕΚΑΣ /EUROKINISSI) - ήρωες
Σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη έξω από την Λάρισα, σύγκρουση εμπορικής και επιβατικής αμαξοστοιχίας, Τετάρτη 1 Μαρτίου 2023 (ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΤΖΕΚΑΣ /EUROKINISSI)
Διαφήμιση

Της Στέλλας Παπατζίκου

Δέος και συγκίνηση προκαλούν οι πράξεις των νεαρών που βοήθησαν να σωθούν οι συνεπιβάτες τους τα πρώτα λεπτά μετά την μοιραία σύγκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη που κόστισε τις ζωές 57 ανθρώπων.Κάποιοι απο αυτούς ακόμη και τραυματισμένοι, με εγκαύματα στο σώμα και στα μάτια όπως ο Γιάννης Νικολαίδης από τα Κουφάλια Θεσσαλονίκης,που μόλις βγήκε από το νοσοκομειο Λάρισας.

Αυτοί οι καθημερινοί ήρωες συγκίνησαν ολόκληρη την χώρα και κέρδισαν τον σεβασμό τόσο των συνομήλικων τους, όσο και των υπολοίπων για τις γενναίες πράξεις τους.

Ωστόσο, οι μαρτυρίες τους συγκλονίζουν.

«Το πρώτο πράγμα που σκεφτήκαμε ήταν να βοηθήσουμε»

Οι δύο  νεαροί που βοήθησαν τους συνεπιβάτες τους, είναι ο Γιώργος Λαζαρίδης και ο Γιάννης Νικολαΐδης. Ο Γιώργος, όπως αναφέρει σε ανάρτηση του στο Fecebook, την γλίτωσε με ράμματα και κακώσεις στον αυχένα και την μέση, αλλά ο φίλος του ο Γιάννης νοσηλεύθηκε στο Νοσοκομείο της Λάρισας με εγκαύματα και προβλήματα όρασης, καθώς την ώρα που βοηθούσαν ανθρώπους να βγουν από το μοιραίο τρένο ένα καυστικό υγρό έτρεξε στα μάτια του και τον τραυμάτισε.

Γιώργος Λαζαρίδης και Γιάννης Νικολαίδης
Οι δύο φίλοι Γιώργος Λαζαρίδης και Γιάννης Νικολαίδης σε ξέγνοιαστες στιγμές πριν…την τραγωδία

Χαρακτηριστικό των δραματικών σκηνών που ζήσανε οι δύο νέοι είναι το γεγονός ότι με το φόβο ότι έχει πέσει τοξικό υγρό στα μάτια του, το οποίο θα του στερήσει την όραση του και αφού δεν κατάφεραν να βρουν ούτε σταγόνα νερό για να πλυθεί, ο Γιάννης ζήτησε από τον φίλο του να τον βοηθήσει με οποιοδήποτε τρόπο, ακόμα και να ουρήσει (!) στα μάτια του.

 

Screenshot Λαζαρίδη

«Το πρώτο πράγμα που σκεφτήκαμε ήταν να βοηθήσουμε, αλλά όσο ήσουν εκεί μέσα νόμιζες ότι θα σε πλακώσει κάτι ή θα εκραγεί. Σπάζοντας το τζάμι που φαίνεται στην φωτογραφία βγήκα έξω και έψαχνα να βρω τον φίλο μου γιατί χαθήκαμε. Έτρεξα να βοηθήσω δυο κοπέλες οι οποίες θα πηδούσαν από ένα ψηλό σημείο να πέσουν κάπως μαλακά πάνω μου και μετά το μυαλό μου ήταν συνεχώς στον Γιάννη ο οποίος είχε καεί. Μακάρι να μπορούσαμε να βοηθήσουμε περισσότερο, αλλά οι συνθήκες δεν το επέτρεψαν και το λέω με όλη μου την καρδιά . Μέσα σε λίγα λεπτά γέμισε το μέρος με περιπολικά, πυροσβεστικά οχήματα και ΕΚΑΒ», αναφέρει στην ανάρτηση του ο Γιώργος Λασκαρίδης.

«Η κυρία καθόταν δίπλα μου και μου ζήτησε βοήθεια να βρει το μωρό της»

«Δεν θα μου πήγαινε η καρδιά να ακούω βοήθεια και να βγω από το βαγόνι», είπε ο 20χρονος Μιχάλης Κλάψης, ο οποίος ήταν ένας από τους επιβάτες του τρίτου βαγονιού του μοιραίου τρένου στα Τέμπη.

«Όταν ακούς τον κόσμο γύρω σου να φωνάζει βοήθεια, δεν μπορείς να κάτσεις με σταυρωμένα τα χέρια και να φύγεις από το βαγόνι. Όταν έγινε η σύγκρουση, η μητέρα τάιζε το μωράκι και έφυγε από τα χέρια της. Όταν σηκώθηκα και είδα ότι είμαι εντάξει, την άκουγα να φωνάζει “έχασα το μωρό, βοηθήστε με να το βρω”. Ψάξαμε και βρήκαμε το μωρό κάτω από το κάθισμα μου. Το πήρε η μητέρα στην αγκαλιά της και τη βοηθήσαμε να βγει έξω από το τρένο», ανέφερε χαρακτηριστικά, μιλώντας στον ΣΚΑΪ.

«Όλα τα παιδιά που ήταν μέσα στο τρένο, συνομήλικοι μου ή λίγο μεγαλύτεροι, βοηθήσαν τον υπόλοιπο κόσμο. Δίπλα μου καθόταν μία κοπέλα, η Ευγενία που καταφέραμε και την βγάλαμε», πρόσθεσε.

 

Μιχάλης Κλάψης
Ο Μιχάλης Κλάψης.

Ο Μιχάλης Κλάψης αναφέρθηκε και στην 23χρονη Ιφιγένεια Μίτσκα από τα Γιαννιτσά που έχασε τη ζωή της στο σιδηροδρομικό δυστύχημα. «Μπροστά μου καθόταν ένα ζευγάρι που άκουγα το αγόρι της να φωνάζει “Ιφιγένεια, Ιφιγένεια με ακούς;” Το σώμα της κοπέλας ήταν το μισό μέσα από το παράθυρο και το άλλο μισό απ’ έξω και την είχαν πλακώσει λαμαρίνες. Ξεστράβωσα τις λαμαρίνες, την έπιασα από τη μέση και μαζί με το αγόρι της την βγάλαμε έξω. Την έπιασα και είχε σφυγμό», είπε ο 20χρονος.

«Όταν βγήκα από το τρένο, δεν είχα καταλάβει τι είχε συμβεί. Άκουγα μόνο φωνές για βοήθεια και τον καπνό. Νόμιζα ότι μόνο το δικό μας βαγόνι είχε βγει από τις ράγες».

«Το θεώρησα αυτονόητο όταν είσαι καλά ότι θα βοηθήσεις. Δεν θα μου πήγαινε η καρδιά να ακούω βοήθεια και να βγω από το βαγόνι. Μου ζήτησαν βοήθεια κάποιες κυρίες αλλά ήταν καταπλακωμένες από σίδερα δε μπορούσαμε να τις βγάλουμε. Δεν ξέρω εάν τα κατάφεραν», τόνισε.

«Έκανα αυτό που ένιωθα ως άνθρωπος, το αυτονόητο»

«Έκανα αυτό που ένιωθα να κάνω ως άνθρωπος» είπε ο 20χρονος Ανδρέας Αλικανιώτης που έσωσε 10 επιβάτες και περιέγραψε τη στιγμή της σύγκρουσης, λέγοντας ότι λίγο πριν συνομιλούσε με φίλους τους, για το πώς θα μετακινηθούν από τον σταθμό όταν φτάσουν.

«Εκείνη την ώρα έγινε η σύγκρουση. Την ώρα της έκρηξης βρέθηκα στον αέρα μαζί με τρεις συμφοιτητές μου, όλοι βρισκόμασταν στο δεύτερο βαγόνι».

Όπως περιέγραψε, μιλώντας στον ΣΚΑΪ, παντού υπήρχε σκοτάδι, έβλεπε φωτιά και σπινθήρες, ενώ η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική λόγω των αναθυμιάσεων από τα καμμένα υλικά. Ο ίδιος και οι συμφοιτητές του κατάφεραν να πηδήξουν από τα παράθυρα της πάνω πλευράς.

Ανδρέας Αλικανιώτης
Ο Ανδρέας Αλικανιώτης.

Ο ίδιος και όσοι μπορούσαν βοηθούσαν κόσμο να βγει από το βαγόνι, αναφέρει ο Ανδρέας Αλικανιώτης, όσοι ήταν σε θέση πηδούσαν από ύψος 3-4 μέτρων.

Και έπειτα επικράτησε πανικός.

«Ο κόσμος έφευγε μακριά από τη φωτιά, μιλούσε στα κινητά, άλλοι ήταν σωριασμένοι στο χωράφι, άλλοι πάλευαν με τον πόνο και την αγωνία αν θα καταφέρουν να ζήσουν. Εκείνη την ώρα σκέφτηκα τρία πράγματα. Αναρωτιόμουν αν είναι αλήθεια αυτό που συνέβη, ότι θα φύγω και δεν θα προλάβω να χαιρετήσω τους δικούς μου ανθρώπους και τουλάχιστον να φύγω ακαριαία, να μην καώ ζωντανός».

Στη συνέχεια, αφού συνειδητοποίησε ότι είναι καλά, «είχα την ψυχραιμία να βοηθήσω κόσμο να βγει και δεν ήμουν μόνος μου σε αυτό. Όλοι όσοι μπορούσαμε βοηθήσαμε».

«Μόλις κατάλαβα ότι είμαι καλά κι αρτιμελής, σκέφτηκα ότι πρέπει να προσπαθήσω να σώσω συνεπιβάτες μου. Το θεώρησα αυτονόητο και για το λόγο αυτό δεν μου αρέσει να με αποκαλούν ήρωα. Όταν κάποιος κάνει το αυτονόητο δεν μπορεί να θεωρείται ήρωας», τόνισε κατηγορηματικά.

«Προσπάθησα να βγάλω όσους μπορούσα»

Στη διάσωση 16 ακόμα συνεπιβατών του βοήθησε ο 18χρονος Άγγελος Τσιαμούρας, ο οποίος ταξίδευε στο έκτο βαγόνι.

«Δεν είμαι ήρωας, μη με αποκαλείτε έτσι. Έκανα απλά το καθήκον μου, έναντι των συνανθρώπων μου. Ήταν σαν μια πύρινη κόλαση. Πάνω στην αδρεναλίνη μου μπόρεσα και τα κατάφερα. Έπρεπε όσο πιο γρήγορα να βγάλουμε τους ανθρώπους από το βαγόνι» είπε, μιλώντας στο Mega.

«Εγώ βρισκόμουν στο βαγόνι έξι και εκεί το χτύπημα ήταν πολύ μικρό και κανείς δεν έπαθε τίποτα. Όταν βγήκαμε όλοι από το βαγόνι, μετακινήθηκα στο βαγόνι 5 και το βαγόνι 4, ώστε να βοηθήσω να βγουν όσοι περισσότεροι άνθρωποι γινόταν. Έπειτα, μαζί με ένα ακόμη παιδί, τον Γιώργο, που ήταν πραγματικός ήρωας, πήγαμε στο πιο δύσκολο βαγόνι, το βαγόνι 3», περιέγραψε ο 18χρονος.

Άγγελος Τσιαμούρας
Ο Άγγελος Τσιαμούρας.

«Μπορέσαμε και σώσαμε από το βαγόνι 3 τουλάχιστον πέντε άτομα που ήταν σε πολύ σοβαρή κατάσταση, με τη βοήθεια της ΕΜΑΚ. Αυτό που θέλω να πω είναι πως η ομάδα της ΕΜΑΚ ήταν λίγο ασυντόνιστη. Έπρεπε εγώ να τους δείξω πού πρέπει να πάμε. Ήθελαν να δουν πρώτα την κατάσταση και μετά να πράξουν. Δεν υπήρχε νερό και οξυγόνο να δώσουμε στους ανθρώπους που ήταν στο βαγόνι 3», είπε.

«Ήταν σαν μια πύρινη κόλαση. Πάνω στην αδρεναλίνη μου μπόρεσα και τα κατάφερα. Έπρεπε όσο πιο γρήγορα να βγάλουμε τους ανθρώπους από το βαγόνι 3, αλλά χωρίς ψαλίδια και μηχανισμούς που είχαν οι άνδρες της ΕΜΑΚ παίζαμε με τον χρόνο. Εν τέλει τα καταφέραμε. Δεν γνωρίζω αν πήρε κάποιος τηλέφωνο. Η ΕΜΑΚ έφτασε πολύ γρήγορα, όμως ο απεγκλωβισμός επιβατών ξεκίνησε μία ώρα μετά», περιέγραψε.

«Το πιο συγκλονιστικό ήταν μια γιαγιά, η οποία φώναζε για το έξι μηνών εγγονάκι της. Έσπευσα αμέσως να το βρω, αλλά δεν μπορούσα να το βρω και εκεί χάθηκε ο κόσμος κάτω από τα πόδια μου. Με είχαν πιάσει πάρα πολλά συναισθήματα που δεν μπορούσα να βρω το μικρό παιδάκι. Τουλάχιστον έμαθα από τη μαμά του, εδώ στο νοσοκομείο, γιατί νοσηλεύεται μέσα, πως είναι καλά το παιδάκι και βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη. Ήταν ένα μωράκι έξι μηνών», πρόσθεσε.

«Μαζί με τους διασώστες να βγάλουμε 16 άτομα. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι έπρεπε να σώσω ακόμη ένα άτομο», καταλήγει ο Άγγελος Τσιαμούρας.

Ο ηρωισμός τους και η ανιδιοτέλεια τους αποτελεί πρότυπο αξιών και ήθους που έκανε περήφανη όλη την Ελλάδα.

Αυτά τα παιδιά κατέρριψαν τις γραφικές και πολυειπωμένες κουβέντες ότι η νέα γενιά αδιαφορεί, είναι εγωιστική και μένει αδρανής, ενώ διέψευσαν και όλους αυτούς που την κατηγορούν για έλλειψη ήθους ή και κρίσης, λόγω του νέου της ηλικίας τους.

Τους αξίζει ένα μεγάλο μπράβο και ένα ευχαριστώ, ακόμα και αν δεν δέχονται να αποκαλούνται «ήρωες».

Διαφήμιση